در آستانه مردن
دیروز، روز جهانی پیشگیری از خودکشی بود.این روز در ۱۰ سپتامبر برای افزایش آگاهی عمومی درباره خودکشی و پیشگیری از آن در نظر گرفته شده است. مجمع جهانی پیشگیری از خودکشی (IASP) با همکاری سازمان بهداشت جهانی (WHO) و فدراسیون جهانی سلامت روان این روز را میزبانی میکند.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، دیروز، روز جهانی پیشگیری از خودکشی بود.این روز در ۱۰ سپتامبر برای افزایش آگاهی عمومی درباره خودکشی و پیشگیری از آن در نظر گرفته شده است. مجمع جهانی پیشگیری از خودکشی (IASP) با همکاری سازمان بهداشت جهانی (WHO) و فدراسیون جهانی سلامت روان این روز را میزبانی میکند.
این روزها با اوضاع نابسامان جهان پیشگیری از خودکشی برای بسیاری از کشورها اولویت چندانی ندارد و متأسفانه معضلاتی همچون جنگ، آوارگی، تروریسم و … چنان وضعیت جهان را آشفته کردهاند که دیگر وقتی برای پیشگیری از خودکشی در بسیاری از کشورها باقی نمیماند.
به هر ترتیب این روز، فرصتی است برای مسئولان بهویژه کسانی که با بهداشت روان افراد سر و کار دارند تا بتوانند با تمهیدات مختلف از خودکشی افراد جلوگیری کنند.
افراد به دلایل مختلفی دست به خودکشی میزنند؛ مشکلات عاطفی، فقر و فشارهای روانی از مهمترین دلایل خودکشی افراد به شمار میرود.
از تاریخ ۲۰۱۱ بر پایه تخمینها سالیانه ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ تن با خودکشی به زندگی خود پایان میدهند؛ یعنی یک خودکشی در هر ۴۰ ثانیه یا ۳۰۰۰ خودکشی در هر روز.
براساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی در کنار هر یک خودکشی موفق، ۲۰ خودکشی ناموفق صورت میگیرد؛ این یعنی در هر ۳ ثانیه یک خودکشی ناموفق در جهان انجام میشود.
خودکشی، «مهمترین سبب مرگومیر جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال است.» آمار مرگومیر افراد بر اثر خودکشی به تنهایی بیشتر از آمار مرگومیر افراد در جنگها و قتلهاست. خودکشی، سیزدهمین عامل مرگومیر در سراسر جهان است. بر پایه گزارشهای سازمان بهداشت جهانی خودکشی، عامل نیمی از مرگومیرهای خشن در جهان به حساب میآید. براساس گفته برایان میشارا، مدیر مجمع جهانی پیشگیری از خودکشی، «آنهایی که خود را میکشند، تعدادشان از آنهایی که در جنگها، حوادث هراسافکن و نزاع خیابانی کشته میشوند، بیشتر است.» انتظار میرود تا ۲۰۲۰ شمار افرادی که سالیانه خودکشی میکنند، به بیش از ۱٫۵ میلیون تن برسد.
آمار خودکشی در ایران به نسبت بسیاری از کشورهای جهان آمار پایینی است؛ اما براساس همین آمارها میزان خودکشی در ایران روند رو به رشدی را طی میکند.
بر پایه آمارها، روزانه بیش از ۱۰ نفر در ایران خودکشی میکنند. بیشتر خودکشیها در میان افراد ۱۵ تا ۳۵ ساله روی
میدهد.
پژوهشها نشان داده است در سال ۱۳۹۲ خورشیدی، به طور متوسط از هر ۱۰۰ هزار تن ایرانی، بیش از ۵ تن در سال جان خود را با خودکشی از دست دادهاند. البته خودکشی در ایران از رقم متوسط جهانی که ۱۲-۱۱ نفر به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر است فاصله دارد و به نصف آن میرسد.
همچنین براساس آمار جهانی میزان خودکشی افراد بالای ۷۰ سال، سه برابر بیش از جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال است؛ اما در ایران اینچنین نیست.
ایلام، استان بحرانی
از سوی دیگر میزان خودکشی استان ایلام حدود ۷۱ نفر در هر یکصد هزار نفر جمعیت است که حدود سیزده برابر میزان کشوری است. میزان خودکشی در استان ایلام از دهه شصت تاکنون تقریبا هفتاد برابر شده که این میزان رشد، بسیار قابل تأمل است. درهشهر، ایوان و شیروان در شرق ایلام بالاترین میزان خودکشی را دارند و از این جهت این سه شهر نیازمند اقدامات فوری برای پیشگیری از خودکشی هستند. درواقع اینگونه میتوان گفت که اگر آمار خودکشی در استان ایلام کاهش پیدا کند، به طرز چشمگیری آمار خودکشی در کشور نیز نزولی خواهد شد. پس از ایلام، کرمانشاه و لرستان بیشترین میزان خودکشی را دارند و از این بابت باید به این دو استان نیز نگاه ویژهای داشت.
ازدسترفتن هر جوان چه به دلیل مرگهای ناگهانی و چه به دلیل مرگ خودخواسته در کنار ضررهای اجتماعی فراوان هزینههای سنگین اقتصادی را نیز به دنبال دارد. با توجه به اینکه آمار خودکشی در کشورهای دچار بحران اقتصادی بیش از دیگر کشورها اتفاق میافتد، این روزها توجه به قشرهای آسیبپذیر بهویژه جوانان اهمیت ویژهای دارد و نباید به سادگی از کنار آن گذشت.