به گزارش پایگاه خبری ربیع، احسان برگرفته از حسن است که در دو معنای نعمت بخشیدن به دیگری، و احسان در کار و عمل ، کاربرد دارد. کسی که علم نیکویی را بیاموزد یا عمل نیکی را انجام دهد، از جمله نیکوکاران به حساب می آید .

  اهمیت و جایگاه احسان و نیکوکاری و نقش آن در زندگی فردی و اجتماعی ، دنیا و آخرت انسان ها بسیارروشن است چرا که احسان و نیکوکاری باعث تعدیل ثروت در جامعه شده و نظام طبقاتی را از بین می برد، دوستی و صمیمیت را بین افراد جامعه، ایجاد نموده و آمرزش گناهان انسان را سبب می شود.

به جهت اهمیتی که این مقوله خیر برای مردم به همراه دارد و ترویج این سنت که از دیرباز در آئین های مختلف به طرق مختلف وجود داشته است ، مجلسی ها نیز با ثبت روزی به نام”احسان و نیکوکاری و پیامد ان هفته ای به همین نام(۱۲ تا ۱۸ اسفند به نام هفته احسان و نیکوکاری ) ، عزم خود را بر این موضوع قرار دادند تا نسل های جوان و نوجوان و نسلی که در دهه های آتی شکل خواهد گرفت را بیشتر از قبل به سمت اموزه های دینی و نیکوکاری رهنمون شده تا نسل های جوان و نوجوان نیز برای کمک به تامین مایحتاج افراد نیازمند قدم جلو گذاشته و به یاری آن ها بشتابند .

به اعتقاد کارشناسان مذهبی ترویج احسان و نیکوکاری علاوه بر عواید خیرو برکتی که برای خانواده های کمک کننده به نیازمندان به همراه دارد در ابعاد اجتماعی نیز تاثیر گذار خواهد بود و آمار جرم و جنایت در نتیجه بخشش مال به دیگران در  جامعه کاهش خواهد یافت  .

احسان و نیکوکاری، اگر به صورت یک فرهنگ، جلوه نموده و در بین اقشار مختلف جامعه، توسعه و گسترش پیدا کند، به طور قطع، بخش عمده ای از مشکلات جامعه را که زایده فقر و محرومیت است، از بین برده و ریشه کن می سازد.

آنچه از آموزه های دینی استفاده می شود، این است که بین احسان و نیکوکاری و نجات جامعه از فقر و فلاکت، رابطه تنگاتنگی وجود دارد؛

انفاق باعث ایجاد آرامش روحی در جامعه می شود

انفاق به طور کلی سبب نجات از مفاسد کشنده اجتماعی می شود. اگر انفاق به فراموشی سپرده شود و ثروت ها در دست گروهی معدود جمع گردد و در برابر آنان، اکثریتی محروم و بینوا وجود داشته باشد، دیری نخواهد گذشت که انفجار عظیمی در جامعه به وجود می آید.

ازدیگر آثار ارزشمند احسان و نیکوکاری، آرامش روحی شده  و محبوبیت انسان نزد خدای سبحان را دو چندان می کند. احسان و نیکوکاری، یکی از اصول اساسی ارزش ها در جامعه اسلامی است. در جامعه ای که بر مبنای الگوی اسلامی و مکتب علوی تشکیل شده است، مسلمان نمی تواند در برابر نیازها و گرفتاری های برادران دینی خود بی تفاوت باشد، بلکه با احساس مسئولیت، در پی کمک و رفع مشکلات آنان خواهد بود. بر همین اساس، پس از اجرای حکم خدا و پیاده کردن احکام الهی، خدمت به محرومان، از شیرین ترین عبادت ها و سنت پیامبر و معصومان علیهم السلام بوده است.

در آستانه عید نوروز و بهار طبیعت ، مردم مهربان و نیکوکار تبلور نوع دوستی و  مهرورزی را به نمایش می گذارند. در هفته نیکوکاری ،دلها به هم نزدیکتر می شوند و شکوفه های مهربانی در قلب ها جوانه می زند. این روزها که به پایان سال نزدیک می شویم،چشم های کودکان معصوم محروم چشم انتظار دست نوازشگرانه نیکوکارانی است که همواره به بهانه ای،  محبت را با آنها تقسیم می کنند.

ضرورت ترویج سنت نیکوکاری در سنین پایین  

اگر در اطرافمان انسانهای فقیر و مستمند و کودکان یتیم و بی سرپرست دنبال کمک و محبت هستند.در عوض کسانی هم هستند که دلهایشان تاب نگاه های غمگین آنها را ندارند و با نیکوکاری و آنچه در توان دارند دل های زمستانی آنها را در آستانه عید نوروز بهاری می کنند.

در فرهنگ شکوهمند اسلام، انفاق در راه خدا، از مصادیق احسان شمرده شده و روایات و آیات بسیاری در تأکید آن آمده است هرچند می شود در طول سال به فقرا کمک کرد اما هفته احسان و نیکوکاری فرصتی است تا همه با هم لبخند شادی و دل های پرامید را میهمان  لبهای غمگین و دلهای پر از غصه نیازمندان کنیم.همه با هم لباس نو بر تن کودکان و نیازمندان شهرمان ومواد غذایی آنها را در حد توان تأمین کنیم ونگذاریم با دلهای شکسته و لباس های پاره عید نوروز را نظاره کنند.

بذل و بخشش فقط رسم بزرگترها نیست کودکان شهرو دیارمان هم برای کمک به بچه های فقیر، قلک های کوچک مهربانیشان را  می شکنندتا دلهای بزرگ هم نوعانشان  شکسته نشود.آنها هم نیکوکاری و کریم بودن را تمرین می کنند تا شاید فردا و فرداهای دیگر، کودکی بی سرپرست یا نیازمند در گوشه ایی از محله شان گریان نباشند و همه و همه خوشحال و شاداب، نوروز باستانی را به جشن بنشینند.