به گزارش پایگاه خبری ربیع، یک هفته ای می شود که شاخص آلودگی هوا در اصفهان از مرز استاندارد عبور کرده و وضعیت سلامت مردم به هشدار و خطر افتاده است.

این در حالیست که در فصلی که حتی وارونگی هوا را نداریم، شاخص آلودگی هوا به به مرز «خطر» و «بنفش» رسیده و این روزهای گرم تاریک و رنگ به رنگ «زرد» و «بنفش» و «قرمز»، گویا قصد دل کندن و رها کردن مردم شهر را ندارد تا جایی که حاجی بابایی، معاون توسعه و پیش بینی اداره کل هواشناسی استان اصفهان با آرامش و به وضوح می گوید: باید تا دو ماه آینده منتظر تداوم همین شرایط ناپایدار و بحرانی بود و فقط  انتظار بهبود مقطعی این وضعیت را داشت(!).

در این روزها خوشبختانه همه شرایط دست به دست هم داده اند تا وزش تندبادهای فصلی باعث خیزش کانون‌های گردوغبار شده و از سمت دشت سجزی، کانون‌های بیابانی شرق اصفهان و تالاب گاوخونی و  اراضی رها شده و بستر خشک رودخانه، توده های گردوخاک نفوذشان را به سمت شهر افزایش داده تا ما را تا لبه و پرتگاه خفگی و مرگ سوق دهند.

البته همیشه هوا که آلوده می‌شود، دوباره این بحث دیرینه پیش می آید که چه کسی مقصر است؟ و همواره مسئولان ذیربط به‌رغم آنکه مردم، هوایی برای نفس کشیدن ندارند، بر سر یافتن مقصر و عامل اصلی آلودگی هوا برای همدیگر تعارف تکه پاره می کنند و لحافی بر سر نقاط ضعف خود و کاستی های شان در رفع منشأ آلودگی ها می کشند و یقه خود ر ا در موانع اجرای قانون هوای پاک و تعداد اخطارها و کم کاری دستگاه‌های مسئول و اعتبار و … چاک می زنند .

در این میان  و در این روزهای کثیف، معاون اداره کل هواشناسی استان آب پاکی را روی دستمان می ریزد و می گوید: آلودگی هوا در کلانشهری مثل اصفهان، موضوع تازه‌ای نیست و همه ساله با شروع روزهای گرم سال که جهت باد عوض می شود ما شاهد گرد و خاک و آلودگی هوا هستیم و این شرایط نرمال و طبیعی است و تا دو ماه آینده هم ادامه دارد و علم هواشناسی با پدیده ثابتی برخورد نمی کند که بتوان به راحتی درباره آن هشدار قبلی داد و با توجه به پیچیدگی و تغییر الگوهای جوی، امسال شاهد الگوهای تابستانی جدیدتر و قوی تری هستیم و در تداوم آن رگبارهای بهاری ممتد و وقوع سیلاب را هم در این فصل سال شاهد بودیم.‌

در حال حاضر مطابق اطلاعات هواشناسی، تا روز چهارشنبه باید با همین شرایط روزهایمان را به شب بسپاریم و در چهارشنبه می بایست دستانمان را به دامن آسمان گره زده  و از خدا بخواهیم که  وزش باد پیش بینی شده را بر سر ما ریزان کن و گرنه یا ما باید دل از این دنیا بکنیم و غزل مرگ سر دهیم و یا دست به گریبان مراکز درمانی و کپسول های اکسیژن باشیم و گرنه از هیچ مسئولی برنامه ای اجرایی برای خروج از این شرایط بد جوی و ساخته و پرداخته خودمان و دیگران ارائه و اجرایی نمی شود و همه به همدیگر این موضوع را پاس می دهند و ما مانده ایم و این غبار و هشدارها؛ چون این شرایط را ما در زمستان های هر ساله هم با منشاهایی دیگر بسیار داشته ایم و متهم همیشگی آلودگی هوا، ناکارآمدی شبکه حمل‌ونقل عمومی، خودروهای فرسوده، سوخت نامرغوب، مازوت سوزی در نیروگاه‌ها و اجرا نشدن قانون هوای پاک توسط دولت و … معرفی شده و اتفاق‌نظری برای حل آن وجود ندارد..

در همین پارسال ما یک سوم روزهایمان هوای ناسالم داشت و ۹۸ روز ناسالم برای گروه‌های حساس و ۳۲ روز ناسالم برای عموم مردم را پشت سر گذاشتیم  و تنها ۱۶ روز هوای پاک داشتیم(!). تازه به گفته مسئولان محیط زیست، بهمن و اسفند خوبی را در پارسال سپری کردیم چون وزش باد، بارش‌ها و کمتر بودن وارونگی دما و پایداری هوا ما را با مرگ زودرس رو به رو نکرد

حال در این روزهای فراق رییس شهید دولت باید از متولیان امر خواست تا در چله خدمت شرکت کرده و تا تحویل سکان دولت به سکاندار جدید، فکری به حال ریه و سکته مغزی و  بیماری‌های قلبی تنفسی و سرطان  های هزینه تحمیل کن بر معیشت مردم  که همه از عوارض و پیامدهای این روزهای پر هشدار شهری ماست بکنند.

زهرا زرفشانی