عاطفه بازفتی

به گزارش پایگاه خبری ربیع، در گذشته مردم ستارگان را در احوال و زندگی موجودات مؤثر میدانستند از اینرو نزد ستارهشناسان بعضی ستارگان سعد یا نحس به شمار میرفتند. آنها معمولاً تولد افراد را با یکی از بروج دوازده گانه یا سیارات هفت گانه مطابقت میدادند و طالع او را آن برج میدانستند مثلاً ستاره زهره جزء ستارگان خوش یمن محسوب میشده. مولانا کسی را که طالعش زهــره باشد فردی خوشبخت و شاد می داند:«طالعش گر زهره باشد در طروب/میل کلّی دارد و عشق و طروب» حتی ابیاتی در مثنوی هست که دقیقاً نشان میدهد مولانا احاطه کاملی به مباحث ستاره-شناسی داشته مثل برج اسد یا شیر در داستان کبودی زدن بر بدن مردی لاف زن.«طالعم شیر است، نقش شیر زن/جهد کن رنگ کبود سیر زن». مولوی انسانهای بدبخت را با عبارت(سیاه اختر) خطاب میکند:«تو یکی بنگر که را دارد زیان/عاقبت که بود سیاه اختر از آن؟» قدما سیاره زحل و مریخ را نحس و در مقابل مشتری و زهره را سعد میدانستند بر طبق این اعتقاد، مولوی می¬گوید اگر زمان تولد شخصی در طالع مشتری باشد او فردی شاد خواهد بود:«طالع آن کس که باشد مشتری/شاد گردد از نشاط سروری».

عاطفه بازفتی