طلسم‌های استقلال
بعد از پنج بازی سرانجام طلسم نبردن‌های استقلال با مرد ایتالیایی شکست تا آبی‌های پایتخت از زیر بار فشارهای کاذب رهایی پیدا کنند.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، بعد از پنج بازی سرانجام طلسم نبردن‌های استقلال با مرد ایتالیایی شکست تا آبی‌های پایتخت از زیر بار فشارهای کاذب رهایی پیدا کنند.
در تمام هفته‌هایی که استقلال خوب نتیجه نمی‌گرفت کارشناسان و اهالی فن به یک جمله بسنده می‌کردند: “تیم استراماچونی از نظر روحی تحت فشار است و تمرکز لازم را ندارد”. این فشار اما در بازی مقابل گل ریحان از روی دوش بازیکنان از همه مهم‌تر سرمربی ایتالیایی برداشته شد تا ثبت اولین برد فصل آن هم در رقابتهای حذفی نوید روشن شدن موتور این تیم جوان شده را بدهد.
استقلالِ استراماچونی با تمام تغییرات بنیادینش در ساختار تاکتیکی از هفته‌ها پیش روند رو به رشدی را در پیش گرفته بود اما این پیشرفت‌ها در سایه همان عادت بد همیشگی یعنی نتیجه‌گرایی گم شده بود و کمتر کسی به آن توجهی نشان می‌داد گرچه بودند افرادی که با دل بستن به همین پیشرفت‌ها مدام فریاد می‌زدند «رها کنید انتقاد از استقلال را و بگذارید تیم قدم به قدم پیش برود و نفس بکشد». پیشرفتی از جنس فوتبال مدرن و نه آن نمایشی که طرفداران سال‌ها با آن سرگرم بودند بدون این که عایدی نصیب‌شان شود.
لیگ نوزدهم برای استقلال متفاوت‌تر از هر برهه دیگری استارت خورد. تفاوت از این جنس که این بار مردی جوان، خوش‌فکر و باانگیزه از ایتالیا روی نیمکت رهبری نشست و تیمی را تحویل گرفت که با تغییر نیم بیشتر نفراتش یک بار دیگر پوست‌اندازی کرد به این امید که بتواند پایه‌ساز آینده این باشگاه شود. استراماچونی هم بالاجبار این تیم را در اختیار گرفت و در تمام سه ماه گذشته تلاش کرد تا نوع نگاه‌ها و سطح فنی تاکتیکی بازیکنان را با فوتبال روز دنیا عجین کند.
مرد خوش‌پوش و جدی نیمکت استقلال با کمترین خنده و شادی نزدیک به سه ماه روی تیم کار کرد و بدون این که گله‌ایی از کمبودها داشته باشد با تمامی سازهای موجود در باشگاه رقصید چون می‌خواست نشان بدهد چه توانایی‌هایی دارد. استقلالِ استراماچونی تیمی بود با استراتژی‌های متفاوت از سال‌های گذشته به خصوص که نگاه سرمربی سابق اینتر به تیم جدیدش همان نگاهی بود که آنتونیو کونته سرمربی حال حاضر نراتزوی داشت تا بلکه غول‌های خفته را از خواب بیدار کنند اما در این بین کونته و ابزارهایی که داشت کجا و استراماچونی ابزارهایش در استقلال کجا!
با گذشت یکی دو ماه پرتنش و بحرانی حالا اما استقلالِ استراماچونی می‌تواند نفسی به راحتی بکشد. برد در کرج مقابل گل ریحان آن هم با همان نمایش شناور و تاکتیکی می‌تواند این پیغام را بدهد که کمربندها را سفت ببندید چون استقلال تازه راه افتاده و به زودی اوج می‌گیرد.
طلسمی که نشکست
البته استقلال هنوز هم یک طلسم دیگر برای شکستن پیش رو دارد. تیم فوتبال استقلال در حالی موفق شد گل ریحان را در مرحله یک شانزدهم نهایی جام حذفی شکست دهد که مرتضی تبریزی مهاجم استقلال در این بازی یک پنالتی از دست داد. این هفتمین پنالتی متوالی آبی پوشان از فصل گذشته تاکنون بود که از دست می‌رود تا پنالتی زدن برای این تیم تبدیل به یک معضل شود. فصل گذشته وریا غفوری یکبار مقابل پارس جنوبی و یکبار مقابل سپیدرود پنالتی از دست داد تا با از دست دادن دو پنالتی بیشترین سهم را داشته باشد. آیاندا پاتوسی هافبک پیشین آبی پوشان نیز در رقابتهای آسیایی این تیم یک پنالتی از دست داد تا به این جمع اضافه شود. اما معروف‌ترین و حرف و حدیث دار ترین پنالتی از دست رفته فصل گذشته استقلال هم پنالتی فرشید اسماعیلی مقابل پرسپولیس بود. آخرین پنالتی از دست رفته فصل گذشته هم مقابل ذوب آهن بود که زننده آن محسن کریمی بود. سریال خراب کردن پنالتی آبی‌ها از فصل گذشته به فصل جدید رسید و آنها ابتدا توسط علی کریمی و در دربی پنالتی را از دست دادند. سه شنبه شب مرتضی تبریزی نیز مقابل گل گهر یک پنالتی از دست داد تا هفتمین پنالتی متوالی آبی پوشان نیز بدین ترتیب به هدر رفته باشد. استقلالی‌ها هفت پنالتی گذشته خود را در سه تورنمنت بزرگ لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا از دست داده‌اند تا آمار عجیبی را از خود به جای گذاشته باشند.