به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از فارس، روز گذشته حدود ۱۰ نمایش روی صحنه سالن‌های مختلف تهراندر قالب جشنواره تئاتر دانشگاهی اجرا رفتند. یکی از این نمایش‌ها، «مرفی» به نویسندگی سپیده ضیایی و کارگردانی نگین ضیایی بود که در دو سانس در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران اجرا شد و مورد اقبال مخاطبان قرار گرفت.

این نمایش براساس یکی از رمان‌های ساموئل بکت به صحنه آمد که برای نخستین بار اجرا می‌شد.

نگین ضیایی، کارگردان نمایش که در سال‌های گذشته آثاری چون «آپارتاید» را در سالن شهرزاد و «کبوتری ناگهان» در سالن نوفل لوشاتو به صحنه برده است،‌ در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر فارس عنوان کرد:‌ اجرای ما یک کار اقتباسی از رمان «مرفی» بکت است. این رمان کارگاهی بسته شده و کارگردانی‌اش براساس نظریه‌های بازی‌های زبانی و تصویری زبان ویتکنشتاین و متن براساس روایت شناسی ژرار ژنو بود.

وی در ادامه افزود: داستان از این قرار است که مردی به نام «مرفی» که ـ البته در خیلی کتاب‌هایی که راجع به بکت نوشته شده،‌ قید شده که این رمان براساس زندگی بکت نوشته شده است و در واقع «مرفی» خود شخصیت بکت است ـ از خانه برای پیدا کردن کار خارج می‌شود و دیگر هیچوقت بر نمی‌گردد.

ضیایی اظهار داشت: اطرافیان به دنبال او می‌گردند و در آخر با جسد سوخته‌اش مواجه می‌شوند،‌ او وصیت کرده بود که جسدش را بسوزانند و خاکسترش را در تئاتر شهر بریزند.

وی با اشاره به اینکه رمان این نمایش ۴۰۰ صفحه است و نمی‌توان از ابتدا تا انتها آن را روی صحنه اجرا کرد،‌ گفت:‌ ما یک برشی از رمان از لحظه‌ای که مرفی گم شده و آدم‌ها دنبالش می‌گردند و در آخر با جسدش روبه رو می‌شوند را انتخاب کردیم.

این کارگردان درباره ویژگی رمان‌های بکت گفت: رمان‌های او از خیلی نویسنده‌ها متفاوت است،‌ اما رمان مرفی تنها رمان بکت است که داستان در آن خیلی پررنگ است، سایر رمان‌ها خیلی داستان مشخصی ندارند مثل همان نمایشنامه‌هایش هستند، اما این رمان قدری محوریت داستانی در آن پررنگ است و چون رمان‌های کلاسیکش نیست.

وی در این باره توضیح داد: بنابراین رمان «مرفی» بکت نقطه عطف کارهای او محسوب می‌شود از زمانی که او رمان مرفی را نوشته تا زمانی که در انتظار گودو و سایر کارها را انجام داده ،‌خیلی شرایط تغییر کرده است.

ضیایی در پاسخ به این سؤال که چطور شد این رمان را برای اجرا انتخاب کرده و ترسی از اینکه برای نخستین بار این کار را روی صحنه ببرد،‌ داشته یا خیر، گفت: کلا رمان‌های بکت خیلی شناخته شده نیستند، ما هم برای این کار هفت ـ هشت ماه تمرین کردیم و در این سال‌ها با افراد مختلفی صحبت کردیم، شاید خیلی به اندازه دو دست هم نرسند کسانی که رمان‌های او را خوانده باشند، مخصوصا رمان «مرفی» که شناخته شده نیست، بنابراین در جمع‌های تئاتری بیشتر رمان‌هایی که نمایشنامه شده‌اند و قبلا کار شده، به صحنه می‌رود و کمتر افراد به سراغ کارهای بدیع می‌روند اما برای ما تجربه جالبی بود.

وی یادآور شد:‌ نمایش دارای ۵ کاراکتر بود که بازیگران آن  امین موحدی پور، شادی ضیایی، ساجده حمیدی، حامد ادوای و رضا مرشد بودند.

ضیایی با اشاره به اینکه دومین باری است در جشنواره تئاتر دانشگاهی حضور می‌یابد،‌ گفت:‌ اجرا در جشنواره خیلی خوب بود بازخوردهای خوبی گرفتیم ، مدیریت جشنواره هم مناسب است،‌ اما تنها مشکلمان وضعیت سالن دانشگاه تهران بود،‌ چرا که به لحاظ فنی اصلاً مناسب نبود مثلا نورپردازی و امکانات کافی نداشت یا برای دکور زدن شرایط سختی داشتیم چرا که دکور کار ما هم سنگین بود و نتوانستیم از روز قبل دکور را بچینیم و فاصله بین دو اجرا در حد آب خوردن بازیگران هم نبود و این کار را برایمان سخت کرد.

انتهای پیام/