دو راهی شاغلبودن یا مادرشدن/ زنانی که همپای مردان میدوند
با مروری بر زحمات چندین ساله و دوندگیهای بیش از توان خود در نگه داشتن شغلی هر چند کم درآمد، ترس از فرزندآوری و تبعات احتمالی آن بیشتر میشود.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، امروزه به دلیل مشکلات اقتصادی و معیشتی، زنان برای دست گیری و کمک به شرایط مالی خانواده، مرد بیرون شده و هم پای مردان برای کسب درآمد بیشتر میدوند.
اما روی دیگر این موضوع زنانی هستند که در خانه پدری بدون درک مشکلات، آزادانه زندگی رومزه میگذرانند و با تصمیم به ازدواج، وارد دنیای مستقل و مسئولیت هایی که تنها خودشان باید بار آن را بر دوش بکشند، می شوند.
* دنیای شیرین زنانه
ازدواج را، ورود به زندگی رویایی در کنار مرد رویاهای خود می بیند و با رویابافیهای دخترانه وارد زندگی مستقل می شود، در روزهای اول همه چیز شیرین است، آشپزی های دست و پا شکسته، خانه داری، رسیدگی به امورات و غیره.
با گذشت یکسال، کم و کاستی های زندگی ذهنش را درگیر می کند، تلاش شبانه روزی همسرش، خستگی ناشی از ساعت طولانی کار و حقوقی که کفاف اجاره بهای خانه را نمی دهد، چه رسد به مایحتاج زندگی…
زن با خود می اندیشد که چطور می شود همسرش را از ناله های شبانه و خستگی کار نجات دهد، در روزهای اول به فکر شاغل شدن میافتد اما در گوشه ذهنش میداند که همسرش مخالف است.
موضوع را با همسرش مطرح می کند و با مخالفت او مواجه می شود، بنابراین تصمیم می گیرد که از فکر شاغل شدن بیرون بیاید.
زندگی با سختی می گذرد و به سال دوم می رسد، اجاره بها و هزینه ها ۲ برابر میشوند، بنابراین فکر اشتغال در ذهن زن جان دوباره میگیرد. این بار با مطرح شدن این موضوع همسرش به شاغل شدن او رضایت میدهد.
با تلاش های شبانه روزی شغلی مناسب دست و پا میکند، دیگر هر دو وقتی به خانه می رسند خسته از کار به سرعت بساط شام را می چینند و با کوتاه ترین جملات با یکدیگر حرف می زنند چرا که هر کدامشان در فکر برنامه شغلی فردا هستند.
به نظر می رسد که نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی ۱۱ اسفند ماه سال گذشته، طبق بند (ب) ماده ۱۱۸ لایحه برنامه ششم توسعه با تصویب کاهش مرخصی تشویقی مردان شاغل در قوای ۳ گانه در بخشهای دولتی، عمومی و غیردولتی از ۱۴ به ۳ روز، ترس از تصمیم گیری زوج های جوان به فرزندار شدن را افزایش داده اند، چرا که مردان پس از به دنیا آمدن فرزند، با حجم وسیعی از کارهای ضروری مانند دردسرهای اداری بیمارستان، ترخیص همسر، دارو و خرید مایحتاج رو به رو می شوند و با مرخصی ۳ روزه حتی نمی توانند در روزهای سخت، لحظات آرامش بخشی را در کنار همسر و فرزند خود تجربه کنند.
وی با بیان اینکه در حال حاضر این قانون فقط در تعدادی از دستگاههای دولتی اجرا میشود، افزود: در واقع در این قانون عنوان شده است که “دستگاه های ذیربط میتوانند این قانون را اجرایی کنند” بنابراین همین موضوع مانعی برای اجرای آن، از سوی مدیران و مسئولان شده و به راحتی از زیر بار اجرای آن شانه خالی میکنند.
نماینده مردم بروجرد در مجلس شورای اسلامی با یادآوری اینکه دستگاهها خود را موظف به اجرای افزایش مرخصی زایمان به ۹ ماه نمیدانند، تصریح کرد: متاسفانه اجرای این قانون بستگی به اراده، دیدگاه و نگرش مدیران و مسئولان دستگاه ها دارد.
زنانی که علاقهای به بچهدار شدن ندارند، اغلب مورد انتقاد اطرافیان هستند، اما آن ها معمولا دلایل خاص و گاهاً منطقی برای این انتخابشان دارند.
کاهش تمایل به فرزندآوری تقریبا در سراسر جهان دیده می شود. از زمانی که زندگی شهرنشینی و مهاجرت به شهرهای بزرگ گسترش یافت، شیوه زندگی مردم هم تغییر کرد و تمایل به فرزندآوری هم کمتر شد.
*دلایل کاهش تمایل زنان به فرزند داشتن
علیرضا سفیدچیان روانپزشک و متخصص اعصاب و روان، مهمترین دلایل عدم تمایل زنان به بچه دار شدن را ترس از محدودیت عنوان کرد و گفت: برخی از زوجین اعتقاد دارند که آزادی آن ها و لذت بردنشان از زندگی با تولد یک بچه به پایان میرسد. آن ها میگویند با وجود او در زندگی نمیتوان به اهداف و آرزوهای خود دست یافت.
سفیدچیان به قوانین نامناسب برای فرزندآوری خانمهای شاغل اشاره کرد و افزود: باید پذیرفت که خانمهای زیادی شاغل هستند و درآمد آن ها برای خانوادههای زیادی لازم است، اما قوانین وضع شده برای زن شاغل، خانواده و زندگی مشترک او بسیار نامناسب و آسیب زا است.
وی با تأکید بر وضعیت اقتصادی خانواده ها، گفت: فرزندآوری بدون شک هزینه های بالایی از جمله هزینههای زایمان، مخارج ضروری برای بزرگ کردن یک کودک و غیره دارد که در کنار بسیاری دیگر از مخارج، فرد ترجیح می دهد قبل از آن شرایط مالی خود را بهبود بخشد.
این روانپزشک با اشاره به راهکارهای برون رفت و کمک به تصمیم گیری صحیح برای فرزند آوری، گفت:
* باورهای خود را تغیر دهید: اینکه بچهها به علت شیرینی وجودشان نه تنها مانع لذت بردن از زندگی نمیشوند بلکه خودشان هدفی نو را به زندگی میآورند. وجود کودک اهداف را طبقهبندی و قابل دست یافتن کرده و راه و انگیزه رسیدن را تقویت میکند.
* تصمیم گیری برای بچه دار شدن در زمان مناسب، عاقلانه و آگاهانه باشد.
* تجدیدنظر در مورد رابطه و میزان شناختی که همسران از زندگی مشترک دارند.
* تلاش مضاعف دولتمردان در ارتقا شاخص های اقتصادی، اجتماعی و بهبود وضعیت کسب و کار
* آموختن مهارتهای زندگی فردی و زوجی به نوجوانان( به ویژه دانشآموزان و دانشجویان)
* کسب آگاهی های لازم در خصوص بهترین سن بارداری و عوارض بارداری در سنین بالا
* مشورت با پزشک خانواده و مشاور برای فرزندآوری
* وضع و تصحیح قوانین حمایتی و اجتماعی از زنان باردار و شاغل در جهت افزایش امنیت شغلی و رفع ترس از آینده
* ایجاد و گسترش بیمه “زن خانه دار”
* گذراندن دورههای پیش از ازدواج (شامل آموزش مهارتهای یافتن و انتخاب صحیح همسر و نیز دورههای ایجاد و پرورش مهارتهای زندگی زوجین و مهارتهای فرزند پروری و داشتن خانواده سالم)
* تبلیغ و تعمیق مسئله “تقدس مادری”
* ایجاد مراکز نگهداری و تفریحی مناسب در محل کار
* پیشگیری و درمان ترس های بیمارگونه و مبالغهآمیز زوجین(به ویژه خانم ها) در مسئله مادری که به عنوان یک اختلال روانپزشکی و نداشتن مهارتهای لازم در فرزند پروری و اعتماد به نفس پایین است.
حال اینکه فردی مادر شدن را دوست داشته باشد یا خیر، به جهانبینی و مبانی فکری او ارتباط دارد، اینکه خودش را کجای این جهان تعریف می کند؟
اما از سوی دیگر نمی توان واقعیت های جامعه امروز و وضعیت نابسامان اقتصادی خانواده ها را نادیده گرفت.