به گزارش پایگاه خبری ربیع، کمیسیون عالی مستقل انتخابات عراق نتایج نهایی انتخابات پارلمانی سال ۲۰۱۸ را در سطح لیست ها و کرسی ها اعلام کرد و طبق نتایج، فراکسیون صدر پیروز نهایی انتخابات عراق شد.

نکته بسیار مهمی که ابتدا باید به آن اشاره داشت، مشارکت پایین مردم عراق بود. مشارکت ۴۴ درصدی مردم این کشور در انتخابات یک پیام روشن و آشکار به تمام احزاب سیاسی کشورشان بود، مردم نشان دادند که حتی در شرایطی که کشورشان به تازگی از بلای تروریست رهایی یافته است، به عنصر کارآمدی و پاکدستی توجه عمیق و دقیق دارند و انتظاراتشان توسط صاحبان قدرت تامین نشده است.

مسئله بعدی عدم کسب اکثریت آرا توسط لیست های مختلف بود که هیچ یک به تنهایی نمی توانند نخست وزیر را برای تشکیل دولت انتخاب کنند. درحال حاضر لیست مقتدی صدر با کسب بیشترین کرسی می باید با چند لیست دیگر ائتلاف کند تا بتوانند نخست وزیر را مشخص نمایند. به نظر می رسد گمانه زنی هایی میان ائتلاف صدر با حیدرالعبادی و سیدعمارحکیم و چند حزب کردی و اهل سنت صورت گرفته است که درصورت توافق می توانند نخست وزیر را از میان نیروهای مورد نظر انتخاب کنند.

به نظر می رسد جریان صدر بیشتر دنبال این خواهد بود که پست های خدماتی و پست های مرتبط با عمران، خدمات و حوزه های اجرایی را در اختیار بگیرد تا ارتباطات مردمی خود را گسترده تر و عمیق تر کند و در عین حال با توجه به آرای فراوانی که به دست آورده از این قدرت برخوردار است که در صورت سپردن پست نخست وزیری و پست های مهم به احزاب رقیب، از آنها امتیازات فراوانی بگیرد.به هر حال تشکیل کابینه نیاز به فراهم آوردن ائتلافی با ۱۶۵ کرسی دارد و صدر فقط یک سوم این تعداد کرسی را در اختیار دارد و ناچار است با دیگران، تعامل و ائتلاف کند.

اما مسئله بسیارمهم گرایش دولت آتی عراق به مسائل مختلف می باشد. جریان صدر به دنبال تشکیل دولتی تکنوکرات با وزرایی بدون وابستگی به جریان های سیاسی فعلی است. ضمن اینکه جریان صدر به شدت مخالف هرگونه دخالت خارجی در دولت می باشد. با توجه به آرای بالای جریان صدر، می توان به این نکته اشاره داشت که مردم عراق به دنبال استقلال و عدم وابستگی به جریان های وابسته به خارج هستند. ائتلاف صدر گفته است که به شدت با دخالت خارجی در عراق مخالف است و با فساد مالی به شدت برخورد خواهد کرد.

همچنین دیدارهای اخیرمقتدی صدر، حیدرالعبادی و عمارحکیم با مقامات سعودی، نشان داد که عربستان نیزبه دنبال این خواهد بود که با اعطای برخی امتیازات، عراق را در بازی کشورهای عربی نگه دارد و این کشور را تا حدودی از ایران دور کند. اما نمی توان تمایل و وابستگی سیاسی برخی جریان های داخلی عراق به ایران را نیز نادیده گرفت.

اما باید براین موضوع اشاره داشت که پس از دفع خطر تروریست در عراق، مردم این کشور تمایل دارند تا نقش و جایگاه خود در میان کشورهای عربی و مناسبات منطقه ای را فارغ از وابستگی های مختلف بیابند. اینکه بخواهیم احزاب عراقی را از هم منشق شده بدانیم و برای هریک گرایشات آمریکایی ، ایرانی و سعودی متصور باشیم، عملاً به معنای نادیده گرفتن حق انتخاب مردم این کشور خواهد بود . لذا این انتظار وجود دارد تا در حوزه سیاست خارجی، ایران به عنوان دوست و همسایه ای موثر از تمام توان خود برای تشکیل یک دولت ملی و یکپارچه درعراق، استفاده کند و با ایجاد همگرایی میان گروه های عراقی مانع از دسیسه های آمریکایی و سعودی در روند شکل گیری کابینه بعدی عراق گردد.