به گزارش پایگاه خبری ربیع، خبرها و عکس‌ها و مشاهدات پراکنده می‌گوید که در برخی شهرهای بزرگ، تحت‌تأثیر نوسانات بازار ارز و هیاهوهای شبکه‌های ماهواره‌ای، #قحطی_ساختگی موجب خریدهای هیجانی شهروندان از فروشگاه‌های بزرگ و شکل‌گیری #احتکار-خانگی شده است. در اینجا با سه متغیر مختلف روبه‌رو ییم: نخست دولتمردان که در تلاش برای آرامش‌بخشی به افکار عمومی مکرراً تاکید کرده‌اند که در تأمین کالاهای اساسی و دارو، کشور هیچ مشکلی ندارد؛ این واقعیتی قطعی است و در تمامی ۴۰‌سال گذشته -که ایران تحریم شده- توانمندی‌های زیرساختی فراوانی را فراهم آورده تا بتواند با موج‌های نامنتظره مقابله کند، اما اثر تکوینی این اخبار، آن است که گویا در محصولات دیگر نظیر پوشاک، سفر، مسکن و خودرو چنین تدبیری وجود ندارد. متغیر دوم پاره‌ای از رسانه‌های داخلی‌اند که از حدود ۴۰‌روز قبل، به تناوب و تناسب بر کم بودن کالا یا زیاد بودن آن در فروشگاه‌ها تاکید کرده و حتی در صفحه نخست خود به هجوم‌های خرید اشاره کردند. و متغیر سوم رسانه‌های بیگانه‌اند که بعد از یک دهه تبلیغات خانوادگی و نمایش محتواهای جذاب برای جوانان و زنان، حالا وارد رینگ عملیات روانی مستقیم براندازی شده‌اند. حالا چاره چیست؟ طبعاً باید به همین سرچشمه‌های اشکال بازگشت. نخست همه مسوولان با مردم بیشتر و بهتر حرف بزنند (به‌جای تمسخر یا ایجاد تردید)‌ دوم رسانه‌ها اندکی مسوولیت‌پذیر باشند و شرایط خطیر را درک کنند و اگر درک نمی‌کنند سامانه‌های نظارتی بر آن، ساکت نباشند.