به گزارش پایگاه خبری ربیع، حواشی دیدار سپاهان و پرسپولیس چهره زشتی از فوتبال ایران به نمایش گذاشت.

در جریان بازی برگشت مرحله نیمه نهایی جام حذفی فوتبال میان پرسپولیس-سپاهان که در اصفهان برگزار شد، دست‌کم ۱۵۰ نفر زخمی شدند که ۱۲۰ نفر از آنها به بیمارستان منتقل شدند. همچنین ۲۵ نفر از آشوبگران بازداشت شدند. در جریان این حوادث چشم یک کودک با برخورد سنگ کور شد، خودرو پژو ۲۰۶ مهدی زارع یکی از عکاسان ورزشی که از تهران برای پوشش مسابقه آمده بود آتش زده شد و تصاویری از کتک زدن برخی هواداران پرسپولیس توسط هواداران سپاهان منتشر شد.

جنجال‌های این بازی در امتداد بی اخلاقی‌های ماههای گذشته اتفاق افتاد و در واقع اولین بار نبود و آخرین بار هم نخواهد بود که چنین صحنه‌هایی را می‌دیدیم.

متاسفانه رفتار تماشاگران در فوتبال کشور هر روز بدتر از قبل می‌شود و باشگاه‌ها به جای فرهنگ سازی و دعوت از تماشاگرانشان برای دوری از حواشی خود بر آتش این حاشیه‌ها می‌افزایند.

کافی است نگاهی به مصاحبه مدیران دو تیم سپاهان و پرسپولیس قبل از برگزاری بازی نیمه نهایی داشته باشید تا ببینید این دوستان چگونه با انواع و اقسام تهمت‌های عجیب و غریب سعی در شعله ور کردن آتش دشمنی‌ها دارند.

تعصبات کورکورانه تماشاگران نیز که فوتبال را زمین جنگ می‌بینند باعث شده هر حرکت بازیکنان، مربیان و مدیران در داخل و خارج از زمین را به مثابه حکم جهاد بدانند با حداکثر توان به جان رقیب بیفتند.

این جهاد احمقانه که تنها مشابه اش را در گروهک‌هایی مانند داعش و القاعده و طالبان می‌توان دید باعث شده لذت، از فوتبال ما گرفته شود. در کمتر دیدارحساسی در فوتبال ایران می‌توان یک بازی تمام عیار و استاندارد مشاهده کرد، در اینگونه بازی‌ها خبری از فوتبال زیبا، حرکات تاکتیکی و تکنیکی و شور فوتبالی نیست. تماشاگران تمام طول بازی به فحاشی و درگیری مشغولند و حتی در بسیاری از موارد که تیم حریف تماشاگری ندارد آنها بیکار ننشسته و تیم خودی را با کوچکترین اشتباه آماج رکیک‌ترین الفاظ قرار می‌دهند. بازیکنان نیز که معمولاً برخواسته از همین فرهنگ ناهنجار هستند در زمین به جای فوتبال ترجیح می‌دهند به هر بهانه‌ای پرخاش کنند.

متاسفانه اصول نانوشته‌ای در فوتبال امروز ما وجود دارد که هر بازیکنی که بیشتر پرخاش می‌کند تعصب بیشتری به باشگاه و پیراهنش دارد. اما همین عاشقان سینه چاک پیراهن وقتی صحبت از پول می‌شود در کسری از ثانیه باشگاه و هواداران را به ریالی بالاتر می‌فروشند و قید تیم محبوبشان را می‌زنند.

اگر تا پیش از این گفته می‌شد اصول اخلاقی در فوتبال ما کمرنگ شده حالا بهتر است واقع بین باشیم و بگوییم اصول اخلاقی در فوتبال ما دیگر جایی ندارد. فوتبالی که در آن هدف وسیله را توجیه می‌کند جایی برای جوانمردی باقی نمی‌گذارد.

کور شدن چشم یک کودک برای هیچ نتیجه‌ای در فوتبال قابل قبول نیست و معلوم نیست آنها که تا دیروز بر طبل خشونت می‌کوبیدند امروز چگونه می‌خواهند این اتفاق ناگوار را توجیه کنند. البته دیوار حاشا همواره بلند است همانگونه که برخی مسئولان سپاهان عنوان کرده‌اند که اتفاق خاصی در این دیدار رخ نداده و رسانه‌ها در حال بزرگنمایی هستند.

این دوستان محترم معلوم نکرده‌اند که دیگر چه اتفاقی باید رخ دهد که از نظر آنها اتفاق خاص باشد. کور شدن یک کودک، زخمی شدن حدود ۱۵۰ نفر، به آتش کشیدن و خسارت‌های جدی به چندین و چند خودرو و البته بازتاب جهانی این رفتارهای ناهنجار گویا از نظر آنها چندان اتفاق مهمی نیست.

با این طرز تفکر اگر در دیدارهای فصل بعد انسان‌های بیگناه بیشتری قربانی خشونت شدند نه تنها نباید تعجب کرد بلکه احتمالاً با گفتن چیز خاصی نشده باید چشممان را بر این حقایق تلخ فوتبال ببندیم تا مبادا مدیری از میزش جدا شود و صندلی مدیریت فوتبال به دست اهل فن بیفتد.