به گزارش پایگاه خبری ربیع، ابوالفضل زرویی نصرآباد در ۴۹ سالگی، چهره در نقاب خاک کشید تا طنز ایران بار دیگر داغدار از دست رفتن استاد دیگری باشد.
زرویی نصرآباد یکی از باقی‌ماندگان نسل طلایی طنز ایران است که بسیاری او را با شخصیت ملانصرالدین در مجله گل‌آقا به یاد دارند.
ابوالفضل زرویی یکی از جوان‌ترین نویسندگان آن دوران مجله محبوب گل‌آقا بود که مطالبش با اقبال فراوانی روبه‌رو می‌شد.
او خالق شخصیت‌هایی چون: «چغندر میرزا»، «ننه قمر»، «کلثوم ننه»، «آمیز ممتقی»، «میرزا یحیی» و… بود؛ با این حال اما ملانصرالدین چنان در میان مردم محبوب شد که بسیاری از دوستان نزدیکش سال‌ها او را با نام ملا صدا می‌زدند.
در مقام طنزنویسی زرویی، همین بس که مرحوم صابری فومنی (گل‌آقا) در پاسخ به پرسش روزنامه ابرار که پرسیده بود
چشم امیدتان در طنز به کیست گفته بود: «قلمی که عبید و دهخدا در دست داشتند، الان بی‌صاحب نیست. طنز دارد جان می‌گیرد.
یکی از مشهورترین طنزنویسان امروز ما، ملانصرالدین (ابوالفضل زرویی نصرآباد) فقط ۲۳ سال دارد! چراغ‌ها دارند روشن می‌شوند. شهر چراغانی خواهد شد.»
بعدها نیز علی موسوی گرمارودی نیز در طلیعه تابستان ۱۳۸۹، ابوالفضل زرویی را عبید زاکانی طنز معاصر نامیده بود.
ابوالفضل زرویی نصرآباد، شاعر، پژوهشگر و طنزپرداز ایرانی، در حالی در شامگاه ۱۰ آذر ۹۷ درگذشت که این شاعر، طنزپرداز و پژوهشگر، سال‌ها از بیماری دیابت و نارسایی قلب رنج می‌برد و بیماری در سال‌های اخیر گریبانگیر وی شده بود.
او در ۱۵ اردیبهشت ۴۸ در تهران چشم به جهان گشود و در سال‌های اخیر، احمدآباد مستوفی را برای زندگی برگزیده بود.
زرویی، دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته زبان و ادبیات فارسی بود و پای بعضی از نوشته‌های خود در روزنامه همشهری از اثر انگشت استفاده می‌کرد.
او از سال ۶۸ فعالیت مطبوعاتی و فرهنگی خود را آغاز کرد و مدتی سردبیری ماهنامه گل‌آقا را برعهده داشت و پایه‌گذار و مدیر دفتر طنز حوزه هنری هم بود. «تذکره‌المقامات»، «افسانه‌های امروزی»، «وقایع‌نامه طنز ایران» (کار مشترک با فریبا فرشادمهر)، «بامعرفت‌های عالم» (کتاب گویا)، «رفوزه‌ها» (مجموعه شعر طنز)، «حدیث قند» (مجموعه مقاله درباره طنز) و مجموعه طنز «غلاغه به خونه‌ش نرسید» از جمله آثار این پژوهشگر و شاعر هستند.
همچنین وی علاوه بر کتاب و نویسندگی، فعالیت‌های اجرایی نیز در حوزه طنز انجام داده است که از میان آن‌ها می‌توان به این موارد اشاره کرد: معاون سردبیر و عضو هیئت تحریریه هفته‌نامه گل‌آقا از بدو انتشار (۱۳۶۹)، سردبیر ماهنامه گل‌آقا از بدو انتشار به مدت یک سال (۷۱–۱۳۷۰)، دبیر اجرایی سالنامه گل‌آقا (۷۶–۱۳۷۳)، دبیر سرویس طنز روزنامه همشهری از بدو انتشار به مدت یک سال (۷۲–۱۳۷۱)، پایه‌گذار و مدیر دفتر طنز حوزه هنری (۱۳۸۳-۱۳۷۸)، همکاری با سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران (از سال ۱۳۸۰) و تدریس در دانشگاه آزاد اسلامی (از سال ۱۳۸۵).
وی برنده لوح افتخار و سرو بلورین نخستین جشنواره شعر فجر به عنوان برترین شاعر طنزسرای پس از انقلاب اسلامی (این سرو بلورین در مراسم سالگرد در گذشت کیومرث صابری فومنی (گل‌آقا) به نشان قدردانی تقدیم مزار این بزرگمرد شد)، دریافت لوح تقدیر و سرو بلورین از سومین جشنواره شعر فجر (سی‌امین سالگرد پیروزی انقلاب) در رشته شعر طنز نیز از دیگر افتخارات این هنرمند
است.
زرویی نصرآباد نه تنها طنز نویس برجسته‌ای بود، بلکه او به سبب سال‌ها فعالیت نقش مهمی در تربیت طنزنویسان ایرانی داشت و او مستقیم یا غیرمستقیم استاد بسیاری از طنزنویسان فعلی ایران بوده است.
سبک طنزنویسی خاص او و تسلطش بر ادبیات کهن ایران باعث شد بسیاری از نویسندگان معاصر به این نوع طنز روی بیاورند و هنوز که هنوز است نویسندگان جوان ایرانی مشغول نوشتن «تذکره‌المقامات» هستند.
به طور حتم جای خالی ابوالفضل زرویی نصرآباد به این زودی پر نخواهد شد؛ اما او در طول دوران عمر پر برکت، ولی کوتاهش آن‌قدر شاگرد تربیت کرد که می‌توانیم همانند گل‌آقا امیدوار باشیم که قلمی که از عبید و دهخدا به ما ارث رسیده بی‌صاحب نمی‌ماند.