به گزارش ربیع به نقل از روزنامه کیمیای وطن ، بی‌عدالتی در المپیک هم می‌تواند به عنوان یکی از مظاهر فساد اجتماعی باشد که پایه‌های اتحاد و انسجام جامعه ورزش دنیا را تهدید کند. میدان المپیک، میدان همبستگی ملل مختلف دنیاست؛ نه جای انتقام‌جویی و تسویه‌حساب‌های شخصی. میدان المپیک میدانی است که باید سالکان به تزکیه نفس بپردازند و با رفتار انسانی، فروتنی و تواضع را در ابعاد گسترده‌ای به نمایش درآورند. میدان المپیک، میدان سرافرازی و عزت نفس است نه میدان افتراق، خصومت و دشمنی و کینه‌توزی. بعضی واژه‌ها در بعضی مواقع معنای خاصی دارند؛ هم در دایره واژه‌های مثبت و هم در دایره واژه‌های منفی؛ از جمله این واژه‌ها، واژه فساد است. وقتی واژه فساد در المپیک به کار برده می‌شود، ذهن شنونده به دو مقوله معطوف می‌شود: فساد مالی و فساد اخلاقی. آیا واقعا فساد به همین دو مورد خلاصه می‌شود یا آنکه ابعاد دیگری هم دارد که شاید از چشم‌ها پنهان بماند، نظیر انتقام جویی، کینه‌توزی و در نهایت تسویه‌حساب‌های شخصی؟
نادیده انگاشتن وجدان کاریدر محکمه‌ای مثل میدان‌های ورزشی، به‌ویژه میدان المپیکی، با نادیده انگاشتن وجدان کاریشهادت دروغ دادن و با صدور رأی نادرست حق مسلم جوانی را که با هزاران آرزو پای به میدان رقابت‌های المپیک نهاده است ضایع کردند. آیا کار ناجوانمردانه هیئت ژوری به دلیل انتقام گرفتن از رئیس فدراسیون وزنه‌برداری ایران (علی مرادی) در حق قهرمان سنگین‌وزن وزنه‌برداری جهان (بهداد سلیمی) فساد محسوب نمی‌شود؟ آیا وقتی رضا یزدانی مقابل «گازیموف» آذربایجانی علنا از دریافت دو امتیاز مسلم بازماند و با ناداوری «سرگئی نوواکوفسکی» داور روس ۲ ـ ۱ بازنده شد و از راهیابی به مرحله بعد بازماند، فساد نیست؟
فساد
یکی از فسادهایی که از نظرها دور مانده و بنده ندیده‌ام به عنوان فساد تلقی شود، بی‌عدالتی داوران و هیئت ژوری در مسابقات جهانی و المپیک است.به طور قطع یقین بی‌عدالتی و روا داشتن ستم در حق ورزشکار بی‌گناهی که قربانی خصومت‌های شخصی افرادی می‌شود که به دنبال فرصت هستند تا انتقام مجادلات انتخاباتی کنفدراسیون آسیایی را به این آشکاری بگیرند
فساد پنهان از چشم است.
گویا فقط اختلاس یا سوء‌استفاده را فساد می‌دانیم و اگر داوری با رأی به ناحق خود، حق و حقوق قهرمانی را تباه کند و موجب شرمساری وی شود، فساد نیست! چه بسا سایر فسادها هم به دلیل نبود عدالت است که فرصت ظهور پیدا می‌کنند. سخن پیامبر اکرم«ص» که فرموده‌اند ملکداری به کفر می‌ماند، اما به ظلم نمی‌ماند، به خوبی نشانگر و روشن‌کننده درجه اهمیت عدالت برای قوام و دوام و ماندگاری یک جامعه است. در ورزش هم هرگاه سخن از مبارزه فساد به میان می‌آید، اذهان متوجه سوء‌استفاده‌های مالی می‌شود که متأسفانه در ورزش وجود دارد؛ مانند فساد مالی رئیس و معاون پیشین فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) که هم‌اکنون در زندان به سر می‌برند! لذا به سایر فسادهایی که منجر به عدم صعود یک تیم یا ورزشکار به مرحله بعد و محرومیت از ادامه رقابت می‌شود، کمتر توجه می‌کنیم. مسئولان برگزاری مسابقات جهانی و المپیک باید عزم خود را جزم کنند و با این پدیده شوم مبارزه کنند تا در المپیک ۲۰۲۰ و سایر رقابت‌های جهانی که از ارزش و اعتبار بالایی برخوردارند شاهد این‌گونه بی‌عدالتی‌ها نباشیم.