فرهنگ عاشورا /کل یوم عاشورا و کل ارض کرب و بلا
هروز عاشوراست، تا زمانی که ظلم و ستم بر انسانها سایه انداخته و انسانهایی زیر ستم قلدران دنیا طلب هستند و هر جایی که به نوعی بر انسانها ظلم روا داشته می شود و عدالت به مسلخ برده می شود همان زمان و همان مکان عاشور و کربلا هستند؟ چرا عاشور و کربلا نمادی آشکار در مبارزه با ظلم و ستم است و الگویی استکبار ستیز برای همه زمانها و همه مکانها خواهد بود؟
به گزارش پایگاه خبری ربیع، هروز عاشوراست، تا زمانی که ظلم و ستم بر انسانها سایه انداخته و انسانهایی زیر ستم قلدران دنیا طلب هستند و هر جایی که به نوعی بر انسانها ظلم روا داشته می شود و عدالت به مسلخ برده می شود همان زمان و همان مکان عاشور و کربلا هستند؟ چرا عاشور و کربلا نمادی آشکار در مبارزه با ظلم و ستم است و الگویی استکبار ستیز برای همه زمانها و همه مکانها خواهد بود؟ عاشورا، قبل از قیام مقدس حسینی (ع)، نام یک روز بود; اما امروز دیگر عاشورا نام یک مقطع زمانی نیست، نام یک فرهنگ است. عاشورا امروز دیگر یک حادثه نیست، یک مکتب فکری و یک نظام سیاسی و یک مجموعه فکری، فرهنگی، اخلاقی، سیاسی و جهادی است. برگزاری مراسم عاشورا، در میان اندیشمندان، هرگز یک عادت نبوده و نیست. احیای عاشورا در فرهنگ تشیع یک عبادت بزرگ اجتماعی، یک مانور عظیم الهی – سیاسی و حرکتی حساب شده در جهت نمایش ولایت و برائت امت اسلامی است و اینجاست که گریستن و گریاندن ارج مییابد و مفهوم پیدا میکند.
عاشورای حسینی «سیستم دفاعی اسلام ناب محمدی»(ص) در طول قرون و اعصار است. عاشورای حسینی درخشانترین نمونه معروفگرایی و منکرستیزی در پهنه زمان و زمین است. عاشورای حسینی بلندترین فریاد بشریت مظلوم در برابر سپاه ابلیس و استکبار جهانی است. و قله عشق و عرفان انسان نسبتبه مقام اقدس ربوبی است. عاشورا نمایشگاه جاوید ارزشها و ضدارزشها در ساحل فرات است;
نمایشگاهی که بینندگان آن سرانجام به یکی از دو صف میپیوندند و هر سال و هر روز بر سطح و سقف نمایشگاه میافزایند.
عاشورا فریاد دفاع همیشگی از مظلومان و مستضعفان زمان و زمین و اعلام جهاد جاوید علیه کفر و نفاق و جهل و استثمار و قلدری است. عاشورا دانشگاه عشق و عرفان و حماسه است. در این دانشگاه انسان میآموزد که چگونه به خدا عشق ورزد، چگونه بدون سلاح بجنگد و چگونه در اوج غربتحماسه آزادی بسراید. عاشورا سمبل قیام در برابر ارتداد و ارتجاع مکتبی است; ارتجاع از اسلام ناب محمدی (ص) و بازگشت از عدالت علوی و تردید و توقف در اجرای قوانین قرآنی. عاشورا سد استوار حسینی (ع) برای جلوگیری از یورش یاجوج و ماجوج غربی و شرقی به میهن بزرگ اسلامی است. عاشورای حسینی کشتی نجات امت محمد (ص) در برابر توفان جهل و ترس و استعمار خارجی و استبداد داخلی است. عاشورای حسینی چتر معنویت دین و امت در برابر بازگشت دوباره نظامهای سیاسی و اقتصادی و اهداف و آرمانهای جاهلیت قدیم و نوین است. عاشورای حسینی ادعانامه پاسداران ایمان و عدالت و آزادی علیه مرفهان بیدرد و متجاوزان به حقوق اجتماعی و فروغلتیدگان در لجنزار تشریفات و اسراف و ابتذال فرهنگی است. عاشورا جلوهگاه قدرتطلبی و رقابتسیاسی و پیامد افزونخواهی اردوی حسینی نیست; عاشورا قیامی برای احیای مجدد آیین محمدی و حاکمیت فرمان خدا در گستره گیتی، اصلاح اوضاع نابسامان بلاد اسلامی، ایجاد امنیتبرای جامعه مظلوم بشری و اجرای احکام الهی است.
عاشورا جریانی مربوط به گذشته نیست; پایگاه ثبتنام سیدالشهدا از همه زنان و مردان مؤمن و فداکار برای پیوستن به لشکریان پاسدار ارزشها و ارتش آزادیبخش ملتهای مظلوم است.
عاشورا غریو غیرت همه جوانان بهشتی بر سر استعمارگران سیاسی و یغماگران اقتصادی است; سرور جوانان بهشت وقتی به نقد عملکرد عالمان سازشکار میپردازد، فریاد برمیآورد:
فاسلمتم الضعفاء فی ایدیهم، فمن بین مستعبد مقهور و بین مستضعف علی معیشته مقلوب.
ضعیفان را در دست ظالمان رها کردید، برخی به بردگی کشیده شدند و آزادیشان سلب شد و برخی در تنگنای معیشت و فشار اقتصادی قرار گرفتند. عاشورا فریاد عزتگرایی و ذلتگرایی همه عاشوراییان تاریخ است که هیهات منا الذله. عاشورا احیای فرهنگ شهادتطلبی و شهیدپروری است که: مرحبا بالقتل فی سبیل الله.
عاشورا مکتب «عمل به تکلیف» و امید به خداست، که: ارجو ان یکون خیرا ما اراد الله بنا، قتلنا ام ظفرنا.
عاشورا عمیقترین و گویاترین رهنمود حسینی (ع) به نهضتهای اسلامی است; رهنمودی که نشان میدهد برای ایجاد تزلزل و تحول در حکومتهایی که نقاب اسلام بر چهره میزنند و از مشاوران مسیحی و صهیونیستی دستور میگیرند; چه باید کرد.
عاشورا درس احیای سنت نبوی، عدالت علوی و صبر سبز مجتبوی و فریاد سرخ حسینی است. عاشورا مرکز افشای یاران شیطان، نقطه مرکزی سربازی برای جبهه حق، پایگاه تمرین شهامت و شجاعت، آموزشگاه مقابله با محاصره اقتصادی و نظامی، مدرس تحلیل عرفانی آفرینش، آموزگار درس ولایت و حمایت از رهبری الهی، محراب شهادت و مقتل رضا به قضای ربوبی است.
مظفر حاجیان