به گزارش پایگاه خبری ربیع، تکاپوهای میدانی بعد از پیروزی تیم ملی فوتبال ایران بر مراکش، سابقه‌ای حدوداً ۳۰ساله دارد؛ شامگاه هشتم آذرماه۷۶ بعد از شکست استرالیا و راه‌یافتن ایران به جام‌جهانی مردم به‌طور خودجوش به خیابان‌ها آمدند و به ابراز شادی پرداختند و این‌روند در دو دهه گذشته، تکرار شده است. به موازات آن نیز همواره سیاست حاکم بر کنترل این برنامه‌ها، عدم برخورد سخت بوده و شاید همین اطمینان خاطر است که شادمانی‌هایی از این دست را، کاملاً خانوادگی و عمومی کرده است. این اتفاق یعنی شادکردن دل ملت ایران، در مقاطع مختلف مورد تأیید و تأکید رهبری انقلاب نیز قرار گرفته و شاید در شرایط کنونی، کشور بیش از گذشته به این نشاط و شادمانی نیاز داشته باشد. آمریکایی‌ها هم حتی چنین نگاهی به پدیده دارند و مشاور امنیت ملی این رژیم گفته که در نیمه دوم تیرماه،‌ فشار تازه‌ای بر ایران خواهد آورد که همانا تاریخ پایان مسابقات جام‌جهانی است. براین اساس، مسوولان امر در مراکز فرهنگی، اجتماعی،‌ انتظامی و امنیتی باید با سرعت و جدیت در تدارک برنامه‌ای برای تداوم این شادی‌ها و مدیریت آن در ماه‌های آینده باشند تا با تزریق روحیه امید به آینده در آحاد مردم، بخش مهمی از نبرد رسانه‌ای دشمن علیه جمهوری اسلامی را مختل کنند. مدیریت شادی، فقط خودداری از مواجهه سخت نیست، می‌توان برای آن ابواب گسترده‌ای وضع و مسأله را به‌نحو شایسته سیاست‌گذاری کرد.