به گزارش پایگاه خبری ربیع، از حدود هشت سال قبل که کشور در دوره اوبامای دموکرات گرفتار تحریم‌های آمریکا شد تا امروز، تمایل دولت‌ها این بود که به‌طور ناملموس یا ملموس، مقتضیات روزمره را به توافق‌های بیرونی گره بزنند. این روند در دوره پنج‌ساله اخیر به شدت،افزایش یافته و به‌نحوی که متناظر با زمان‌بندی‌های سه‌ماهه، ۶‌ماهه و… آمریکایی‌ها، اجلاسیه‌های جهانی از جنس جی۸، جی۲۰، سازمان ملل و امثالهم، انتخابات داخلی در آمریکا و… وعده داده می‌شود که صبر کنیم تا ببینیم چه می‌شود! این نحوه تصمیم‌گیری آن‌قدر مخل اداره امورات شده که تا پایین‌ترین سطوح نیز سرایت یافته و حتی کسبه بازار هم، چنین سخن می‌گویند. تعلیق اقتصاد و معیشت و تعویق آن به تصمیمات غربی‌ها و شرقی‌ها، یعنی ایجاد یک بن‌بست کاذب برای ایران؛ ایرانی که به این طریق از برنامه‌ریزی‌های راهبردی دست برمی‌دارد، دقیقاً همان چیزی که موجب فروکاسته‌شدن آن به محیط داخل و گرفتارشدن در مسائل ریز و درشت بی‌اهمیت خواهد شد. سراب واهی برجام بزرگ‌ترین مثال از این دست اتفاقات است که در ماه‌های گذشته نیز در اندام«اف ای تی اف» و «سی اف تی» و… بازتولید شده و اساساً تمامی ۴۰‌ساله گذشته انقلاب اسلامی، منظر حیله‌های ‌وقت‌ تعیین شده از سوی استکبار و دورزدن آن‌ها توسط جمهوری اسلامی بوده است. این‌بار هم چنین خواهد شد، چه عده‌ای در داخل بخواهند یا نخواهند.