مظفر حاجیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، این روزها یادآور دوران شور و هیجان و شعار و شعور مردم ایران در سال ۱۳۵۷ است. روزهایی که مردم دست اتحاد و مهر و محبت به هم داده بودند تا از بند طاغوت رهایی یابند. شور و نشاط ملت ایران در آن دوران غیر قابل وصف است. مردمی که با ندای رهبرشان همگام بودند و با اتحادی وصف ناپذیر در مقابل حکومت دست نشانده آمریکا ایستادند و انقلابشان را به پیروزی رساندند. اهداف و آرمان‌های مردم در انقلاب اسلامی را باید از دل شعارهای دوران مبارزات بدست آورد از شعارهای آن دوران بیاد ماندنی یکی اتحاد بود که محور حرکت جمعی و میلیونی مردم بود همصدایی و همراهی ملت یک اصل مهم در پیروزی و تداوم است و نیز ماندن در خط رهبری و اطاعت پذیری که از شعاهای اصیل انقلاب است و بر اساس همین شعار ملت ما را ولایتمدار می‌دانند اما یکی دیگر از شعارها استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بود اما این آزادی دز قالب و چهار چوب اسلام و قوانین آن است اما سوء استفاده از آزادی یک خطر بالقوه برای انقلاب است که تهدیدی جدی به حساب می‌آید و نیز یکی از چهار ستون نظام اسلامی در اندیشه امام، «آزادی» است. هر حکومتی که میل به استبداد کند، طاغوت است، زیرا خلاف موازین اسلامی عمل کرده است چپنانچه فرمودند: اسلام به ما اجازه نداده است که دیکتاتوری بکنیم. ما تابع آرای ملت هستیم. ملت ما هر طوری رأی داد، ما هم از آن تبعیت می‌کنیم. ما حق نداریم، خدای تبارک و تعالی به ما حق نداده است، پیغمبر اسلام به ما حق نداده است که به ملتمان یک چیزی را تحمیل کنیم.

امام خمینی یکی از آسیب‌های مهم نظام اسلامی را سوء استفاده از آزادی دانسته و تذکر می‌دهند شکر نعمت آزادی حفظ حدود آن است و اگر حدود آن حفظ نشود ممکن است به حالت سابق برگردیم. اگر خدای نخواسته آزادی را صرف کردیم بر خلاف مسیر ملت و اسلام، حالا که آزاد شدیم خودمان را به هرج و مرج بکشیم… حالا که آزاد هستیم بر خلاف نظامات اسلامی و بر خلاف نظامات ملی عمل کنیم، هرج و مرج به پا کنیم، تحت هیچ قاعده نباشیم، تحت هیچ یک از قواعد اسلامی و ملّی نباشیم، اگر این طور باشد آزادی را سلب کردیم بر خلاف مسیر ملت و بر خلاف مسیر اسلام.

نکته دیگر در شعارها استقلال است که ملت ما بحق خواستار آن بودند و برای آن هزینه‌های زیادی در جریان پیروزی و پس از پیروزی تا امروز داده‌اند لذا امام وابستگی اقتصادی را یکی از آسیب‌های انقلاب دانسته، و آن را عامل رجعت به وضعیت پیش از انقلاب می‌دانند که آن وضعیت زمینه‌های ساختاری بروز جنبش‌های انقلابی را فراهم کرد. هر گونه وابستگی به اجانب و دنیای خارج نقض اصول انقلاب است و دولت و مردم تمام توان خود را در قطع وابستگی به دنیای خارج داشته باشند در این راستا یکی از مواضع اقتصادی تهدید کننده اشرافیگری است بی شک تجمل‌گرایی از عوامل عمده شکست حکومت‌ها و به سستی گراییدن آن است. امام خمینی نیز تجمل‌گرایی را یکی از آسیب‌های عمده به شمار آورده و در تحلیل گرایش مردم به روحانیت و سپردن رهبری انقلاب به ایشان می‌گویند: آن چیزی که مردم از ما توقع داشته و دارند و به واسطه آن دنبال ما و شما آمده‌اند و اسلام را ترویج نموده و جمهوری اسلامی را به پا کردند و طاغوت را از میان بردند، کیفیت زندگی اهل علم است. اگر خدای نخواسته مردم ببینند که آقایان وضع خودشان را تغییر داده‌اند، عمارت درست کرده‌اند و رفت و آمدهایشان مناسب شأن روحانیت نیست و آن چیزی را که نسبت به روحانیت در دلشان بوده است از دست بدهند، از دست دادن آن همان و از بین رفتن اسلام و جمهوری اسلامی همان.

 امام خمینی از کلیه مسؤولان به ویژه روحانیون متواضعانه می‌خواهند برای حفظ نظام جمهوری اسلامی از تجمل‌گرایی و زرق و برق دنیا بپرهیزند: من متواضعانه و به عنوان یک پدر پیر از همه فرزندان و عزیزان روحانی خود می‌خواهم که در زمانی که خداوند بر علما و روحانیون منت نهاده است و اداره کشور بزرگ و تبلیغ رسالت انبیا را به آنان محول فرموده است، از زیّ روحانی خود خارج نشوند و از گرایش به تجملات و زرق و برق دنیا که دون شأن روحانیت و اعتبار نظام جمهوری اسلامی ایران است، پرهیز کنند، که هیچ آفت و خطری برای روحانیت و برای دنیا و آخرت آنان بالاتر از توجه به رفاه و حرکت در مسیر دنیا نیست.

این هشدار امام باید آویزه گوش همه بویژه علما و روحانیون باشد. دلبستگی به زر و زیور، قدرت و ثروت انحرافی است که می‌تواند سبب فاصله مردم و هدایت گران جامعه گردد. رعایت اعتدال در امور امری است که می‌تواند همچنان مردم را در میدان داشت و کار را به پیش برد هر چند دشمن شبانه روز بمباران رسانه‌ای داشته باشد اگر مردم تغییری در شیوه زندگی هادیان خود نبینند تاثیری نخواهد داشت.

مظفر حاجیان