شــادی از یــاد رفـــته
احساس رضایت و شادمانی در هر جامعهای نشان از موفقیت آن جامعه در ابعاد مختلف دارد. در واقع هر اندازه جامعهای شادی بیشتری داشته باشد مشکلات کمتری را خواهد داشت، البته شاد زیستن به معنای خندیدن نیست.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، احساس رضایت و شادمانی در هر جامعهای نشان از موفقیت آن جامعه در ابعاد مختلف دارد. در واقع هر اندازه جامعهای شادی بیشتری داشته باشد مشکلات کمتری را خواهد داشت، البته شاد زیستن به معنای خندیدن نیست.
آسایش و امنیت خاطر، امید به آینده و احساس رضایت داشتن بخش مهمی از شادی و نشاط در جامعه را تشکیل میدهد. امروزه شادی و نشاط در هر طبقه و گروهی از جامعه به عنوان یک ضرورت مطرح میشود. آمارها و گزارشهای مختلفی درباره میزان شادی و نشاط در جوامع از سوی مؤسسات مختلف هرساله منتشر میشود. متأسفانه کشور ما همواره در این آمارها از جایگاه مطلوبی برخوردار نیست و معمولا در نیمه پایینی جدول کشورهای پرنشاط جهان قرار میگیرد.
براساس گفته نشریه فوربس در فهرست شادترین کشورهای جهان که در سال ۲۰۱۳ پس از پنج سال مطالعه و بررسی منتشر شد، ایران در هشت زمینه اصلی اقتصاد، کارآفرینی و فرصتها، دولت، آموزش، سلامت، اطمینان و امنیت، آزادیهای فردی و سرمایه اجتماعی و براساس ۸۹ متغیر در بین ۱۴۲ کشور جایگاه ۱۰۱ را دارد. بر این اساس جامعه ایران بین کشورهای با چهار رده شادی (رده بالا، بالاتر از میانگین، پایینتر از میانگین و رده پایین) در دسته کشورهای «پایینتر از میانگین» قرار میگیرد.
در یک نظرسنجی دیگر در سال ۲۰۱۴، دانشگاه لیستر پروژهای با هدف رتبهبندی کشورها از نظر شادی مردمشان تعریف کرد. در این رتبهبندی دانمارک به عنوان شادترین کشور دنیا انتخاب شده و دلیل آن ثبات سیاسی، نبود خط فقر در جامعه، نبود بیکاری، فرهنگ کاری راحت و بیتنش، سرویسهای دولتی خدمات اجتماعی، بیمه همگانی، مدارس و دانشگاههای رایگان با کیفیت آموزشی مناسب، هویت اجتماعی مشخص برای جوانان، آلودگی محیط زیست ناچیز، میزان جرم و جنایت ناچیز و … اعلام شده است. در ردهبندی دانشگاه لیستر، ایران از بین ۲۲۰ کشور، در جایگاه ۲۰۲ قرار گرفته بود.
همچنین در یکی دیگر از آمارهای شادترین کشورهای جهان که با همکاری چند مؤسسه بزرگ تحقیقاتی نظیر دانشگاه بریتیش کلمبیا، مؤسسه تحقیقاتی دانشگاههای کانادا، مدرسه اقتصادی لندن و مؤسسه افکارسنجی گلاوپ و با نظارت سازمان ملل متحد تهیه شده است، ایران در بین ۱۵۶ کشور در جایگاه ۱۱۵ قرار گرفته است. درآمد سرانه، امید به زندگی، رفاه جامعه، فقدان فساد، سلامت و پزشکی و آزادیهای اجتماعی از جمله ملاکهای این ارزیابی بوده است.
اگر به انبوه شاخصها و معیارهای شادی و شادکامی نگاهی بیندازیم، برخی از شاخصها تأثیرگذاری بیشتری در شادی و نشاط جامعه دارند و باید مورد تأکید سیاستگذاران و برنامهریزان حوزه اجتماعی، فرهنگی و سیاسی باشند.
شاخصهای اعتماد و سرمایه اجتماعی، امیدواری و امید به آینده، احساس رضایت و احساس خوشبختی و شادکامی از مهمترین اینهاست. به عبارتی این معیارها به نوعی به ابعاد ذهنی و درونی افراد و جامعه برمیگردد؛ لذا مفهومی پیچیدهتر و پنهانتر از شادی دارد.
یکی از ابعاد مهم شادی در جوامع، موضوع اقتصاد است. در بسیاری از لیستهای ارائه شده، کشورهایی بیشترین میزان شادی را دارند که از وضعیت پایدار اقتصادی و برابری حقوق و همچنین اختلاف طبقاتی اندک برخوردارند.
به جز مسائل اقتصادی متغیرهای دیگری همچون سیاست، مناسبتهای فرهنگی و مذهبی، رویدادها و موفقیتهای ورزشی نقشی اساسی در میزان شادی و نشاط در جامعه دارند.
برای نمونه در هنگام بازیهای جام جهانی، موفقیتهای تیم ملی کشورمان باعث شد موجی از شادی در سراسر کشور به راه بیفتد. این شادمانی به حدی بود که حتی برای بسیاری از کارشناسان هم غیرقابل پیشبینی بود و در مقابل گرانی دلار و اخبار ناگوار اقتصادی همچون احتکار کالا و … باعث شده این روزها شادی و نشاط از جامعه رخت ببندد و احساس سرخوردگی در گوشه گوشه کشور به چشم بخورد.
ابعاد این یأس در جامعه را میتوان در ناهنجاریهای مختلف به خوبی دید؛ به همین دلیل هم این روزها جامعه ما بیش از هر زمانی نیازمند نشاط اجتماعی است نشاطی که به مشکلات عمیق اقتصادی گره خورده است.