پرنس لویى ویکتور پیِر رمون دوبروی، فیزیک‏دان معروف فرانسوی، در سال ۱۸۹۴م در این کشور به دنیا آمد.
وی پس از طی تحصیلات خود به فیزیک روی آورد و بر اثر تحقیقات و مطالعات در فیزیک کوانتوم، تئوری ذره‏ای و موجی بودن نور را در سال ۱۹۲۳م ارائه داد. براساس این نظریه، نور دارای ماهیت دوگانه ‏ای به نام ذره و موج است.
مطالعات دوبروی در علم فیزیک و کشف ماهیت موجی الکترون‏ها، باعث شد تا در ۳۵ سالگی، جایزه فیزیک نوبل سال ۱۹۲۹م را دریافت نماید. طرح دوبروی، راهگشای بسیاری از پیشرفت‏های نوین در علم فیزیک گردید و او را به عنوان فیزیک‏دان‏ی برجسته مطرح ساخت.
دوبروی در ابتدا کار علمی اش را در زمینه علوم انسانی شروع کرد و اولین مدرک تحصیلی خود را نیز در زمینهٔ تاریخ کسب کرد. اما پس از آن با وقوع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، او به ارائه خدمات به ارتش در توسعه ارتباطات رادیویی پرداخت که سبب تغییر رویکرد او به سمت ریاضیات و فیزیک شد و موفق به کسب مدارکی علمی در این زمینه گشت. در همین باب او در سال ۱۹۲۴ تحقیقاتش را در مورد نظریه کوانتومی‌ای که بر اساس کارهای ماکس پلانگ و البرت انیشتین در نور پایه ریزی شده بود انجام داد و نظریه خود را درباره حالت‌های موجی الکترون، که به نظریه دوگانگی ماده-موج مشهور شد، مطرح کرد.

دوبروی پایان نامه دکترای خود را با محتوای تأیید خاصیت دوگانگی ذرات و موج ارئه کرد که با تصویب از سوی البرت انیشتین، او به کسب عنوان دکترای خود در فیزیک نایل گردید. به این ترتیب شهرت فرضیهٔ دوبروی که بیانگر این است که هر ذره یا جسم در حال حرکت یک موج همراه خود دارد، به اوج خود رسید. پس از این مهم، او یک زمینه جدید در فیزیک با نام مکانیک موجی ایجاد کرد که به ایجاد ارتباط میان فیزیک انرژی (موج) و فیزیک ماده (ذرات) انجامید. با این کارش او توانست جایزه نوبل را در سال ۱۹۲۹ به دست آورد.

دو بروی در دوران بعدی کاریش به توضیح علیّ از مکانیک موجی پرداخت که با مدل‌های کاملاً احتمالاتی مسلط بر مکانیک کوانتومی در تضاد بود. کارهای او توسط دیوید بوهم در سال ۱۹۵۰ تصحیح شد.

علاوه بر این کارهای بشدت علمی، او در مورد فلسفه علم، از جمله ارزش اکتشافات علمی مدرن، به تفکر پرداخت و حاصل اندیشه‌هایش را به رشته تحریر درآورد.

دو بروی در سال ۱۹۳۲ عضو آکادمی علوم پردازنده شد و از سال ۱۹۴۲ به بعد دبیر ثابت ان آکادمی بود. از او برای پیوستن به شورای اتحادیهٔ کاتولیک فرانسه دعوت شد، اما با توجه به این واقعیت که او فردی غیر مذهبی بود، این پیشنهاد را نپذیرفت. در ۱۲ اکتبر ۱۹۴۴ در فرهنگستان فرانسه او جایگزین ریاضی‌دان بزرگ، امیل پیکارد گشت. مصادف شدن این امر با جنگ جهانی دوم سبب مردن یا زندانی شدن برخی از اعضای فرهنگستان شده بود، به همین دلیل در این زمان آکادمی قادر به انجام انتخابات نبود، زیرا برای انجام این کار حضور بیست تن از اعضای الزامی بود. اما با توجه به این شرایط استثنایی، مجمع با ۱۷ عضو تشکیل شد و به اتفاق آراء دوبروی را به این مقام منصوب کرد. در یک رویداد منحصربه‌فرد در طول تاریخ فرهنگستان، یک نفر (دوبروی) توسط برادرش (موریس- که از سال ۱۹۳۴ عضو مجمع بود) به عنوان عضو انتخاب گردید.

از دیگر افتخارات و کارهای مهم دوبروی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
گرفتن جایزه کالینگا Kalinga Prize درسال ۱۹۵۲ از یونسکو به دلیل محبوب کردن علم ودانش.
عضو خارجی انجمن سلطنتی در ۲۳ آوریل ۱۹۵۳.
در سال ۱۹۶۱ عنوان شوالیه را از صلیب بزرگ در لژیون افتخار کسب کرد.
برای تلاش‌های او در نزدیک کردن علم و صنعت به هم در سال ۱۹۴۵ پست مشاور کمیسیون عالی فرانسه از سوی سازمان انرژی اتمی به او اهدا شد.
او موفق به تأسیس مرکزی برای مکانیک کابردی در مؤسسهٔ هانری پوانکاره شد که در آن به پژوهش در زمینه‌های اپتیک، سیبرنتیک(cybernetics) و انرژی اتمی پرداخته می‌شد، که شکل گیری آن الهام گرفته از آکادمی بین‌المللی علوم ملکولی کوانتومی بود که او یکی از اعضای اولیه آن بود.
لویی دوبروی به عنوان آخرین بازمانده از نسل بنیان‏گذاران فیزیک نوین، سرانجام در ۱۹ مارس ۱۹۸۷م در ۹۳ سالگی درگذشت.