سجده درختــان
داستان «دقوقی» در جلد سوم مثنوی یکی از زیباترین، جذاب¬ترین و مشکل ترین داستان های مولاناست تا جایی که برخی شارحان نتوانسته-اند معنای دقیقی برای برخی ابیات آن ارائه دهند با این حال دربردارنده موضوعات متنوع و بنیادین عرفانی است.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، داستان «دقوقی» در جلد سوم مثنوی یکی از زیباترین، جذاب¬ترین و مشکل ترین داستان های مولاناست تا جایی که برخی شارحان نتوانسته-اند معنای دقیقی برای برخی ابیات آن ارائه دهند با این حال دربردارنده موضوعات متنوع و بنیادین عرفانی است. در قسمتی از این داستان شگفت¬انگیز، دقوقی که خود از عارفان بزرگ بوده صحنه عجیبی می¬بیند که درختانی در حال نماز خواندن هستند و یکی از آنها به عنوان پیش¬نماز ایستاده است:«یک درخت از پیش، مانند امام/دیگران،اندر پسِ او در قیام/آن قیام و آن رکوع و آن سجود/از درختان، بس شگفتم می-نمود»در نتیجه با خود می¬گوید:«یاد کردم قولِ حق را آن زمان/گفت:النّجم و شجر یَسجُدان/این درختان را، نه زانو نه میان/این چه ترتیبِ نمازست آن چنان؟» در واقع دقوقی با آنکه در قرآن خوانده همه موجودات برای خداوند سجده می¬کنند اما بازهم این صحنه را باور نمی¬کند در حالی که خدا پرده های پندار و حجاب¬ها را از چشمان او کنار زده و از درگاه خود به او خطاب و الهام می¬کند که ای عارف کامل این امور در عالم ملکوت محال نیست و تو هنوز در کار ما شگفت زده¬ای:«آمد الهــامِ خدا کای بافروز/ می¬عجب داری ز کار ما هنـــوز؟»
عاطفه بازفتی