به گزارش پایگاه خبری ربیع، سفری نورانی حج با ورود زائران خانه خدا به سرزمین وحی آغاز شد و صدای لبیک در حریم امن الهی طنین انداز می گردد.خانه خدا میزبان زائرانی است که پس از سال ها چشم انتظاری قدم به خانه خدا گذاشتند تا روح غبار گرفته از گناه و غفلت را جلا دهند و به هنگام دیدن کعبه جانی دوباره پیدا کنند.آری هنگامی که چشم نظاره گر یک مکعب سیاه به نام کعبه می شود برق نگاهش انسان را وارد فضایی روحانی می کند که گویی دیگر این جسم است که دراین دنیا قرار دارد و روح در حریم خداوند آرام می گیرد و به پرواز در می آید.واقعا چه اسراری در این مکعب سیاه وجود دارد که بدون نام و نشانی و بدون هیچ رنگ و تزئینی نفس آدمی را تازه می کند.

گویی کعبه همانند خداوند است که بدون هیچ شکل و شمایلی وجود دارد و انگار خداوند را میبینی که از برق نگاهش چشم ها از اشک شوق سیراب می شود و زبان از عظمت ،جلال و جبروتش بند می آید. از هر جهتی که در مقابلش می ایستی همین احساس را داری.اما طواف دور خانه خدا حس و حال دیگری دارد که وصف ناشدنی است.باید باشی و ببینی که چطور مشتاقانه هفت دور گرد خانه معشوق طواف می کنی تا دلت را به او گره بزنی و نگاهش را خریدار باشی.در حقیقت طواف رهایی از خود و از بند و تعلقات مادی رها شدن است.بدون کبر و غرور گرد کعبه طواف می کنی و هیچ منیتی تو را در بند خود اسیر نمی کند.گویی به اصل خویش بازگشته ای.و یک قدم به خدا نزدیک شده ای. این خداوند است که تو را عاشقانه در آغوش می گیرد و تو آن را با سبک حالی احساس می کنی.

در این مکان همه با لباس احرام سفید پوش گرد خانه خدا می گردند و هیچ پست و مقامی آنها را جدا نمی کند.فقط همه هاجر شده اند و مهاجر خداوند تا یکرنگ و یکصدا به سمت توحید رهسپار شوند، و اما سفر به سرزمین مدینه نیز میعادگاه بعدی حاجیان است.سفری از جنس بغض و گریه ،آنهم به خاطر غربت پیغمبر(ص) و اهل بیت(ع).جایی که نمی توانی و اجازه نداری برای مظلومیت بقیع بلند بلند گریه کنی و مجبوری بغض را با حسرت یک دعا و گریه درون خود محبوس کنی و گویی به غم هایت اضافه می گردد.اما هر چه که باشد نفس کشیدن در سرزمین پیغمبر(ص) حال دیگری دارد که قابل توصیف نیست.امید است زیارت خانه خدا ، حرم پیغمبر (ص) و ائمه بقیع نصیب هر دلداده ای گردد تا خدا را از نزدیک احساس کند.

نجمه کریمیان