به گزارش پایگاه خبری ربیع، یکی‎ ‎از‎ ‎کلمه‎‌‎ها‎ ‎یا‎ ‎اصطلاحاتی‎ ‎که‎ ‎در‎ ‎زبان‎ ‎روزمرّه‎ ‎ما‎ ‎فراوان‎ ‎به‎ ‎کار‎ ‎می‎‌‎رود،‎ «ریشه‎ ‎یابی» ‎است‎ ‎و‎ ‎مقصود‎ ‎گوینده‎ ‎ظاهراً‎ ‎آن‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎به‎ ‎واسطه‎ ‎ریشه‎ ‎یابی،‎ ‎به‎ ‎عمق‎ ‎یک‎ ‎موضوع‎ ‎یا‎ ‎کُنهِ‎ ‎یک‎ ‎مسئله‎ ‎برسد‎ ‎و‎ ‎از‎ ‎ظواهر‎ ‎و‎ ‎شکل‎ ‎ساده‎ ‎امور‎ ‎عبور‎ ‎کند‎ ‎و‎ ‎علی‎ ‎القاعده‎ ‎به‎ ‎اصل‎ ‎و‎ ‎بنیاد‎ ‎برسد.‏‎ ‎به‎ ‎این‎ ‎ترتیب‎ ‎می‎‌‎توانیم‎ ‎با‎ ‎تکیه‎ ‎بر‎ ‎همین‎ ‎تعریف،‎ ‎در‎ ‎فضای‎ ‎سیاسی‎ ‎کنونی‎ ‎کشورمان‎ ‎هم‎ ‎ریشه‎ ‎یابی‎ ‎کنیم‎ ‎و‎ ‎این‎ ‎پرسش‎ ‎را‎ ‎پیش‎ ‎آوریم‎ ‎که‎ ‎بنیاد‎ ‎و‎ ‎ریشه‎ ‎مشکلاتی‎ ‎که‎ ‎مانع‎ ‎تحقق‎ ‎اهداف‎ ‎و‎ ‎آرمان‎‌‎های‎ ‎ما‎ ‎بوده‎ ‎و‎ ‎هست،‎ ‎چیست؟‎
‎ظاهراً‎ ‎تمامی‎ ‎جریان‎‌‎ها‎ ‎و‎ ‎گروه‎‌‎های‎ ‎گوناگون‎ ‎و‎ ‎مدیران‎ ‎و‎ ‎مسئولان‎ ‎کشور‎ ‎در‎ ‎اهداف‎ ‎متعالی‎ ‎و‎ ‎آرمان‎‌‎های‎ ‎عالی‎ ‎متفق‎ ‎و‎ ‎هم‎‌‎نظرند؛‎ ‎اما‎ ‎در‎ ‎صحنه‎ ‎عمل‎ ‎و‎ ‎در‎ ‎هنگام‎ ‎مواجهه‎ ‎با‎ ‎برنامه‎‌ ‎و‎ ‎طرح‎ ‎و‎ ‎اجرا،‎ ‎موانع‎ ‎پدیدار‎ ‎می‎‌‎شود‎ ‎و‎ ‎اختلافات‎ ‎سر‎ ‎برمی‎‌‎آورد‎ ‎و‎ ‎حتی‎ ‎گاهی‎ ‎از‎ ‎حدّ‎ ‎و‎ ‎حدودِ‎ ‎نقد‎ ‎و‎ ‎اختلاف‎ ‎نظر‎ ‎در‎ ‎رقابت،‎ ‎گذر‎ ‎کرده‎ ‎و‎ ‎به‎ ‎خصومت‎ ‎و‎ ‎نزاعی‎ ‎حذف‎‌‎گرایانه‎ ‎می‎‌‎رسد‎ ‎و‎ ‎در‎ ‎چنین‎ ‎اوضاع‎ ‎و‎ ‎احوالی،‎ ‎مجریان‎ ‎و‎ ‎برنامه‌ریزان‎ ‎و‎ ‎مجموعه‎‌‎هایی‎ ‎که‎ ‎باید‎ ‎به‎ ‎امور‎ ‎خلق‎ ‎برسند،‎ ‎زمین‎ ‎گیر‎ ‎می‎‌‎شوند‎ ‎یا‎ ‎با‎ ‎هزینه‎ ‎و‎ ‎زمانی‎ ‎نامتناسب‎ ‎به‎ ‎کارها‎ ‎رسیدگی‎ ‎می‌کنند‎ ‎و‎ ‎بارها‎ ‎را‎ ‎بر‎ ‎زمین‎ ‎می‎‌‎گذارند.‏‎
‎به‎ ‎قول‎ ‎دکتر‎ ‎حسن‎ ‎روحانی‎ ‎حتی‎ ‎عده‎‌‎ای‎ ‎از‎ ‎قطار‎ ‎انقلاب‎ ‎پیاده‎ ‎می‎‌‎شوند؛‎ ‎به‎ ‎جبر‎ ‎یا‎ ‎اختیار.‏‎ ‎ریشه‎ ‎این‎ ‎امر‎ ‎در‎ ‎کجاست؟‎ ‎و‎ ‎چرا‎ ‎جز‎ ‎لحظات‎ ‎اندکی،‎ ‎جریان‎‌‎ها‎ ‎و‎ ‎شخصیت‌های‎ ‎سیاسی‎ ‎و‎ ‎مدیران‎ ‎کلان‎ ‎کشور‎ ‎نتوانسته‌اند برنامه‎‌‎های‎ ‎توسعه‎ ‎و‎ ‎اشتغال‎ ‎و‎ ‎شکوفایی‎ ‎فرهنگی‎ ‎و‎ ‎اجتماعی‎ ‎و‎ ‎اقتصادی‎ ‎را‎ ‎اجرا‎ ‎کنند‎ ‎و‎ ‎هنوز‎ ‎از‎ ‎رکود‎ ‎و‎ ‎تورم‎ ‎بالایی‎ ‎در‎ ‎اقتصاد‎ ‎و‎ ‎بیکاری‎ ‎فزاینده‎ ‎در‎ ‎اجتماع و…‏‎ ‎سخن‎ ‎گفته‎ ‎می‎‌‎شود؟‎
‎تعارف‎ ‎را‎ ‎کنار‎ ‎بگذاریم؛‎ ‎همه‎ ‎می‎‌‎دانیم‎ ‎که‎ ‎حجم‎ ‎مشکلات‎ ‎و‎ ‎گرفتاری‎‌‎ها‎ ‎چقدر‎ ‎کلان‎ ‎است‎ ‎و‎ ‎غفلت‎‌‎های‎ ‎پیشین‎ ‎چه‎ ‎دشواری‌هایی‎ ‎در‎ ‎راهمان‎ ‎نهاده‎ ‎است.‏‎ ‎دیگر‎ ‎غفلت‎ ‎و‎ ‎اصطکاک‎ ‎و‎ ‎نزاع‎ ‎جناح‎‌‎ها‎ ‎و‎ ‎سنگ‎ ‎اندازی‎ ‎این‎ ‎در‎ ‎راه‎ ‎آن،‎ ‎و‎ ‎مانع‎ ‎تراشی‎ ‎آن‎ ‎در‎ ‎راه‎ ‎این‎ ‎جریان‎ ‎و‎ ‎گروه‎ ‎و‎ ‎فرد،‎ ‎قابل‎ ‎توجیه‎ ‎و‎ ‎پذیرش‎ ‎نیست.‏‎
‎در‎ ‎حال‎ ‎حاضر‎ ‎یک‎ ‎دولتِ‎ ‎منتخب‎ ‎و‎ ‎مجموعه‎‌‎ای‎ ‎از‎ ‎مدیران‎ ‎شهری‎ ‎و‎ ‎مجلس‎ ‎انتخابی‎ ‎از‎ ‎وکلای‎ ‎قانونگذار‎ ‎در‎ ‎رأس‎ ‎کار‎ ‎هستند‎ ‎و‎ ‎دوسه‎ ‎سالی‎ ‎مسئول‎ ‎امور‎ ‎و‎ ‎سکاندار‎ ‎معیشت‎ ‎مردم‎ ‎و‎ ‎تمشیت‎ ‎امور‎ ‎خواهند‎ ‎بود.‏‎ ‎اما‎ ‎اوضاع‎ ‎مثل‎ ‎سال‎‌‎های‎ ‎دهه‎ ‎هشتاد‎ ‎و‎ ‎رونق‎ ‎ارز‎ ‎و‎ ‎خزانه‎ ‎نیست،‎ ‎الآن‎ ‎در‎ ‎دهه‎ ‎نود‎ ‎هستیم‎ ‎و‎ ‎وضع‎ ‎ذخایر‎ ‎و‎ ‎مبادلات‎ ‎اقتصادمان‎ ‎از‎ ‎یک‎ ‎سو،‎ ‎و‎ ‎معادلات‎ ‎دیپلماتیک‎ ‎و‎ ‎تغییرات‎ ‎بسیاری‎ ‎از‎ ‎موازنه‎‌‎های‎ ‎قدرت‎ ‎در‎ ‎سطح‎ ‎جهان‎ ‎و‎ ‎منطقه،‎ ‎ژئوپولیتیک‎ ‎متفاوتی‎ ‎ایجاد‎ ‎کرده‎ ‎که‎ ‎باید‎ ‎به‎ ‎دقت‎ ‎و‎ ‎بر‎ ‎اساس‎ ‎منافع‎ ‎ملی‎ ‎تجزیه‎ ‎و‎ ‎تحلیل‎ ‎شود‎ ‎و‎ ‎تصمیمات‎ ‎و‎ ‎تحرّکات‎ ‎تازه‎‌‎ای‎ ‎برای‎ ‎حضور‎ ‎و‎ ‎تداوم‎ ‎قدرتمندانه‎ ‎اتخاذ کنیم.‏‎
‎از‎ ‎طرف‎ ‎دیگر‎ ‎انتقال‎ ‎عرصه‎‌‎های‎ ‎اجتماعی‎ ‎به‎ ‎نسلی‎ ‎جوان‌تر‎ ‎باید‎ ‎صورت‎ ‎گیرد‎ ‎که‎ ‎تاکنون‎ ‎غفلت‎ ‎شده‎ ‎و‎ ‎گسست‌ها‎ ‎و‎ ‎گسل‌های‎ ‎خطرناکی‎ ‎از‎ ‎جهت‎ ‎تقابل‎ ‎زبانی‎ ‎و‎ ‎فکری‎ ‎و‎ ‎فرهنگی‎ ‎و‎ ‎آرمانی‎ ‎و‎ ‎حتی‎ ‎ذوقی‎ ‎و‎ ‎اخلاقی‎ ‎ایجاد‎ ‎کرده‎ ‎و‎ ‎تعدادی‎ ‎هم‎ ‎در‎ ‎راه‎ ‎است.‏‎ ‎نمی‎‌‎توان‎ ‎این‎ ‎مسائل‎ ‎را‎ ‎موکول‎ ‎به‎ ‎بعد‎ ‎کرد.‏‎ ‎خوشبختانه‎ ‎هنوز‎ ‎امنیت‎ ‎و‎ ‎فرصت‎ ‎کافی‎ ‎برای‎ ‎حل‎ ‎و‎ ‎فصل‎ ‎مدبرانه‎ ‎و‎ ‎ارتقای‎ ‎میهن‎ ‎و‎ ‎حل‎ ‎مشکلات‎ ‎مردم‎ ‎وجود‎ ‎دارد.‏‎ ‎این‎ ‎فرصت‎ ‎بسیار‎ ‎مغتنم‎ ‎است‎ ‎اما‎ ‎حقیقتاً‎ ‎قلیل‎ ‎و‎ ‎از‎ ‎کف‎ ‎رفتن‎ ‎آن‎ ‎مترادف‎ ‎با‎ ‎هزینه‎‌‎هایی‎ ‎خواهد‎ ‎بود‎ ‎که‎ ‎من‎ ‎از‎ ‎گفتنش‎ ‎هراس‎ ‎دارم.‏
سخن‎ ‎دراز‎ ‎شد؛‎ ‎اصل‎ ‎مطلب،‎ ‎ریشه‌یابی‎ ‎اختلافاتی‎ ‎بود‎ ‎که‎ ‎مانع‎ ‎پیشرفت‎ ‎و‎ ‎تحرک‎ ‎است‎ ‎و‎ ‎لازم‎ ‎است‎ ‎مبنایی‎ ‎برای‎ ‎رفع‎ ‎مخاصمات‎ ‎اساسی‎ ‎جسته‎ ‎شود‎ ‎و‎ ‎همگان‎ ‎با‎ ‎التزام‎ ‎بدان،‎ ‎ضمانت‎‌‎های‎ ‎کافی‎ ‎و‎ ‎شرط‌های‎ ‎لازم‎ ‎را‎ ‎برای‎ ‎بهبود‎ ‎امور‎ ‎و‎ ‎سرعت‎ ‎بخشیدن‎ ‎به‎ ‎توسعه‎ ‎و‎ ‎پیشرفت‎ ‎برنامه‎‌‎ها‎ ‎فراهم‎ ‎آورند.‏‎ ‎سخنان‎ ‎رئیس‎ ‎جمهور‎ ‎در‎ ‎راهپیمایی‎ ‎بزرگ‎ ۲۲ ‎بهمن‎ ‎که‎ ‎با‎ ‎ورود‎ ‎به‎ ‎چهلمین‎ ‎سال‎ ‎انقلاب‎ ‎اسلامی‎ ‎مصادف‎ ‎بود،‎ ‎در‎ ‎همین‎ ‎راستا‎ ‎بیان‎ ‎شد.‏‎ ‎خطابه‎ ‎دکتر‎ ‎روحانی‎ ‎و‎ ‎پیشنهادهای وی،‎ ‎مبانی‎ ‎دقیق‎ ‎و‎ ‎حقوقی‎ ‎مناسب‎ ‎برای‎ ‎رفع‎ ‎التهابات‎ ‎و‎ ‎اختلافات‎ ‎فراهم‎ ‎می‎‌‎سازد.‏‎
‎ریشه‎ ‎یابی‎ ‎اختلافات‎ ‎نشان‎ ‎می‎‌‎دهد‎ ‎که‎ ‎در‎ ‎حال‎ ‎حاضر‎ ‎ما‎ ‎با‎ ‎دو گروه‎ ‎از‎ ‎مدیران‎ ‎و‎ ‎سیاستگران‎ ‎در‎ ‎کشورمان‎ ‎روبه‎ ‎روییم؛‎ ‎یک‎ ‎گروه‎ ‎که‎ ‎به‎ ‎وجود‎ ‎مشکلات‎ ‎اساسی‎ ‎و‎ ‎کمبودها‎ ‎و‎ ‎آسیب‎‌‎های‎ ‎بنیادین‎ ‎باور‎ ‎دارند‎ ‎و‎ ‎معتقدند‎ ‎غفلت‎ ‎جایز‎ ‎نیست‎ ‎و‎ ‎اگر‎ ‎فکری‎ ‎نشود‎ ‎و‎ ‎تغییرات‎ ‎اساسی‎ ‎صورت‎ ‎نگیرد‎ ‎بحران‎‌‎هایی‎ ‎در‎ ‎راه‎ ‎خواهد‎ ‎بود و‎ ‎گروهی‎ ‎دیگر‎ ‎که‎ ‎معتقدند‎ ‎هیچ‎ ‎مشکل‎ ‎اساسی‎ ‎در‎ ‎کار‎ ‎نیست‎ ‎و‎ ‎انقلاب‎ ‎و‎ ‎نظام‎ ‎در‎ ‎مسیر‎ ‎مستقیم‎ ‎و‎ ‎طبیعی‎ ‎قرار‎ ‎دارند‎ ‎و‎ ‎مردم‎ ‎هم‎ ‎نارضایتی‎ ‎و‎ ‎مشکلات‎ ‎حادی‎ ‎ندارند‎ ‎و‎ ‎دلیلش‎ ‎همین‎ ‎اجتماع‎ ‎عظیم است‏‎ ‎و‎ ‎طبعاً‎ ‎بحران‎ ‎و‎ ‎فساد‎ ‎و‎ ‎گرفتاری‎‌‎ها‎ ‎و…‏‎ ‎القائات‎ ‎دشمنان‎ ‎است.‏‎ ‎در‎ ‎این‎ ‎باره‎ ‎در‎ ‎یادداشت‎ ‎فردا‎ ‎سخن‎ ‎خواهم‎ ‎گفت.‏‎

انتهای پیام/