به گزارش پایگاه خبری ربیع، دیگرنیازی به زمینه چینی برای اثبات اینکه با جامعه ای افسرده مواجهیم وجود ندارد و آمارهای مختلفی که نهادهای مختلف از بیماری های روانی درجامعه می دهند، بیانگر حال نامساعد مردم و به خصوص جوانان می باشد. گفتن این مطالب سیاه نمایی و یا پاشیدن بذر ناامیدی درجامعه نیست، چرا که قشرجوان به سبب ماهیت ذاتی و اقتضای رفتاری، خواهان و مطالبه کننده شادی و نشاط است.

اما به سبب نبود امکانات و فضای مناسب برای تخلیه این انرژی و عدم داشتن اوقات مفرح، بعضاً شاهدیم که یا مجبور به هنجارشکنی می شوند و یا سراز باتلاق اعتیاد در می آورند و انواع و اقسام بزه های اجتماعی را مرتکب می شوند. باید بپذیریم که نتوانستیم نیازهای جوانان در حوزه ورزش و تفریح و هنر و اوقات با نشاط را درک کنیم و در بسیاری از موارد، مسائل این حوزه را با عینک سیاسی و گرایشات امنیتی نگاه کرده ایم. درحالی که هیچگاه این جوانان برای کشور خطری نداشته اند و بالعکس در بسیاری از موارد که پای منافع ملی درمیان بوده برای کشورشان جان فشانی و نقش آفرینی کرده اند.

درآستانه شروع بازی های فوتبال جام جهانی هستیم. رویدادی که موج نشاط و هیجانش سرتاسر دنیا را فرامی گیرد. عده ای بنابرتوان و امکاناتشان، به دیدن مستقیم بازی های فوتبال می روند و عده ای با هزاران کیلومتر فاصله از محل برگزاری مسابقات با کمترین امکانات به تماشای فوتبال های جذاب جام جهانی می پردازند. هردو قشر هیجانی می شوند، فریاد می کشند، اشک می ریزند و لبخند می زنند. این نشان از جادوی فوتبال دارد که این چنین سرتاسر دنیا را برای مدت یک ماه از هرگونه دغدغه و مشکلات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و حتی جنگی و نظامی فارغ می کند و برای آنها سرگرمی و جذابیت به همراه می آورد.

ایران نیز ازجمله کشورهایی است که با حضورش درجام جهانی مردم و جوانانش هیجانی مضاعف را تجربه خواهند کرد. اما گویا این جادو و فرصتی که فوتبال برای ایجاد نشاط و اوقات هیجانی فراهم می سازد، درکشورما به خوبی درک نمی شود. ازقرار معلوم پخش فوتبال در کافی شاپ ها و قهوه خانه ها ممنوع است و پخش فوتبال در اماکن عمومی و اصناف خاص نیازمند اخذ مجوزهای لازم از نیروی انتظامی است.

آیا قرار است اتفاقی خلاف امنیت عمومی و امنیت ملی رخ دهد که چنین برخوردی برای پخش مسابقات فوتبال درنظر گرفته شده است. شور و هیجان جوانی زمانی تخلیه می شود که چند جوان درکنار یکدیگر به نشاط و لبخند و یا حتی شوخی بایکدیگر اوقات سپری کنند. تصور کنید آیا دیدن فوتبال درآپارتمانی ۵۰ تا ۷۰ متری می تواند محل مناسبی برای تخلیه هیجان جوانان باشد؟! آیا مراعات همسایگان و افراد سن و سال دار خانواده این اجازه را به جوانان خانواده می دهد که با دیدن یک موقعیت خطرناک و یا به ثمر رسیدن یک گل فریاد سردهند و پای کوبی کنند؟!

اگر سیاست تصمیم گیرندگان این است که جوانان به درون خانه هدایت شوند، دقیقاً می توان یکی از دلایل بروز و رشد بیماری های روانی و افسردگی را درجامعه مشاهده نمود. عدم درک نیازهای رفتاری یک از عوامل اصلی سرخوردگی درمیان اقشار مختلف و به ویژه جوانان می باشد.

ماباید به جامعه خود اعتماد کنیم، باید باورکنیم که جوانان ما به سطحی از فرهنگ و شعور رسیده اند که می توانند در اماکن عمومی رفتار خود را کنترل کنند و مشکلی به بار نیاید.

حتی اگر اتفاقی هم رخ دهد باید این مشق فرهنگی را انجام داد و زمینه رشد فعالیت و حضور اجتماعی را برای جامعه فراهم ساخت.

نمیتوان ادله عقلی و منطقی مشخصی را برای عدم پخش و تماشای فوتبال در کافی شاپ ها و قهوه خانه ها بیان کرد. اما این خلاف جهت آب شنا کردن ما در جامعه، درحالی است که در کشورهای همسایه ما که مردم به سبب احتمال انفجار و عملیات های انتحاری از حضور در تجمع ها پرهیز می کنند، مسابقات فوتبال در میادین اصلی و مراکز تجاری وتفریحی توسط مسئولین مدیریت شهری پخش می شود، و نیروهای امنیتی به جای لغو شادی و نشاط چند ساعته مردم، تمام تلاش خود را می کنند تا زمان پخش مسابقات فوتبال هیچ اتفاق و حادثه ای، حال خوش مردم را خراب نکند.