به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از فارس، طبق اصول قانون اساسی، نماینده مجلس یا در حوزه قانون‌گذاری و یا در حوزه نظارتی باید انجام‌وظیفه نماید.

اما متأسفانه بسیاری از نمایندگان مجلس شهرستان‌ها بر سر کلنگ زنی‌ها، جذب اعتبار برای پروژه‌ها، قول جاده کشی و … با مردم مواجهه می‌کنند، به‌نحوی‌که با قول‌هایشان برای مردم توقع می‌سازند و البته برای خود هم مقبولیت اجتماعی!

این قول‌های آقایان، ورودشان به حوزه کارهای اجرایی است که درواقع جزو وظایف ذاتی‌شان هم نیست، نتیجه اینکه وقتی نماینده می‌خواهد وظایف مهم ذاتی‌اش همچون نظارت بر مسئولان اجرایی و … را ایفا کند، مسئول اجرایی هم آن قول نماینده را در مقابل دیدگان نماینده می‌کشد و تهدید به کارشکنی در تحققش می‌کند، گاهی هم با وعده مساعدت برای تحقق سریع‌تر قول نماینده، به‌نوعی تغییر نظر او را می‌خرد!

در این موقعیت، آن نماینده ضعیف‌النفس هم که نمی‌خواهد مقبولیت مردمی را از دست دهد، بده بستان می‌کند، یعنی چشم‌پوشی.

حالا چرا مردم از نماینده توقع جاده و … دارند، الله‌اعلم! شاید به دلیل آشنایی نداشتن با شرح وظایف نماینده است، شاید هم به دلیل عرف نامیمونی است که برخی نمایندگان پایه‌گذاری‌اش کرده‌اند.

خروجی ماجرا این می‌شود که اگر نماینده، وجب‌به‌وجب حوزه انتخابیه‌اش را آسفالت کند و جاده بکشد، ولی مثلاً در موقع نظارت بر تصویب سند مهم و فراگیری همچون برجام، ندانسته یا نفهمیده یا بده بستان گونه ۲۰ دقیقه‌ای تصمیمی غلط بگیرد، دود این تصمیم چنان در چشم همان مردم می‌رود که صدها برابر ضررش، از سود آن جاده آسفالت، بیشتر است.

مشابه تصمیمات مهمی که شاید نمایندگان مجلس می‌توانستند هوشمندانه‌تر و همه‌جانبه تر اتخاذ کنند، ولی انتقادات زیادی را برانگیخت، می‌توان به ماجرای قراردادهای نفتی موسوم به IPC، تصویب FATF و معاهده پالرمو، قانون تعیین سقف حقوق مدیران نجومی بگیر، تعیین حقوق و مزایای مادام‌العمر برای نمایندگان و… اشاره کرد.

به نظر می‌رسد حال که به نزدیکی انتخابات آتی مجلس نزدیک می‌شویم، جوانان انقلابی باید فضایی ایجاد کنند تا معیار انتخاب نماینده مجلس، شناخت اولویت‌های مأموریتی اش باشد و توانمندی وی در شبکه‌سازی برای استفاده از ظرفیت نخبگان در مشاوره، نه میزان لابی‌گری و شارلاتانیسم سیاسی!

هرچند از این نکته هم نباید غفلت کرد که توانمندی در ارتباط‌گیری با مسئولان ارشد هیچ‌گاه مذموم به شمار نمی‌رود.

در پایان باید پرسید آیا باید از ورود نمایندگان مجلس به کارهای اجرایی خوشحال شد؟

انتهای پیام/