پایگاه خبری ربیع/

(چشم در مقابل چشم)

قَالَ علی علیه السلام: رُدُّوا الْحَجَرَ مِنْ حَیْثُ جَاءَ، فَإِنَّ الشَّرَّ لَا یَدْفَعُهُ إِلَّا الشَّر.( حکمت ۳۱۴ نهج البلاغه)

امام علیه السّلام (در باره دفع شرّ) فرموده است:

سنگ را به جائى که آمده برگردانید (بدى را بمانند خود کیفر دهید تا جائیکه از حدود تجاوز نکرده بر خلاف دستور دین نباشد) زیرا شرّ و بدى را جز شرّ از بین نبرد.

امام علیه السلام در این گفتار حکیمانه که در میان مردم جنبه ضرب المثل پیدا کرده است دستورى دفاعى و خاص را بیان کرده، مى فرماید: «سنگ را از همانجا که آمده بازگردانید، چراکه شر و بدى را جز با شر و بدى نمى توان دفع کرد»؛ (رُدُّوا الْحَجَرَ مِنْ حَیْثُ جَاءَ، فَإِنَّ الشَّرَّ لاَ یَدْفَعُهُ إِلاَّ الشَّرُّ).

بعضى از شارحان، این سخن را ناظر به مسئله قصاص دانسته و اشاره اى به آیه شریفه (وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاهٌ یَا أُوْلِی الاَْلْبَابِ) مى دانند، زیرا هرگاه قانون قصاص در میان نباشد و قاتل احساس امنیت کند، جان بسیارى به خطر مى افتد؛ اما اگر قتلى که انجام داده را با قتل خودش پاسخ گوییم افراد شرورِ دیگر از ترس قصاص، متعرض جان مردم نمى شوند و این خود سبب حیات و امنیت جامعه است. ولى نباید تردید داشت که کلام امام علیه السلام منحصر به قصاص نیست، بلکه قانونى کلى در برابر افرادى است که جز با توسل به زور از کارهاى خلاف خود برنمى گردند. دشمنانى که با تمام قوا به مسلمانان حمله مى کنند جز با مقابله به مثل دست از شیطنت خود برنمى دارند و این شبیه چیزى است که قرآن مجید در آیات فراوانى بیان فرموده است.

در یک جا مى فرماید: «الشَّهْرُ الْحَرامُ بِالشَّهْرِ الْحَرامِ وَالْحُرُماتُ قِصاصٌ فَمَنِ اعْتَدى عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدى عَلَیْکُمْ وَاتَّقُوا اللّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقیüنَ؛ ماهِ حرام، در برابر ماهِ حرام! (اگر دشمنان، احترام آن را شکستند و در آن با شما جنگیدند، شما نیز حق دارید مقابله به مثل کنید). و تمام حرامها، (قابلِ) قصاص است و (به طور کلّى) هرکس به شما تجاوز کرد، همانند آن بر او تعدّى کنید! و از خدا بپرهیزید (و زیاده روى ننمایید!) و بدانید خدا با پرهیزکاران است!».

از آنچه در بالا آمد روشن مى شود هیچگونه تضادى در میان این دستور ودستورات مربوط به عفو و گذشت و حلم و مدارا و پاسخ گفتن سیئه با حسنه که در قرآن مجید و روایات اسلامى آمده وجود ندارد و هرکدام اصل و قانونى است براى محدوده اى خاص؛ آنجا که با عفو و گذشت و جبران بدى به وسیله خوبى مشکل حل مى شود اصل اساسى همان است؛ ولى آنجا که دشمن خیره سر از عفو و گذشت سوء استفاده مى کند و بر خیره سرى خود مى افزاید دستور، مقابله به مثل است نه عفو و گذشت و پاسخ دادن بدى با نیکى. به همین دلیل در ذیل آیه قصاص دستور عفو آمده است تا شدت عمل در برابر جنایتکاران با عفو و گذشت اسلامى آمیخته شود و معجون مناسبى براى هر دو گروه (گروه خطاکارِ پشیمان و گروه خطاکارِ لجوج) فراهم گردد، مى فرماید: «(فَمَنْ عُفِىَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ شَىْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاءٌ إِلَیْهِ بِإِحْسَانٍ ذَلِکَ تَخْفِیفٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَرَحْمَهٌ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِکَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ)؛ پس اگر کسى از سوى برادر (دینى) خود، چیزى به او بخشیده شود، (و حکم قصاص او، تبدیل به خونبها گردد،) باید از راه پسندیده پیروى کند. (و صاحب خون، حال پرداخت کننده دیه را در نظر بگیرد). و او (قاتل) نیز، به نیکى دیه را (به ولى مقتول) بپردازد؛ (و در آن، مسامحه نکند). این، تخفیف و رحمتى است از ناحیه پروردگار شما! و کسى که بعد از آن، تجاوز کند عذاب دردناکى خواهد داشت». حالا تجاوز به مملکت ما شده و در خاک و سر زمینمان یکی از بزرگترین و موثرین انسانهای پاکباخته خدمت به شهادت رسیده است؟ این تجاوز به عزت و استقلال و آزادی یک مملکت است! تجاوز به ارزشهای انسانی است و تجاوز به حریم یک ملت؟

دیروز همین اقدام در سرزمین عراق اتفاق افتاد و عزیزترین انسان در سر زمین اسلام را که خود را سپر بلاهاها کرده بود به شهادت رساندند و این تجاوز آشکار را با ناجوانمردی به انجام رساند و در این ۴۲ ساله بارها اینگونه تجاوزها را دشمن غدار برای سد نمودن پیشرفت مسلمانان و از جمله ایران داشته است؟

حالا باید سنگ و تیر به قلب این متجاوزان شلیک کرد و راه را برای تجاوزهای بعدی بست! و الا اگر احساس کنند جایی خبری نیست تجاوز همچنان ادامه خواهد داشت! دشمن دست تجاوز خود را بی شرمانه باز کرده است؟ و دست از تجاوز هم بر نمی دارد مگر اینکه با متجاوز آن شود که باید! و آن همان اجرایی نمودن شیوه قران و ولایت است؟ غیر از این راهی هست؟

باید دست متجاوز را قطع کرد؟ نباید یک رژیم تروریستی بتواند و جرات کند افرادی را اجیر کند که در سر زمین پاک خودمان پاکترین ها را ترور کنند؟! راهکار این است که بجای شعار و سر و صدای زدن فلان پایگاه و مرکز اسرائیلی با استفاده از فرهنگ قرآنی عمل کنیم. زدن موشک و زدن پایگاه و زدن بلندی های جولان پاسخ این رژیم نیست و چه بسا فعلا ضرورتی نداشته باشد ولی متاسفانه در چنین فضایی مانور داده می شود درحالیکه این صراحت آیه قران است. چشم در برابر چشم و مقابله باید به مثل باشد. اگر سرمایه علمی کشور مورد حمله قرار گرفته است باید سرمایه علمی رژیم متجاوز زده شود اگر نیروی امنیتی زده شده باید نیروی امنیتی آنها زده شود. آنها نیروی انسانی و سرمایه ای ما را زدند ما هم باید نیروی انسانی سرمایه آنها را بزنیم تا کار ترور متوقف گردد.

 مظفر حاجیان