مظفر حاجیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، من طلبنی وجدنی و من وجدنی عرفنی و من عرفنی احبنی و من احبنی عشقنی و من عشقنی عشقته و من عشقته قتلته و من قتلته فعلی دیته و من علی دیته فأنا دیته. (مصباح الهدی ص ۱۱۶)

خداوند سبحان فرموده است: آن کس که مرا طلب کند، مرا می یابد و آن کس که مرا یافت، مرا می شناسد و آن کس که مرا شناخت، مرا دوست می دارد و آن کس که مرا دوست داشت، به من عشق می ورزد و آن کس که به من عشق ورزید، من نیز به او عشق می ورزم و آن کس که من به او عشق ورزیدم، او را می کشم و آن کس را که من بکشم، خونبهای او بر من واجب است و آن کس که خونبهایش بر من واجب شد، پس خود من خونبهای او می باشم.

در سالروز شهادت سردار دلها سپهبد شهید سلیمانی هستیم، سربازی که مرز جغرافیایی و قومیت و دین و زبان نمی شناخت و در واقع بدون مرز بود! برای هر انسان در رنجی حاضر بود جانبازی کند؟ مهم این نبود که اینجا کجاست؟ هر جا انسانی در ظلم واقع می شد او خود را به آنجا می رساند و انجام وظیفه می کرد اینکه او محبوبترین سرباز دوران شده است و از زبانها نمی افتد حاصل این آمادگی او برای جانبازی او ست! او امروز اسمش بر زبانهای همه کسانی که او را دیده اند یا شنیده اند جاری است و هرگز از دل ها نخواهد رفت بلکه بر عمق جان همه جای دارد؟ آری، در چنین روزی ایران بار دیگر یکی از فرزندان شایسته خود را با دریغ تمام، از دست داد و نه ایران که منطقه و همه مظلومان عالم دلخون و عزادار شدند؟

شخصیتی که سدٌی سترگ در برابر خون آشامان داعش برآورد و مرزهای کشور ما را از نکبت حضور آنان ایمن داشت و عراق و ایران و سوریه و… را از لوث وجود آنان پاک کرد. آری، خدای رحمان محبت آنانکه ایمان آورده و اعمال شایسته و نیکو انجام می دهند را در دل مردم جای میدهد. (مریم ۹۶) و اکنون این وعده الهی محقق و برای همگان قابل لمس است.

همانگونه که نهضت عاشورا و جانفشانی و عظمت هایی که امام حسین علیه السلام و یاران با وفایش در روز عاشورا و در سرزمین کربلا آفریدند سندی بر حقانیت جایگاه رفیع انسان و بزرگی وصف ناپذیر او شد تا ملایک بدانند که چرا باید به انسان سجده می کردند. و حضرت زینب سلام الله علیها آن پیام رسان بزرگ عاشورا در وصف آنچه رخ داده بود فرمود: ما رایت الا جمیلا. حاج قاسم نیز در تداوم نهضت آزادی بخش و احیاگر عاشورا، با شور و شوق و عشق و عرفان، پرچم تعالی بخش و عزت آفرین نهضت حسینی و آزادگی انسان ها از قید و بند ظلم ها و ستم های قداره بندان زمان در سراسر جبهه مقاومت از فلسطین تا غزه، تا لبنان و سوریه، تا افغانستان و ایران و عراق با افتخار و عظمت به اهتزاز در آورد و دنیا را متحیر و متجب کرد! او گردن به امر ولایت گذاشت تا انسانهای مظلوم منطقه را از اسلام دست ساز استکبار جهانی که بر مبنای جهل و خشونت و جنایت استوار گشته است آزاد نماید و با سرافرازی این مهم را محقق نمود و به زیباترین چهره درخشید و چنان جلوه آرایی کرد که درخشش میلیون ها انسان تشنه انسانیت، رهایی و آزادگی را شیفته و واله اخلاص، صداقت و حرکت خویش ساخت.

ابراز همدردی و همراهی خالصانه و گسترده مردم پس از شهادت مظلومانه این سردار سرافراز در ایران و غالب کشورهای منطقه و برگزاری راهپیمایی های سراسری در استانها و شهرستان ها و درخشش نام و رسم و راه او در پی شهادتش، تاییدی است بر حقانیت راه و مسیری که او برگزیده بود. آری، مردم ما و دیگر کشورها، رشادت ها و دلاور مردیهای او در دفع فرقه سراسر ضلالت و خشونت داعش و دفع اسلام مبتنی بر ترور و وحشت و بازگرداندن امنیت و آرامش در کشور های منطقه را قدر دان بوده و هستند.

اما، رمز و راز توفیق بزرگ سردار شهید اسلام و انقلاب در خلق این همه عظمت و خیر و برکت چه بود؟ او انسانی خودساخته بود، دنبال جاه و مقام نبود، با مردم بود و در اندیشه مردم، اهل عمل بود و پیشتازی در عرصه‌های گوناگون، فرماندهی بود در کنار سربازان، خود را سربازی میدانست برای اسلام، کشور و مردم، سیاست زده و وام دار کسی نبود، به آنچه باور داشت عامل بود، اخلاص داشت و صداقت، پاک بود و پاک زیست و با پاکان محشور، دنبال دنیا، شهرت، منیت و منافع شخصی نبود. در این دنیای پرفساد و در شهر آشوب فسادگرایی، اختلاس، دنیا طلبی، مقام خواهی، زد و بندهای سیاسی و رفتارهای غیر اخلاقی بخشی از صاحبان نام و نشان، او اخلاق مدار و خداجو بود. سردار دلهاعاشق راهش بود و آرزویش شهادت؛ و خدا که او را دوست میداشت جانش را خرید و بهشت جاودان را با شهادت نصیبش ساخت و کنار یاران شهیدش مأوی گرفت. عاش سعیدا و مات سعیدا. آری، من طلبنی وجدنی و من…

مظفر حاجیان