به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از فارس از بجنورد،  در ایام میلاد امام حسن عسکری علیه‌السلام مهمان خواهر شهید حسن حسن‌آبادی و خانواده محترمشان شدیم و چه رزقی بود؟

شنیده‌هایم از شهید حسن در سه هفته اخیر مرا مریدش کرده! آقای سلماسی داماد خانواده که هم‌مدرسه‌ای شهید هم بوده روایتی دقیق و روان و شیرین از شهید کرد.

خواهر می‌گفت: برادرم احمد حسن‌آبادی در خط مبارزه و انقلاب بود و در سال ۱۳۵۲ در پادگان مهاباد کشته شد و این جرقه فروغ شهید حسن شد.

او ادامه می‌داد: منزل ما در زمان حیات پدرم یک ماه عزاداری اباعبدالله الحسین علیه‌السلام برگزار می‌شد و بعد از وفاتش ده روز اقامه عزا می‌کردیم.

«حسن شجاع و غیور بود. در برابر سینمای چهارراه مخابرات که تصاویر مبتذل و مستهجن نصب‌کرده بودند، حسن در آن فضای خفقان به چهره ابتذال پنجه می‌کشد و تصاویر را پاره می‌کند که همین‌جا حسن شناسایی می‌شود» این‌ها را خواهر شهید حسن‌آبادی برایمان تعریف می‌کرد.

اطلاعاتی که پیش از آن راجع به نحوه شهادت این جوان بجنوردی شنیده می‌شد با گفته‌های خواهر منطبق است؛ ۱۲ آذرماه ۵۷ مصادف با دهه اول تظاهرات آغازشده توسط فرهنگیان و دانش آموزان در میدان ۶ بهمن (شاه) آن روز، نیروهای ژاندارمری و شهربانی با مردم درگیر می‌شوند. حدود سبزه‌میدان به یک روحانی (نامشان را نیافتم) هجمه می‌برند و مضروبش می‌کنند و حسن ۱۶ ساله شجاع برای دفاع می‌رود که باطوم و قنداق اسلحه از سوی دژخیمان نصیبش می‌شود.

صدای شلیک هوایی رعب را حاکم کرده، میگویند: فرار کن، حسن فریاد می‌زد: “تیرها مشقیه نترسید” دستش را بلند می‌کند برای شعار که با سلاح کمری از سمت راست تیر می‌زنند و از سمت چپ تیر خارج می‌شود.

بدنش را به حمام جاجرمی منتقل می‌کنند و بعد بیمارستان ولی حسن پر کشیده! خواهر می‌گوید: یک تیر هم در بیمارستان به بدن بیجانش زده بودند.

در ادامه صبحت های به زمان تشییع شهید می‌رسیم که خواهرش می‌گوید: حسن که خود مؤذن و مکبر مسجد امامی (انقلاب) بود، تشییع پیکرش غلغله‌ای به جان شهر می‌اندازد و انگار مؤذن بجنورد، شهر را بیدار کرده بود.

اما اواخر صحبت‌ها به اینجا می‌رسیم که منزل شهید حسن را هدف می‌گیرند و با اجیر کردن چماق دارانی از شیروان و آشخانه به منزل شهید حمله می‌کنند و البته مردم انقلابی هم از قلب شهر محافظت کردند.

به خاطر می‌آید که شهید حسن و شهید منصور سیران حصاری باهم رابطه صمیمانه‌ای داشته‌اند و ۲۲ آذرماه مزدوران چماق به‌دست به منزل مرحوم آیت‌الله مهمان‌نواز حمله برده و خانه را آتش می‌زنند و همان روز منصور سیران حصاری به شهادت می‌رسد.

انتهای پیام/