به گزارش پایگاه خبری ربیع، با متر و معیارهای زندگی اکثر مردم ایران به خصوص ساکنان کلان شهرها، مردم روستاهای سیستان و بلوچستان هیچ امکانات رفاهی‌ای در اختیار ندارند و حالا با وقوع سیل ویرانگر همان هیچ هم از بین رفته است و مردم مظلوم و محروم استان ستم دیده سیستان و بلوچستان در وضعیتی بحرانی نیازمند حداقل امکانات برای زندگی هستند.

متاسفانه آنقدر در حق مردم سیستان و بلوچستان در طی سالیان متمادی کم لطفی شده که مردم این استان از حداقل امکانات هم بهره مند نیستند. بیشتر روستاهای این استان از زیر ساخت هایی مانند درمانگاه، مدرسه و حتی جاده محروم است و حالا که سیل این استان پهناور را در بر گرفته مسئولان نمی‌دانند باید چگونه به مردم کمک رسانی کنند.

حدود ۲۵۰ هزار نفر از ساکنان سیستان و بلوچستان بی خانمان شده‌اند و تعداد دقیق کشته‌ها همچنان نامعلوم است. آنچه بیش از همه دشواری‌های رخ داده آزار دهنده است، نابسامانی و متوازن نبودن توزیع کمک‌های امدادی و نیز کمبود تجهیزات برای امدادرسانی است. به گواه خبرنگاران مستقر در منطقه به دلیل وسعت زیاد ویرانی رخ داده و نیز پراکنده بودن ۵۰۰ روستاهای سیل زده و نیز اصولی نبودن مدیریت بحران از سوی ارگان‌های کمک کننده، به غیر از کمک‌های مردم بومی به همدیگر، در برخی نقاط هنوز کمک‌های امدادی نرسیده است و مردم آن نقاط همچنان در محاصره سیل هستند.

متاسفانه بعد از سال‌ها حوادث تلخ همچنان شاهد ناهماهنگی و ناتوانی نیروهای امدادی در هنگام بحران هستیم. ایران کشوری حادثه خیز است و حداقل سالی چند بار بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله در کشور ما تفاق می افتد با این حال اما در طی این سال‌ها نه تنها ساز کار مناسبی برای مدیریت بحران اندیشیده نشده است بلکه با هر اتفاق و حادثه‌ای دست ارگان‌ها و سازمان‌های امدادی به سوی مردم دراز است.

معلوم نیست که در هنگام تنظیم و تصویب بودجه در کشور دولت و نمایندگان مجلس چه اولویت‌هایی را در نظر می‌گیرند که هیچ گاه پول کافی برای مدیریت بحران وجود ندارد و تازه همان مقدار پول موجود هم چنان با سو مدیریت حیف و میل می‌شود که مردم ترجیح می‌دهند خودشان آستین بالا زده و به کمک هموطنان گرفتارشان بشتابند.

اینکه چه زمانی مسئولان محترم در دولت و مجلس می‌توانند به برنامه‌ای دقیق برای مدیریت بحران‌های این چنینی دست پیدا کنند مانند خیلی سؤال‌های دیگر بی جواب است و بعید می دانم به این زودی‌ها پاسخی برای این سؤال پیدا شود.

اما نیازهای ضروری این روزهای سیستان بلوچستان چیست؟ با وجود اینکه احتمالاً مسئولان پاسخ این سؤال را هم نمی‌دانند اما بر اساس گفته افراد ساکن در منطقه چادر، پتو، آب معدنی، خوراکی‌های کنسروی، وسایل بهداشتی بانوان، پلاستیک‌های عریض و محکم و ضد آب مهمترین اقلام مورد نیاز مردم سیستان و بلوچستان است.

به گفته مدیرکل سازمان انتقال خون سیستان و بلوچستان وضعیت ذخایر فرآورده‌های خونی به مرحله بحرانی رسیده است که این وضعیت نگران‌کننده است. بیماران تالاسمی که اغلب در جنوب استان هستند، نیازمند خون و فرآورده‌های خونی هستند. پس اگر می‌توانید خون اهدا کنید اکنون بهترین زمان برای اهداء خون است.

بسیاری از مردم مناطق روستایی سیستان دامدار هستند که با وقوع سیل این دام‌ها که تمامی دارایی صاحبانشان بوده از بین رفته است. خسارت این اتفاق به دلیل بیمه نبودن قابل جبران نیست پس چه بهتر که بعد از پایان سیل افرادی که توانایی دارند دام‌های محلی مختص آن مناطق را به ساکنان روستاها اهدا کنند البته برای این کار حتماً به مشاوره افراد خبره و افراد محلی نیاز خواهید داشت زیرا هر دامی مناسب آن مناطق نیست.

بر اساس تجربه حوادث پیشین معمولاً موج کمک‌های خیلی زود فروکش می‌کند و مردم به خیال اینکه دیگر احتیاجی به کمک وجود ندارد امدادرسانی را متوقف می‌کنند. فراموش نکنید که با توجه به حجم عظیم ویرانی‌ها این مناطق به کمک‌های مداوم و طولانی مدت نیازمندند. نکته مهم در بحران‌های این چنینی فراهم ساختن زیر ساخت هایی برای میتقل شدن و توانمندی افراد حادثه دیده است. به قول آن مثال معروف مردم این مناطق به جای ماهی نیازمند یاد گرفتن ماهی گیری هستند. زمان زیادی تا تعطیلات نوروز باقی نمانده و چقدر خوب خواهد بود که هموطنان به جای سفر به شمال به سیستان و بلوچستان زیبا سفر کنند تا مردم این مناطق با رونق گردشگری بتوانند روی پای خودشان بایستند.