به گزارش پایگاه خبری ربیع، بدون تعارف دربرخی واکنش هایی که بعضاً از سوی مسئولان و حتی عامه مردم سر می زند، نوع برخوردهای رسمی با آن به گونه ای است که اغلب سوژه ای مناسب برای رسانه های خارجی و دشمنان کشور می گردد.

از رفتار یک نماینده مجلس گرفته تا نوع برخورد وزیر در یک مورد خاص و حتی نوع اعتراض عمومی به مسئله ای همچون گرانی و معیشت و… همه و همه در چارچوب رفتارهای رسمی درست دسته بندی نمی شود و حتی وارونه جلوه داده می شود. این رویه تحت عنوان مولفه “مصلحت” ضربات بسیاری بر اعتمادعمومی و وجهه خارجی کشور زده است. اما در این میان باید از اظهارات وزیر کشور استقبال کرد که حوادث دی ماه گذشته و اعتراضات کامیون داران را سازمان یافته ندانست و آن را درقالب مطالبات عمومی و اعتراض برخی اقشار جامعه به وضعیتشان قلمداد کرد.

وزیرکشور این مسائل را با طرح مسئله اختلاف سلیقه طبیعی درمیان جامعه تفسیرکرد، اما باید به یک نکته ظریف دراین میان اشاره کرد که همواره موجب آسیب به سرمایه های اجتماعی شده است. بحث وجود اختلاف سلیقه در هر جامعه زنده ای طبیعی است و بعضاً این اختلافات به رخدادهای ملی و یا تغییر و تحولات منجر می شود، چرا که تمام افراد جامعه برای خود سهم و حقی در اداره کشور و تحقق مطالباتشان قائلند.

تا اینجای کار هیچ مشکلی دیده نمی شود، اما موضوعی که موجب بروز یک چالش اجتماعی در برخورد با این مسئله گردیده، بی تفاوتی نسبت به این اختلاف سلیقه هاست که طی دو دهه اخیر، با رشد آگاهی عمومی بیشتر به چشم آمده، و ما نسبت به آن بی تفاوت بوده ایم.

ما در اغلب اوقات با تکیه بر صبر و تحمل مردم از این بحران ها عبور کرده ایم و آن را از سرگذرانده ایم. ولی موجبات رضایت عموم که حق و حقوق خود را در قالب اختلاف سلایق مطرح کرده اند، فراهم نشده است و صرفا به عبور از آن بسنده کرده ایم و بیشتر بر اقدامات منفی مخالفان خارجی تمرکز داشته ایم.

موضوع دیگر اینکه بعضاً این اختلاف سلایق به ابزاری برای برخی جناح ها و جریان های سیاسی مبدل شده است تا مطالبات خود را بیش از دیگر جریان ها دنبال کنند و منافعشان را بر خواست عموم اولویت دهند. این مسئله قطعاً موجب رنجش عمومی خواهد شد، و پس از عبور از مرحله اختلاف سلیقه به مرحله بی اعتمادی و بی تفاوتی نسبت به عملکردها خواهد رسید و حتی ممکن است خواسته یا ناخواسته به دشمنی مبدل گردد.

نباید صرف مطرح ساختن برخی شعارها و مفاهیم اجتماعی، اختلاف سلیقه های مردم را از سر بازکرد و با تکیه بر مشروعیتی که جامعه به نظام و انقلاب داده، خواسته های آنها را نادیده گرفت. نادیده گرفتن سلیقه ها و نگرش هایی متفاوت از نظرات برخی جریان های حاکم، عملا آب به آسیاب دشمن ریختن است و معنایی جز از دست رفتن سرمایه و اعتماد عمومی به دنبال نخواهد داشت.