اقتصادی » پیشخوان » تولیدی » زهرا نصیری
کد خبر : 1024824
یکشنبه - 25 دی 1401 - 17:13
درگفتگو با ربیع عنوان شد:

ترک فعل بانک ملی در نگهداری از ریسباف ؛شکایت میراث از بانک /آیا ریسباف سهم موزه بزرگ اصفهان می شود

دردوم آبان ماه امسال بود که مهدی طغیانی نماینده مردم اصفهان در مجلس ازبرگزاری جلسه‌ای در معاونت حقوقی رییس جمهور در مورد کارخانه ریسباف خبر داده و گفته بود بانک ملی و وزارت راه نظر خود را درباره مالکیت کارخانه ریسباف اصفهان تا هفته آینده ( در آبان ماه )اعلام می‌کنند.

ترک فعل بانک ملی در نگهداری از ریسباف ؛شکایت میراث از بانک /آیا ریسباف سهم موزه بزرگ اصفهان می شود

زهرا نصیری

به گزارش پایگاه خبری ربیع، با توجه به ارزش تاریخی کارخانه ریسباف اصفهان، که ثبت ملی نیز شده و جزو اموال تملیکی بانک ملی است، در سال ۹۵ قرار بود این ملک برای بهره‌برداری فرهنگی و تاریخی در اختیار شرکت بازآفرینی شهری ایران قرار گیرد که متاسفانه این امر تاکنون  محقق نشده و وزارت راه و شهرسازی تصمیم گرفت تا به وسیله شرکت بازآفرینی شهری کارخانه ریسباف را که مالک آن بانک ملی بود به تملک خود دربیاورد و تبدیل به موزه کند، اما فرایند توافق با بانک طول کشید و این است حال و روز تاریخی ترین کارخانه نساجی در اصفهان که روزگاری مهد ریسندگی و و بافندگی در کشور و حتی خارج کشور بود و بیشتر پارچه های با کیفیت در کارخانه های این شهر تبدیل به نخ میشد و به دست مصرف کننده گان میرسید ، اما با حضور مالکان زیادی که برای تملک این کارخانه بزرگ پا در میدان گذاشته اند سال هاست تکلیف این کارخانه برای موزه ، هتل و هر گمانه دیگری که برخی آن نسخه پیچیده اند به منصه عمل نرسیده است و تکلیف این کارخانه مشخص نیست.!

اگر چه درخواست استانداری اصفهان به عنوان مدیریت کلان استان از بانک ملی، شهرداری و میراث فرهنگی برای احیای ریسباف بوده و پیشنهاد روش« بی او تی»که در قالب  تفاهم نامه با هزینه شهرداری این کارخانه احیا و به موزه منطقه ای تبدیل شود اما این مسئله تاکنون عملیاتی نشده است چرا که اداره راه و شهرسازی در یک فرآیند تهاتری قرار بود زمین های فرایبورگ را برای تملک کارخانه ریسباف در اختیار بانک ملی قرار دهد که البته بعدا معاونت حقوقی ریاست جمهوری این معامله را ابطال کرد. بنابراین نقش راه و شهرسازی در این جریان کمرنگ شد و هم اکنون تعیین تکلیف کارخانه ریسباف بر عهده بانک ملی است.

به گفته مدیران استان با پیگیری های زیادی که در این زمینه انجام شد، اداره میراث فرهنگی نامه ترک فعل برای مدیریت بانک ملی صادر کردکه باید منتظر نتیجه آن ماند اما باید گفت که حال ریسباف هر سال از سال قبل بدتر می شود .

بانک ملی حاضر به واگذاری ریسباف به مسکن و شهرسازی نیست

در همین پیوند مدیرکل میراث فرهنگی استان اصفهان درگفتگو با ربیع گفت: ریسباف چه در مالکیت بانک ملی و چه در مالکیت مسکن و شهرسازی یا میراث فرهنگی باشد، مهم این است که این کارخانه به عنوان یک داشته بسیار ارزشمند می تواند یکی از بزرگترین معضلات توسعه گردشگری که موزه مناسب و هم شان اصفهان است را مرتفع کند.

 علیرضا ایزدی گفت: همان طور که یک شخص موظف و مکلف است بناهای تاریخی را حفظ کند؛بانک ملی هم به عنوان متولی و مالک موظف است که نسبت به حفاظت و حراست ریسباف اقدام کند. در همین رابطه و پیرو انجام وظیفه قانونی میراث فرهنگی در قبال نظارت بر بناهای تاریخی، شکواییه ای را در مراجع قضایی مطرح کردیم.

به گفته مدیرکل میراث فرهنگی، بانک ملی هم اکنون حاضر به واگذاری این کارخانه به مسکن و شهرسازی نیست و میراث فرهنگی اصفهان از وزیر میراث فرهنگی خواسته است با توجه به دولتی بودن بانک ملی، مجدد موضوع واگذاری تملک کارخانه ریسباف از بانک ملی به میراث فرهنگی با هدف ایجاد موزه بزرگ اصفهان اقدام و مصوب شود.

دستگاه‌های با ارزش کارخانه ریسباف به یغما رفت!

وی افزود: بانک ملی باید در مقابل مبلغی را به دست بیاورد که خواسته ایم به نوعی در بودجه بگنجانند که بانک ملی هم متضرر نشود ، از سوی دیگر شکایت ما هم مطرح شده و بانک ملی به عنوان مالک باید نسبت به حفاظت بنای تاریخی کارخانه ریسباف اقدام کند؛ ما هم اخطارها را داده ایم مبنی بر اینکه تا زمانی که بنا در مالکیت آنهاست، موظف به حفاظت و مرمت هستند.

وی افزود: کار ما با بانک ملی در این رابطه به دادگاه خواهد کشید؛ امیدواریم مشکل به سرانجام برسد و ختم خیری باشد برای ایجاد موزه بزرگ اصفهان ؛ این مجموعه حیف است و قطعا بهتر از آن برای موزه اصفهان نخواهیم داشت.

حائز اهمیت است ، در این زمینه بباید گفت  آنچه از ریسباف باقی مانده، کارخانه ای است با عرصه و اعیانی کامل اما با ساختمان‌هایی تقریبا مخروبه و فاقد هرگونه ماشین آلات صنعتی، خروج دستگاه‌های واجد ارزش این کارخانه و فروش آن به خریداران قراضه‌های آهن و حتی فروش کابل های مسی برق آن نیز از دیگر اتفاقات صورت گرفته در این مدت است که مشخص نیست چه ارگانی می‌بایست پیگیر آن باشد و چه کسی پاسخگوی از بین بردن این شواهد مهم تاریخ صنعت اصفهان است. این اثر با توصیفات واجد ارزش هنوز گوی سبقت را از تمامی نمونه‌های خود در ایران می رباید و همین موضوع اهمیت حفاظت و احیای صحیح و علمی آن را ضرورتی دو چندان می‌بخشد.

زهرا نصیری