شهریور خونین
بر اساس آمارهای پلیس در سال ۹۷ تصادفات منجر به فوت رانندگی ۲ هزار میلیارد تومان خسارت به کشور وارد کرده است.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، بر اساس آمارهای پلیس در سال ۹۷ تصادفات منجر به فوت رانندگی ۲ هزار میلیارد تومان خسارت به کشور وارد کرده است. مطابق آمارهای موجود، در میان ماه‌های شهریور ۱۰ سال اخیر، بیشترین آمار تلفات حوادث رانندگی در سال ۱۳۸۹ با دو هزار و ۴۴۹ نفر و کمترین آن در سال ۱۳۹۵ با یکهزار و ۷۱۱ نفر گزارش شده است. بر اساس این آمار هر چند از سال ۱۳۸۹ تا سال ۱۳۹۵ به طور تقریبی شاهد کاهش تلفات حوادث رانندگی در شهریور بودیم؛ اما متاسفانه این آمار طی دو سال اخیر با افزایش مواجه بوده و رقم تلفات در شهریور ماه سال گذشته به یکهزار و ۸۶۳ کشته رسیده است. بررسی‌های صورت گرفته نشان می‌دهد که میانگین مرگ روزانه افراد در حوادث رانندگی شهریور ماه از ایام نوروز نیز بیشتر است. به عنوان نمونه در سال گذشته (۱۳۹۷)، یکهزار و ۱۰۹ نفر در حوادث رانندگی نوروز جان باختند که میانگین روزانه آن برابر با ۵۵.۴ نفر گزارش شده؛ این در حالی است که آمار تلفات شهریور ماه همان سال یکهزار و ۸۶۳ نفر یعنی روزانه ۶۰ نفر بوده است.
دومین عامل مرگ‌ِ ایرانیان، مهم‌ترین و بیشترین عامل سال‌های از دست رفته عمر آنها و علت ۲۰ درصد بی‌سرپرست شدن خانواده‌های ایرانی مربوط به حوادث ترافیکی جاده‌ای است. تصادفاتی که گویی دیگر وقوع‌شان در کشور ما عادی شده و هر روز آدم‌های زیادی را با آرزوها، خواب‌و خیال‌ها و دغدغه‌های‌شان از بین می‌برد. آدم‌هایی که حالا دیگر در هاله‌ای از عدد و رقم خلاصه می‌شوند، به راحتی فراموش شده و کسی هم به این آدم‌ها، داغ خانواده‌هایشان و تبعات اجتماعی و فرهنگی نبودشان فکر نمی‌کند.
گفته می‌شود سالانه ۱۴۰۰۰ نفر و روزانه ۴۵ نفر در کشور جان به جاده می‌دهند و وحشتناک‌تر اینکه تقریباً در هر یک ساعت‌ونیم دو نفر در تصادفات رانندگی ایران جان خود را از دست می‌دهند. متاسفانه حجم کشته‌شدگان و معلولان ناشی از تصادفات در ایران طی یک دهه گذشته، آنقدر بالا بوده که حتی در برهه‌هایی آن را با تعداد کشته‌شدگان جنگ تحمیلی مقایسه کرده‌اند. حتی برخی کارشناسان عقیده دارند سیل و زلزله و سایر بلایای طبیعی هم آنقدر که تصادفات جاده‌ای در ایران جان مردم را گرفته، منجر به مرگ و میر ایرانیان نشده است.
جاده‌های ناایمن، خودروهای بی‌کیفیت و خطای انسانی سه مولفه‌ای است که بسیاری از کارشناسان تصادفات جاده‌ای را به آن گره می‌زنند و قسمت تاسف‌بار ماجرا آنجاست که همواره اعلام می‌شود، عامل انسانی بیشترین دلیل بروز این تصادفات است.
البته باید توجه کرد که تبعات تصادفات فقط به از بین رفتن آدم‌ها خلاصه نمی‌شود، بلکه گاهی آنها را وارد سیکلی از درد و رنج می‌کند. درد و رنج جراحت، معلولیت، از کار افتادگی و هزینه‌های گزافِ درمان و … و متاسفانه آنچه که کمتر به آن توجه می‌شود بار روانی، اجتماعی و هزینه‌ایست که به قربانیان و معلولان حوادث جاده‌ای و خانواده‌هایشان وارد می‌شود.
طبق آمار انجمن مددکاری ایران که در سال ۱۳۹۷ ارائه شده، سالانه حدود ۶۰ هزار نفر در اثر سوانح و حوادث جاده‌ای در کشور ما دچار انواع معلولیت‌ها می‌شوند که طبق برآوردها حدود ۹۰ درصد از این تعداد، توسط بیمارستان‌ها و مراکز درمانی به سازمان بهزیستی ارجاع داده می‌شوند.
با این وجود ۱۰ هزار و ۸۵ نفر از این افراد با ضایعه نخاعی ناشی از تصادفات مواجه شده‌اند که ۲۱۶۶ نفر از آنها را جمعیت زنان و ۷۹۱۹ نفر از آنها جمعیت مردان را تشکیل می‌دهد. میانگین سنی افراد حادثه‌دیده ناشی از تصادفات نیز ۳۹.۵ سال اعلام شده است. بنابراین تصادفات جمعیت جوان ایران را نشانه رفته است.
هضم این عدد و رقم‌ها اصلاً آسان نیست، اما سم مهلک‌تر این است که به اعداد و ارقامی که هر روز از کشته‌شدگان و مصدومان تصادفات داده می‌شود، عادت کرده‌ایم و دیگر این مرگ‌ها و رنج‌ها و جراحت‌ها تلنگری به هیچکس نمی‌زند.