به گزارش پایگاه خبری ربیع، شناخت حوزه ماموریت و اهم را از مهم تشخیص دادن از مهمات امر مدیریتی است اگر مدیر و مسئولی نتواند اولویت ها را بشناسد و خود را گرفتار روز مرگی کند هم خود را نابود نموده و در معرض آسیب قرار داده و هم کار مردم را ضایع نموده است که این خیانتی بزرگ است و از دیگر عوامل آسیب زا در موفقیّت مدیران به شمار می رود، عدم شناخت اولویت ها و طبقه بندی کارها چیزی است که نیروی انسانی را خسته می کند و هزینه سنگینی را به بیت المال تحمیل می نماید. پرداختن به کارهای روزمره و اداری بدون اولویت بندی زمینه سردرگمی را فراهم می نماید. هم چنین اقدام به امور جزئی و غیر ضروری پردازش کارهای مهم را به تعویق می اندازد مدیر باید بتواند با شناخت کامل کارهای جزیی را از کارهای مهم جداسازی نماید و امور جزیی را به زیر مجموعه بسپارد و خود وقت و همتش را صرف امور مهم و بزرگ وحیاتی جامعه کند که البته باید بر روند اجرای امور کوچک و کم اهمیت نیز نظارت کند.و از طرفی در جهت برنامه ریزی گام بردارد امام علی(ع) راز کامیابی در مدیریت را دوری از امور کوچک و پرداختن به امور مهم می داند و در این زمینه می فرماید: «به دنبال کارهای مهم برو و از پرداختن و دل مشغولی به کارهای غیرضروری بپرهیز، زیرا با ترک کارهای غیر مهم زمینه رسیدگی به امور اساسی فراهم می آید.» اینکه می بینیم گاهی یک مدیر و مسئولی به امور ریز وارد می شود و سر و صدا راه می اندازد یک آسیب بزرگ مدیریتی است زیرا مدیر ارشد باید اجازه دهد مسئول و مدیر پایین دست انتخاذ تصمیم کند و به اقدام بپردازد و خود را مشغول چیزهایی که باعث گرفتن وقت و زمان می شود و تاثیری در امور مهم مردم ندارد پرهیز کند مدیرانی که خود را مشغول حاشیه های کاذب و غیر موثر می کنند خود را گرفتار آسیب می کمنند و در مدیریت ناکام خواهند شد بی تردید در مقوله پر ارزش و مهم مدیریت هرگونه سستی و جزئی نگری و نداشتن اولویت بندی، چیزی جزء انهدام و پاشیدگی به دنبال نخواهد آورد. علی علیه السلام در این زمینه می فرماید: «من اشتغل بغیر المهمّ ضیّع الاهمّ؛ هر کس خود را به امور جزیی مشغول سازد، زمینه پاشیدگی و تضییع مسائل مهم تر را فراهم نموده است.»

بنابراین بر مدیران و برنامه ریزان لازم است تا خود را از بند مسائل جزئی و امور غیر مفید برهانند و با اولویت شناسی زنجیره ای از زمینه های کاری سنجیده شده را به ترتیب اهمیّت فراهم آورند تا با تمرکز نیروها بر یک محور، کارها با سرعت و دقّت بیش تر به پیش روند. با توجه به مطالب یاد شده پرداختن به امور اساسی و اولویت شناسی و داشتن طرح و برنامه ای کلی می توان مدیریت سازمان ها و ادارات را با سرعتی مطمئن به سوی اهداف تعیین شده به پیش برد.آنچه لازم است اینکه هر کاری در زمان مقرر و مناسب خود انجام گیرد و این امر بوسیله برنامه ریزی میسر گردد.رسول خدا(ص) در ارتباط با برنامه داشتن امور فرمودند: «الامور مرهونهٌ باوقاتها؛هر کاری در گرو زمان خودش است.» از طرف دیگر اگر فرصت دادی و با برنامه ریزی در زمانش انجام ندادی دچار حزن و اندوه می شود.و این حزن و اندوه همان آسیبی است که بر مدیریت وارد می شود. آری، برنامه ریزی باعث می شود هر کار در جای خود انجام و به اندازه خود وقت ببرد، در نتیجه امکان ذخیره سازی وقت فراهم است.حال اگر مدیر نتواند اولویت ها را بشناسد تصمیماتی می گیرد که بجای منفعت برای جامعه زیان آور است و مردم را هم نگران می کند مثلا وقتی جامعه از نبود سلامت رنج می برد مدیری تصمیم بگیرد فلان انتفاق بیفتد ! در حالیکه امروز مردم نگران سلامتی خود هستند و انتظارشان پرداختن مدیریت به رفع نگرانی های این حوزه است.یا مردم از آلودگی هوا رنج می برند یا امروز مشکل اساسی مردم معیشت، اشتغال وگرانی و تورم افسار گسیخته است که اگر مدیران برنامه ریز  نتوانند این موضوع را درک کنند و در اولویت نهایی کاری خود قرار دهند  باعث آسیب رساندن به مدیریت و تمامی آحاد جامعه خواهد شد.انتظار می رود در سالی که در پیش است مسئولان و مدیران کشور از حواشی خود را دور نموده و بیش از پیش به فکر رفع مشکلات اساسی مردم باشند و شرایط اقتصادی را به سمت پویایی و تحول مطلوب تر هدایت کنند تا نگرانی های ملی کاهش یفته، اعتماد مردم افزایش یابد.