عدالت گریزی!
به گزارش پایگاه خبری ربیع، تاریخ نشان از این دارد که هروقت و در هر مکان موجهای عدالتگستر به صدا و حرکت درآمده است، عدهای از افراد که در جامعه تحمل ضربههای این موج را ندارند فریادشان بلند می شود زیرا اینان برای خود حصاری از امنیت و دستاندازی و چپاول به بیتالمال و امتیازات […]
به گزارش پایگاه خبری ربیع، تاریخ نشان از این دارد که هروقت و در هر مکان موجهای عدالتگستر به صدا و حرکت درآمده است، عدهای از افراد که در جامعه تحمل ضربههای این موج را ندارند فریادشان بلند می شود زیرا اینان برای خود حصاری از امنیت و دستاندازی و چپاول به بیتالمال و امتیازات ویژه ساختهاند و اتفاقا بیشترشان شعار عدالت هم سر می دهند اما خود نه پای بند به قانونند و نه طاقت اجرای عدالت را برای خود و وابستگانشان دارند لذا با شعار عدالت به مقابله با عدالت می پردازند و خود را حق و عدالت محض می دانند و نباید کسی از آنها سئوال کند؟! آنها در فضایی که قرار باشد قانون جاری شود هرگز تاب نیاورده و سر به طغیان بر میدارند و به شورش و حتی براندازی فکر میکنند تا بتوانند از منافع نامشروع خویش دفاع کنند و آن را با هیاهو و غوغاسالاری تثبیت سازند.اولین حکومت اسلامی بعد از دوران پیامبر(ص) که دست به عدالت گستری زد و خواست دعدالت ار برای همه به اجرا در آورد با مشکلات و مقاومت همین افراد مواجه شد. در جامعهای که علی(ع) هدایت آن را بر عهده گرفت تا عدالت را اجرا کند، عدهای از شخصیتهای سیاسی و اجتماعی و اصحاب پیامبر(ص) بودند که به علّت موقعیتهای اجتماعی و مالی، همواره انتظار داشتند که حاکم وقت، علی(ع) همچون خلفای گذشته توجه ویژهای به آنها داشته باشد و همچون گذشته از امکانات حکومتی، تسهیلاتی برای آنها در نظر گیرد. اما علی(ع) تنها عدالت فراگیر را مدّ نظر داشت تا حق هر کس را چنان که شایسته است، بپردازد نه بیشتر و نه کمتر. همچنان که به مالک اشتر نوشت: «باید دوستداشتنیترین کارها نزد تو آن باشد که میانهتر و عدالت را فراگیرتر و ملّت را دلپذیر است.»این چیزی است که تمامی انسانها به دنبال آن هستند البته عامه جامعه ولی برخی از خواص که خود را قیم مردم می دانند و برای خود حاشیه امن قائلند این را نمی پذیرند و در زمان برقراری عدالت و پاسخگویی سر و صدا راه می اندازند. نا گفته پیداست که اگر حکومت، ستون و پایه خود را «مردم» در نظر بگیرد، از تحرکات خواص ترس و واهمهای نخواهد داشت؛ زیرا رضایت مردم، موجب همراهی آنها با حکومت خواهد بود. از سوی دیگر خواص، گروه اندکی هستند که در صورت اقدام صحیح حکومت، نمیتوانند عرض اندام کنند، زیرا میدانند مردم دریای بیکرانی هستند که اگر به حکومت اعتماد و اطمینان داشته باشند و مسیر حرکت حکومت را در جهت ایجاد عدالت و رفاه اجتماعی و مصالح عمومی ببینند، در مقابل توطئهها و کاستیها صبر میکنند و در صورت لزوم به دفاع از حکومت در مقابل خواص وارد صحنه میشوند.
در اسلام برنامه ریزی برای تحقق عدالت اجتماعی یکی از اصول اساسی اداره جامعه و محور اصلی حکومت به حساب می آید در حکومت اسلامی، قانون و تساوی مردم و مسئولان(چه در زمان مسئولیت و چه بعد) در برابر قانون، اصلی است که عدالت را محقق میسازد. هنگامی که حکومت عدل در جامعه گسترده شود، با نگاه به حکومت عدالتپرور علی(ع) میتوان آثار آن را در جامعه مشاهده کرد که نتیجه آن استقلال، ارزش، اقتدار دولت و عزّت مردم و دولتمردان، استمرار رابطه دوجانبه میان مردم و حکومت، آبادانی و عمران جامعه است.
طبیعی است که در چنین حکومتی، اشخاص و افرادی که به رانتخواری، سوءاستفاده از مقام و موقعیت، اسراف و تبذیر، فساد، تبعیض و رشوه و رفاهطلبی دست زده اند و اهل معامله و زد و بند هستند همواره از برقراری عدالت، نگران و گریزانند و در مقابل عملکرد حاکمان عدالتطلب به پیمانشکنی و کارشکنی و سنگاندازی دست میزنند و با متهم کردن کارگزاران صالح و توجیه خواستههای خویش به مصاف حکومت میروند تا بتوانند به مطالبات ناحق خویش دست یابند.مردم باید متوجه باشند کسانی که زمانی مسئولیت داشتند و فریاد عدالت سر می دادند و خود را سنبل مبارزه با فساد می دانستند اگر خودشان برای اعمالشان مورد سئوال واقع شدند و استقبال کردند به واقع انقلابی هستند اما اگر فریادشان بلند شد و سر و صدا و جوسازی و غوغاسالاتری راه انداختند و تن به قانون ندادند انقلابی نمایی بیش نبوده اند که با شعارهای زیبا مردم را با خود همراه کردند و بقولی نمک خوردند و نمکدان را شکستند!
در این زمینه برخورد حضرت علی(ع) را با قاسطین و مارقین و ناکثین میتوان دید که زمامدار بر حق چگونه با اجرای عدالت قاطع خویش به مصاف عدالتگریزان رفت. حکومت اسلامی نیز باید با نگاه به نحوه برخورد علی(ع) با خواص و رفاهطلبان و عدالتگریزان، مسیر خویش را برای رسیدن به عدالت حقیقی، با آگاهی و شناخت صحیح و با توجه به پایگاه مردمی هموار سازد و از سر و صداها نهراسد.