حسن کامران در گفت و گو با پایگاه خبری ربیع اظهار کرد: در حوزه آب ریز زاینده رود به سبب مدیریت بخشی طومار شیخ بهایی را آسیب پذیر کرده اند و حقآبه کشاورزان به سرقت رفته است که متاسفانه دولت در سال ۱۳۸۳ اولین قدم بخشی را رسماً با دادن لایجه به مجلس آغاز کرد و به اختلافات در حوزه آب ریز زاینده رود دامن زد که بنده در جلسات ۵۳ ، ۶۹ ، ۷۸ و ۹۳ بر مبنای یک حرکت علمی و منطقی آمایش سرزمین در آذر و دی ماه همان سال مخالفت کردم که اصرار اینجانب منجر به این شد که حق و حقوق حقآبه داران باید حفظ شود.

نماینده مردم اصفهان در دوره نهم مجلس شورای اسلامی ادامه داد: برای منابع آبی که مهم ترین آن افتتاح سد و تونل کوهرنگ در سال ۸۵ بود هنوز بعد از ۲ دهه سدی احداث نشده است و متاسفانه در بودجه ۹۶ علیرغم قول های دولت این سد استانی و اعتبار آن ۲۴ میلیارد تومان کاهش یافت! که اقدامی خطرناک است.

کامران با انتقاد از اینکه بی توجهی به درخواست و مطالبات مردم اصفهان به ویژه کشاورزان سبب شد تا مشکلات عدیده ای برای این قشر زحمتکش ایجاد شود، افزود: در سال ۹۵ اعتبار این سد و تونل ۲۶ میلیارد تومان بود که پس از بازدید وزیر نیرو و نائب رئیس اول مجلس از شرق اصفهان به ۷۴ میلیارد تومان ارتقاء یافت که متاسفانه در بودجه ۹۶ به ۵۰ میلیارد تومان کاهش یافت. همچنین ساختمان تونل چشمه لنگان نیز استانی شده و رقم ان از ۶۰ میلیارد به ۴۵ میلیارد تومان کاهش یافته است.

این استاد دانشگاه تهران با اشاره به حذف شدن ردیف شبکه های آبیاری رودشت جنوبی افزود: حذف این ردیف در بودجه ۹۶ بسیار نگران کننده است و هدر رفت آب را به همراه داشت.

کامران با تاکید بر بودجه در نظر گرفته شده برای شرق اصفهان، تاکید کرد: مبلغ ۳۹ میلیارد تومان در سال ۹۳ و ۹۴ برای شرق اصفهان گرفته شد که متاسفانه استانداری برخلاف قانون، این مبلغ را هزینه کرد که هم اکنون پرونده آن در دادستانی دیوان محاسبات کشور مفتوح است.

رییس انجمن جغرافیای ایران خاطرنشان کرد: اینجانب طی نامه ای به ریاست محترم جمهور خواستار اجرایی شدن صورتجلسه سال ۹۰ با وزیر نیرو و ۴۵ نفر از کشاورزان معترض در دولت دهم مبنی بر انتقال آب با لوله و توزیع مناسب و عادلانه آب بودم که اگر این امر عملیاتی می شد دیگر شاهد اتفاقات ناگواری چون حوادث شرق اصفهان نخواهیم بود.

کامران با انتقاد از اینکه چرا باید کشاورزان حق گو را سر کار بگذاریم، در پایان تاکید کرد: باید حق حقآبه داران را داد و اگر آبی نیست چرا تخصیص جدید و توسعه کشت صورت می پذیرد و پرداخت خسارت از طریق صندوق خسارت این دست و آن دست میشود و گویا صندوق خالی است؟ چرا که این وعده های تو خالی مردم را بی اعتمادتر می کند.