به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از خراسان/ مشکلی که من و تعدادی از همکارانم داریم، بی‌توجهی مدیرمان به نظرات ماست. یک شرکت تبلیغاتی هستیم و کارمان تا حد زیادی سلیقه‌ای است. هر طرح پیشنهادی که به ‌رئیس‌مان می‌دهیم، به ما می‌خندد و می‌گوید که خوب نیست! فقط حرف خودش را قبول دارد. از ابتدای امسال، چهار نفر از تیم ۱۲ نفره‌مان از شرکت رفته‌اند اما به خودش نمی‌آید. انتقادپذیر هم نیست. راه‌حل پیشنهادی‌تان رفتن است یا این مشکل به نظرتان قابل حل است؟
توجه به این نکته مهم است که بدانید درباره ماندن در این شغل یا ترک آن، بهتر است خودتان تصمیم بگیرید نه کس دیگر. حتی روان شناس هم برای کمک به شما به جای این‌که بگوید بمانید یا بروید، بهتر است تردیدهای شما را برطرف کند نه این‌که قاطعانه به جای شما تصمیم بگیرد.

۳ گزینه پیش‌‌روی شما
پذیرش یک سری از واقعیت‌ها شاید بتواند به شما کمک کند. از جمله این‌که در مشاغلی که حالت رئیس و مرئوس دارند، سلسله مراتب قدرت باعث ایجاد محدودیت می‌شود. اگر رئیس شما سلیقه خاصی داشته باشد، می‌تواند برای شما مشکلات فراوانی ایجاد کند. گزینه‌های پیش روی شما شامل سازگاری و تحمل این شرایط، تلاش برای تغییر رفتار رئیس‌تان و ترک کردن این شغل است.

اگر تصمیم به تحمل شرایط گرفتید…
شاید ساده‌ترین راه این باشد که این شرایط را تحمل کنید مانند بسیاری از همکاران‌تان که به خاطر برخی نیازها مخصوصا پول، فعلا در این شغل باقی مانده‌اند. در صورتی که چنین تصمیمی می‌گیرید، می‌توانید امیدوار باشید که با گذر زمان خودبه‌خود تغییراتی به وجود آید. ممکن است رئیس عوض شود، موقعیت شغلی تازه‌ای برای شما به وجود آید یا هر اتفاق دیگری. این تصمیم معمولا ریسک کمتری دارد و پیشنهاد می‌شود که اگر برنامه خاصی برای بعد ندارید یا فرد اهل ریسکی نیستید، در همین شغل بمانید.

تغییر رفتار رئیس‌تان، سخت‌ترین راه‌حل است!
اما راه‌حل بعدی این است که تلاش کنید تا رفتار رئیس‌تان را تغییر دهید. این سخت‌ترین کاری است که می‌‌توانید انجام دهید و نیاز به مهارت‌هایی دارد که در صورت مجهز نبودن به آن مهارت‌ها ممکن است به سرعت شکست بخورید و احساس ناکامی بکنید.
تفاوت این راه‌حل نسبت به راه حل قبلی این است که در این روش باید بسیار فعال باشید و به مهارت‌های ارتباطی مسلط شوید. به این بخش از صحبت‌های خودتان توجه کنید: «هر طرح پیشنهادی که به او می‌دهیم، به ما می‌خندد و می‌گوید که خوب نیست! فقط حرف خودش را قبول دارد و فقط خودش را دانای کل می‌داند»، خب بازخورد شما در چنین شرایطی مهم است. مثلا گفتن این جملات، «وقتی به نظرات من می‌خندید، می‌ترسم تا بار دیگر نظرم را راحت بیان کنم» یا «دوست دارم درباره نظرات و پیشنهادهایم بیشتر فکر کنید و طوری بازخورد بدهید تا انگیزه‌ام را برای دفعات بعدی از دست ندهم.»

اگر تصمیم به ترک این شغل گرفتید…
راه‌حل سوم و آخر این است که این شغل را ترک کنید و دل‌تان را به دریا بزنید. برای یافتن شغل جدید دست به کار شوید و بدانید که تغییر دادن آدم‌ها ممکن است کاری غیرممکن باشد. اگر خودتان را برای ترک کردن این شغل آماده می‌کنید، ممکن است در چنین شرایطی دچار نگرانی یا ترس شوید که ترک کردن این شغل ممکن است باعث شود برای مدت طولانی بیکار شوید یا دوباره چنین شغلی را به دست نیاورید و فرصت را از دست بدهید. تصمیم شما منوط به حل چنین ترس‌ها و نگرانی‌هایی است. روبه‌رو شدن با چنین ترس‌هایی در حضور روان شناس به شما کمک می‌کند تا بهترین انتخاب را انجام دهید.
دکتر رضا یعقوبی| روان‌شناس سلامت