مظفر حاجیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، برخی افراد از جمله مسئولان و نمایندگان و سایر مقامات گرفتار دنیایی می‌شوند که آنها را به زمین می زند و نه اینکه آنها را نابود می‌کند بلکه جایگاهی که در آن قرار گرفته‌اند را نیز تخریب می‌نماید وقتی مدیری گرفتار ارباب ثروت شد از مردم جدا می‌شود و دیگر نمی‌تواند افراد ضعیف جامعه و متوسط را که عمده اعضا و افراد جامعه راتشکیل می‌دهند ببیند و به تعبیری آنها را درک کند جدا شدن از عموم مردم و همراهی با قدرتمندان و صاحبان ثروت، از آسیب‌های بزرگ مدیریت است که استقلال مدیریت صحیح را تهدید می‌کند و روند آن را از رسیدن به اهداف آرمانی، همچون جامعه عدالت محور دور می‌کند و به پرتگاه‌ها و چالش‌ها خواهد کشاند. با توجه به اینکه کمتر از چهل روز به انتخابات مجلس شورای اسلامی نمانده است خوب است همه واجدین شرایط رأی دقت کنند و رفتار کاندیداهای انتخابی حوزه انتخابیه خود را رصد کنند اگر ارباب ثروت حامی هر کاندیدایی باشد نباید به او رأی داد زیرا او وامدار شده و باید در دوران نمایندگی در راستای منافع ارباب ثروت حرکت کند و همچنان است دل سپردن به ارباب قدرت؟ باید از کسانیکه دستشان در دست ارباب قدرت و ثروت است دوری گزید؟ و به آنان رأی نداد! کسی که ارباب ثروت و قدرت را بر دیگران ترجیح می‌دهد به درد نمایندگی و نشستن بر کرسی قانونگذاری نمی‌خورد؟ او از حالا به فکر پول به جیب زدن یا به قدرت رسیدن است و هدفش خدمت نخواهد بود؟

 در دین مبین اسلام آن چه از ابتدا مایه افتخار بوده، دوری از صاحبان زور و زور و ثروت و مقابله با آنان جهت اجرای عدالت بوده و هست. اگر به دوران آغاز اسلام برگردیم خواهیم دید که نبی مکرّم اسلام از ابتدا تا پایان رسالت خود تمامی تلاش‌های خویش را مبذول داشت تا از وادی قدرت طلبان، منفعت پرستان و زراندوزان به دور باشد و بتواند رسالت الهی را خالی از هرگونه جانب داری و مصالح به صورت ناب در اختیار تشنگان مکتب الهی قرار دهد. اینکه امام خمینی (ره) می‌فرمودند به کسانی رأی بدهید که طعم تلخ فقر را چشیده باشند حکایت از همین معناست و از رفتار نبی مکرم الگو گرفته است. امام علی (ع) نیز در خطابی به مسؤول جمع آوری زکات چنین سفارش می‌فرماید: «فاذا قدمت علی الحیّ فانزل بمائهم من غیران تخالط ابیاتهم؛ هنگامی که بر قبیله‌ای وارد شدی در منازل آنان مسکن نگزین و بر سر سفره کسی ننشین و بر لب آب چشمه یا قنات آنان که عمومی است فرود آی.»

چقدر دقت! تا آنجا که مأمور حکومت نباید بر سفره کسی بنشیند بلکه باید جایی برود که متعلق به عموم باشد این رمز دوری از انواع مختلف اتهام و نزدیک شدن به عموم مردم و حفظ عامه مردم برای حکومت است حال اگر خود مدیر مثلاً از ثروتی آنچنانی برخوردار باشد چه می‌شود؟ اگر مدیر بر سفره‌های رنگارنگ بنشیند! سفره‌هایی که چند نوع غذا در آن چیده شده باشد! غذاهایی که در این زمان اقلی از جامعه یعنی پولداران می‌توانند تناول کنند؟ چه خواهد شد؟ آیا او می‌تواند طعم تلخ فقر و نداری را احساس کند؟ رمز پویندگی و بالندگی مدیریت سالم دوری از وابستگی به قدرت‌هاست مخصوصاً همنشینی با گروه ثروت اندوزانی که دستشان تا مرفق در کیسه بیت المال یا در جیب مردم است و به انحاء مختلف از بیت المال متنعم می‌شوند یا از جیب مردم پول بر می‌دارند؟ و هر از گاهی هم برای رد گم کردن فریاد می‌زنند که بعضی می‌خورند و برند و …و این حکایت دزدی است که مالی را دزدیده و در حال فرار فریاد می زند دزد را بگیرید، بگیریدش که مال مردم را برد، و …اینکه مولای متقیان می‌فرمایند هر کاخی دیدی بدان که در ازای آن کاخ عده زیادی کوخ نشین شده‌اند نیز همین معنا را می‌رساند و آیا راستی کسی که مالش شمارش ندارد می‌تواند بفهمد گرسنگی و نداری چه مزه‌ای دارد؟! آیا وقت آن نرسیده است که قانون از کجا آورده‌ای اجرا شود؟ کسانی که در سایه مسئولیتی که داشته‌اند یا ارتباطی که با تصمیم گیرندگان کشور داشته‌اند توانسته‌اند ره چند ده ساله را یک شبه بپیمایند و ثروت و قدرتی به هم زده‌اند؟

باید به کسانی رأی داد که بتوانند جهادی برای مردم سربازی کنند. سرنوشت مردم وابسته به همین انتخابها است اگر جهادگران عرصه خدمت وابسته و وامدار نباشند و همدست شوند می‌توانند مشکلات را یکی پس از دیگری مرتفع نمایند. منتخبان مردم باید متصف به صفاتی همچون قناعت، شجاعت و بردباری و ساده زیستی و مردمداری، توانمندی در استفاده از تجربیات نخبگان و پیشکسوتان نیز باشند تا بتوانند سلامت و خدمت را در کشور نهادینه کنند. بدیهی است ترجیح صاحبان ثروت به مردم آفتی است که مثل خوره پایه‌های قدرت و اقتدار کشور را می‌خورد و پوک می‌کند و باعث سقوط در عرصه‌های مختلف خواهد شد. البته صاحبان ثروت خرج هم می‌کنند گاهی نیز در قالب امور به ظاهر خیر وارد می‌شوند اما در پشت این حرکت رانتی است که از مدیران می‌طلبند، کاندیداهایی که در دوران قبل از کاندیداتوری تکیه بر زراندوزان و قدرت طلبان داشته‌اند و ارتباط چندانی با مردم نداشته‌اند جز اقدامات اندک نمایشی! بکلی به درد نمایندگی نمی‌خورند؟ بد نیست اشاره کنیم که ثروت مشروع و ثروتمندان خیر خواه مردم فراوانند که معمولاً خود را به کاندیداها و سایر مدیران نزدیک نمی‌کنند و بدون قید وشرط و قیل و قال دست محرومان و نیازمندان را می‌گیرند حتی اگر کسی آنها را نشناسد و نداند که باید دستشان را بوسید. نماینده مردم باید بتواند با همه باشد و هیچکس را از نگاه و قوه شنیداری خود دور نگه ندارد و از تمامی استعدادها و ظرفیت‌های انسانی بهره گیری نماید این یکی از رموز موفقیت خواهد بود. تردیدی نیست که آفت نزدیک شدن به اصحاب ثروت، دوری از مردم است. چنانچه حضرت علی علیه السلام در تعبیر «عَائِلُهُمْ مَجْفُوٌّ» (مردم نیازمند از نشستن بر سر این سفره ممنوع بودند) به این آفت مهم اشاره می‌فرمایند. مقام معظم رهبری نیز فرموده‌اند: «به آن طبقات برگزیده و اَشرافی زیاد نزدیک نشویم؛ نزدیک شدن به آنها به طور طبیعی مایهٔ دور شدن از تودهٔ مردم و عامّهٔ مردم است.»[۲۵/۴/۱۳۹۸] مسئولان مراقب باشند.

مظفر حاجیان