به گزارش پایگاه خبری ربیع، در ماه پایانی سال و روزهای نزدیک به سال نو هستیم معمول است که در روزهای اول سال که حال و هوا و بوی بهاری دارد جامعه شاداب و با نشاط می‌شود اما چه عواملی می‌توانند شادابی و سرورواقعی را به ارمغان آورند نکته مهمی است راههای دستیابی به شادی در زندگی، موضوعی پرجاذبه و شیرین است که دوستداران بسیاری داشته و خواهد داشت. از آنجا که عوامل فراوانی در این باره وجود دارد و آشنایی با شیوه صحیح و راهکاری ارزشمند، انسان را به سرمنزل مقصود هدایت می‌کند، ثروت و دارایی که از دیدگاه معارف دینی، تعریفی روشن و جایگاهی خاص دارد یکی از عوامل شادی آفرین است. در قرآن از یک سو مال «فضل خداوند» و وسیله «قوام و برپایی جامعه» معرفی شده است که توان همراهی «سعادت دنیا و آخرت» برای انسان را خواهد داشت و از سویی دیگر «ارزش ذاتی» نداشته در برابر اراده الهی بی اثر دانسته شده است و یا ارزشی اندک در برابر اعمال صالح بدان داده و تنها زینت زندگی شمرده شده است! در حالی که زیورآلات و زینت‌های زندگی ارزشی مستقل نداشته و در کوتاه مدت از جلوه زیبای خود ساقط می‌شوند. با این نگرش، مال و مقام نزد فرعونیان باعث ارزش بوده و ثروت و رفاه با روحیه تجاوزگری، مال دوستی و ترک انفاق همراه گشته که برای آینده حوادث، عاملی کم ارزش خواهد بود. قرآن برای صاحبان ثروت، دو شخصیت مثبت و منفی ترسیم کرده است یکی ثروت خدیجه است که عامل ارزشمند غنای رسول خدا و توانایی مالی آن حضرت در تبلیغ رسالت بیان شده است، سپس دارایی سرشار قارون، عامل سرمایه داری و سرکشی در آیین حضرت موسی معرفی و او به عنوان ثروتمندی منحرف که داستان زندگی وی عبرتی برای دیگران خواهد بود مطرح شده است! افزون بر آن استفاده نادرست از ثروت، عامل سقوط جامعه و خودنمایی و فخرفروشی از آثار سوء دارایی گوشزد شده و در کنار این دو، آتش عذاب الهی پایان کار ثروت اندوزان زشت کردار دانسته شده است. خداوند حکیم، سرانجام خود بین این دو دیدگاه، راه روشنی از بصیرت و بینایی ارائه کرده، «ثروت را علت تام سعادت، شادکامی و خوشبختی» ندانسته، بلکه آن را زمینه ساز و ابزاری معرفی می‌کند که می‌تواند در دست صاحبان آگاهی و هوشیاری قرار گرفته و آنان را به ارزشهای والای انسانی، پایندگی و جاودانی برساند، به گونه‌ای که نگاه تمام دنیازدگان را خیره ساخته و آنان را دچار حیرت نماید. حال و با این وصف چه علتی را باید برای ثروت اندوزانی که دستشان در کیسه بیت المال است متصور شد و برای کسانی که با تصویب قانون راه را بر ثروت اندوزی برخی باز می‌کنند چه باید اندیشید؟ و آیا حقوق ۲۴ میلیونی راه رفتن در مسیر اشرافیت نیست.