عاطفه بازفتی

به گزارش پایگاه خبری ربیع، در جلد سوم مثنوی، مولوی داستانی می آورد که:«پیامبر(ص) در حال وضو گرفتن بود، عقابی از آسمان فرود آمد و کفش او را ربود و به هوا برد. در اوج آسمان، کفش را تکان داد و ناگهان ماری سیاه از داخل کفش بر زمین افتاد و بدین سان جان شریف پیامبر(ص) از گزند آن مار نجات یافت. سپس عقاب، کفش ربوده را به آن حضرت بازگرداند.»

مولانا از این داستان نتیجه می¬گیرد که خداوند تنها کسی است که از غیب آگاهی دارد بنابراین اگر گاهی بلاها و سختی¬هایی در زندگی پیش می¬آید شاید مقدمه¬ای است که جان شما از خطر سخت¬تری نجات پیدا کند و بهتر آن است که در مقابل حوادث ناگوار رضا به قضای الهی داشته باشی زیرا از آنجا که خدا به همه امور آگاهی دارد حتماً با هر دردی، درمان آن را خواهد فرستاد و خودِ خداوند در قرآن فرموده است:«برآنچــه از دست داده¬اید،اندوهگیــن مباشید/حدید آیه ۲۳» پس بدان هر چیزی که بر اثر قضای الهی از انسان فوت شود یقیناً تو را از خطــر و بلایی نجات داده است:«عبرت است آن قصه، ای جان مر تو را/ تا که راضی باشی از حکم خدا/تا که زیرک باشی ای نیکــو گمان/چون ببینی واقعــه بد ناگهان/دیگران گردند زرد از بیم آن/تو چو گلِ خندان، گه ســود و زیان/هر چه از تو یاوه گردد از قضـا/تو یقین دان که خریدت از بلا/ کان بلا،دفــع بلاهای بزرگ/ و آن زیان، منـــع زیان¬های ستــرگ».

عاطفه بازفتی