به گزارش پایگاه خبری ربیع، حقوق بشر اگر واقعا حق و حقوق بشر باشد، بسیار قابل حمایت است؛ اما تاکنون حقوق بشر، حقوق بشری با مختصات خاص بوده است.
در اعلامیه حقوق بشر آمده است: همه انسان‌ها آزاد به دنیا آمده‌اند و حق و حقوق برابر دارند. انسان‌ها دارای عقل و وجدان هستند و باید با روحیه مشارکت جمعی با یکدیگر رفتار کنند. همه حق دارند در محدوده مرزهای کشور خود نقل مکان کنند و شهر محل سکونت خود را برگزینند. حق دارند کشور خود را ترک کنند یا به کشور خود بازگردند.
این‌ها تنها مفادی از اعلامیه حقوق بشر هستند؛ اما تا همین جا متوجه می‌شویم که حقوق بشر، فقط روی کاغذ حقوق بشر است. مدعیان حقوق بشری مثل آمریکا و انگلیس و … با دستان خونین، نگهبان حقوق بشر شده‌اند.
با اتفاقاتی که در جهان رخ می‌دهد، باید گفت کدام حقوق بشر؟ آمریکا و انگلیس با روند انتقال میلیاردها دلار سلاح به عربستان سعودی که فرماندهی ائتلاف متجاوز در یمن را بر عهده دارد، به نقض خطرناک حقوق بشر که موجب بحران ویران‌کننده برای غیرنظامیان شده است، دامن می‌زنند و این اقدام تا سطح گسترده‌ای به همه تلاش‌های بشردوستانه برای مقابله با این بحران آسیب می‌زند. وقتی عربستان با نقض فاحش حقوق بشر با پول نفت می‌تواند راحت حقوق بشر را دور بزند، پس چه انتظاری می‌توان داشت؟ یا زمانی که آمریکا با دخالت در افغانستان، عراق و سوریه زندگی سیاسی و حق انتخاب‌گری را از ملت این دولت‌ها می‌گیرد، حقوق بشر جان باخته است.
با وجود رونق فروش سلاح و جنگ‌افروزی‌ها و سیاست‌های جانبدارانه کشورهای عرب نمی‌توان به آینده حقوق به نام «بشر» خوش‌بین بود. تنها بهانه آنها ایران است. اگر بنا بر اجرای حقوق بشر است، اسرائیل اولین مجرم است؛ زیرا حق یک ملت را نقض و جان انسان‌ها را بی‌اهمیت قلمداد کرده است؛ اما هرگاه انگشتی به سمتش اشاره می‌کند می‌گوید ایران، ایران، ایران! ایران هیچ‌گاه در کارنامه خویش تجاوزگری نداشته است و نخواهد داشت. به نظر می‌رسد پایبندی ایران به قوانین بین‌المللی، عامل اتهامات است.