سفالگری هنری هزینهبر است
یک سفالگر با بیان اینکه سفالگری جزو رشتههای هنری هزینهبر است چرا که به چرخ سفالگری، تجهیزات و کوره نیاز است، توضیح داد: همین موضوع موجب شده بخش عمدهای از هنرجویان بعد از گذراندن دورههای آموزشی به رغم تمایل به تداوم تولید، قادر به ادامه کار نباشند؛ در حالی که علاقهمند و مشتاق به تولید هستند.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از ایسنا به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اردبیل، گفته میشود استان اردبیل زمانی به عنوان مهد تولید سفال شناخته میشد. نمونههای سفال از بناها و محوطههای تاریخی کاوش شده که در موزههای این استان نگهداری میشود نیز بیانگر این موضوع است. دوران صفویه شکوفایی تاریخی تولید سفال است تا جایی که کارگاههای سفال متعددی در گوشه و کنار شهر فعالیت داشته و ظرفهای سفالی بخش عمده از ابزار کاربردی مورد استفاده خانوادهها را تشکیل میداد.
با گذشت زمان و تغییر سبک زندگی، سفال کاربری اصلی خود را از دست داد و کارگاههای تولیدی مدتی دچار رکود شدند تا اینکه بخش عمدهای دست از فعالیت کشیدند. اما امروزه شکلهای جدیدی از تزئینات دیواری در سطح شهرها و خانهها گرفته تا ابزار کاربردی در آشپزخانه برای استفاده از سفال مطرح شده و این صنایع دستی دوباره به خانهها راه پیدا کرده است.
به گفته یکی از مربیان سفالگری اردبیل سرنوشت سفال حداقل در ۲۰ سال گذشته چندان خوشایند نبوده اما دوام این هنر با وجود مشکلات بسیار ستودنی است و نیاز به احیا دارد.
**برخی تکنیکهای سفال در اردبیل احیا شده است**
زهرا اصلانی فارغ التحصیل رشته گرافیک است، تدریس سفال را از سال ۸۱ در اردبیل و از مرکز فنی و حرفهای آغاز کرده و در حال حاضر در مرکز آموزش صنایع دستی استان فعالیت میکند.
به گفته او که ۱۷ سال است در این حوزه کار میکند گاهی با بدسلیقگیها و کمبود امکانات دست و پنجه نرم کرده است، با این حال توانسته برخی تکنیکهای سفال از جمله مشبک و طرح برجسته را احیا کند.
همچنین شور و شوق آموختن در این سالها موجب شده تا اصلانی بیش از هزار نفر سفالگر را تربیت کند که برخی از آنها به تولیدکنندگان سرشناس تبدیل شدند و برخی دیگر توانستهاند در نمایشگاههای ملی و بینالمللی حضور موفق داشته باشند.
این هنرمند اظهار کرد: با وجود تلاشهایی که صورت گرفته کارگاههای سفال در اردبیل قادر به تولید انبوه نیستند و سفارش آنها به صورت انگشت شمار است.
به اعتقاد او هر چند گِل رس به عنوان اساسیترین ماده اولیه تولید سفال در اردبیل قادر به تولید است اما در وضعیت فعلی گِل مورد نیاز از تهران و یا لالجین همدان تامین میشود.
**برگزاری نمایشگاهها دلگرمکننده است**
اصلانی با بیان اینکه میتوان با ارائه تسهیلات ارزان به هنرمندان، این رشته را به ضورت انبوه تولید و سفال اردبیل را دوباره به جایگاه مطلوبی هدایت کنند، افزود: همچنین به منظور معرفی و رونق تولید نیز برگزاری بازارچهها و نمایشگاههای صنایع دستی میتواند موثر باشد و تا به امروز چه نمایشگاههای داخل استان و چه خارج از آن برای هنرمندان دلگرم کننده بوده است.
این هنرمند که سالها خالق آثار هنری از گِل رس بوده، بیان کرد: هنرمندان باید حمایت شوند و در این صورت میتوان حتی سبکهای منحصر به فرد در سفال اردبیل تعریف کرد. از سویی بخشی از فعالیتهای جدید هنرمندان سفال، اجرای اثر روی دیوار بناها است که با اقبال عمومی مواجه بوده و به نوعی توانسته معرف فرهنگ بومی این منطقه باشد. نمونه اجراها در دیوار بازارچهها، بناهای تاریخی و خانههای مسکونی نشان میدهد سفالگری همچنان با اقبال گسترده همراه است و کافی است هنرمندان متخصص در مسیر درستی هدایت شوند.
انتهای پیام