مظفر حاجیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، سوم شعبان سالروز میلاد مسعود پاسدار حریت و آزادگی، حضرت امام حسین علیه السلام و روز پاسدار است. این روز بزرگ را محضر همه مسلمان، بویژه عالم تشیع و پاسداران راه حق و عدالت و ولایت و امامت تبریک و تهنیت عرض می کنیم. به همین مناسبت و اینکه امسال این ولادت مصادف با روز جمعه است که متعلق امام عصر (عج) است بطور اجمال به وجوه تشابه دوران امام حسین (علیه السلام) و حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) می پردازیم. بی تردید بین عاشورای امام حسین (علیه السلام) و انتظار حضرت مهدی (ارواحنا فداه) پیوندی مهم برقرار است، پیوندی که رمز حیات شیعه و راز بقای آن است. شکی نیست که اگر نهضت امام حسین علیه السلام نبود امروز از اسلام چیزی باقی نمانده بود و اگر انتظار قیام مهدی (عج) نبود هیچ امیدی به برقراری عدل الهی و برافراشته شدن پرچم وحدانیت در سرتاسر جهان وجود نداشت و زندگی بشریت به سوی پوچی ره می پیمود. اما در تشابه این دو امام باید زمانه را عنوان کرد چراکه دوران امام حسین (علیه السلام) عصر بدعت ها و غفلت ها، ترک سنت رسول (صلی الله علیه وآله) و حاکمیت یزید با آن ویژگی‌های خودش بر مسلمین بود لذا تن‌ها شیوه زنده ماندن اسلام این بود که حسین و یارانش به قربان گاه بروند. در عصر قیام حضرت مهدی (علیه السلام) نیزمردم به عصر جاهلیت بازگشته اند و معارف قرآن و دین را تحریف کرده‌اند. زمانه حسین و مهدی (علیهماالسلام) در انحراف فکری، فساد اجتماعی، رواج بی دینی و بدعت بر اساس احادیث و روایات رسیده مشابه یکدیگر است.

چنانچه امام حسین (علیه السلام) در خطبه کوتاهی در مسیر کربلا می فرمایند: «براستی این دنیا سخت دگرگون و ناآشنا شده، خیر از آن رخت بسته و جز مقدار ناچیزی، همانند ته‌مانده ظرف، و زندگی پستی چون چراگاهی، از آن باقی نمانده. مگر نمی‌بینید کسی به حق رفتار نمی‌کند و از باطل دست نمی‌کشد. تا مۆمن، به حق، مشتاق لقای خدا شود؟ من مرگ را جز سعادت نمی‌بینم و زندگی با ستمکاران را جز محنت نمی‌دانم. مردم بندگان دنیا هستند، دین لعابی است که تا زندگی روبراه است، به دور زبان می‌گردانند و چون دوران آزمایش رسد دینداران کمیاب شوند. (تحف العقول، حرانی، حسن بن علی، ص ۲۴۵)» حضرت علی (علیه السلام) نیز درباره دوران ظهور می فرمایند: «وقتی مهدی (علیه السلام) قیام کند خواهش نفسانی را به هدایت آسمانی بازگرداند، و آن هنگامی است که – مردم- رستگاری را تابع هوی ساخته‌اند و رأی آنان را پیرو قرآن کند، و آن هنگامی است که قرآن را تابع رأی خود کرده‌اند. …پس روش عادلانه را به شما بنماید و آنچه از کتاب و سنّت مرده است زنده فرماید. (نهج البلاغه / ترجمه شهیدی، ص ۱۳۸)» تشابه دیگر یاری طلبی است. فریاد طلب یاری امام حسین (علیه السلام) در صحنه کربلا مشهور است، حضرت مهدی (علیه السلام) نیز وقتی قیام کند و همچنین در دوران غیبت، در طلب یار است. امام حسین در صحرای کربلا فرمودند: «اما من مغیث یغیثنا لوجه اللَّه، اما من ذابّ یذبّ عن حرم رسول اللَّه، آیا فریادرسی نیست که برای خوشنودی خدا به فریاد ما برسد، آیا دفاع‌کننده‌ای نیست که از حریم حرم رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله و سلم دفاع نماید؟ (غم نامه کربلا (ترجمه االهوف علی قتلی الطفوف، ص ۱۲۶)» حضرت مهدی (علیه السلام) هم در روز ظهور تکیه به خانه خدا می دهد و در حالی که پناه به او برده است، می گوید: «ای مردم! ما از خداوند و هر کس که دعوت ما را بپذیرد استمداد می‌کنیم. …شما را قسم می دهم که ما را یاری نمائید و ستمگران را از ما دور کنید… یاری کنید تا خدا هم شما را یاری نماید. (بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۸)» در مورد قیام حضرت مهدی (علیه السلام) نیز امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: إِذَا خَرَجَ الْقَائِمُ خَرَجَ مِنْ هَذَا الْأَمْرِ مَنْ کانَ یَرَی أَنَّهُ مِنْ أَهْلِهِ وَ دَخَلَ فِی سُنَّهِ عَبَدَهِ الشَّمْسِ وَ الْقَمَر، هنگامی که قائم قیام کند از امر (ولایت) او کسانی بیرون می روند که همواره چنین به نظر می رسید که از یاران او باشند و به امر (ولایت) او در میایند کسانی که مانند خورشید پرستان و ماه پرستانند (بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۴). امام محمد باقر (علیه السلام) نیز درباره امتحان شیعیان در آخرالزمان می فرماید: «ای گروه شیعه! شیعه آل محمد! شما همچون سرمه‌ای که به چشم میکشند خالص می شوید. زیرا کسی که سرمه به چشم می کشد می داند سرمه کی وارد چشم می‌شود ولی نمیداند چه وقت از بین میرود. شما نیز (روزگاری خواهید داشت) که یک نفر از شما صبح، خود را در راه دین حق می‌بیند، ولی شب از دین بیرون رفته است، و در وقت شب در راه دین حق می باشد ولی صبح از دین خارج شده است. (بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۰۱)» امید آن است که در خدای متعال توفیق فرماید در دوران انتظار ندای “هل من ناصر” مهدی را لبیک گوییم و از کسانی باشیم که تا پیروزی در رکاب قائم آل محمد می مانند. اما به مناسبت روز پاسدار هم اشاره ای داشته باشیم. «پاسداری» یک فرهنگ است؛ فرهنگی عمیق که ناشی از روحیه دینی و انقلابی است. پاسدار دین اسلام معنویت گرا، ولایت مدار، انقلابی و جهادگر است و براساس “واعدوا مااستطعتم من قوه” از آمادگی نظامی کامل برخوردار است و ایثار و شهادت طلبی سرلوحه زندگی اوست، دفاع ازارزش ها، دانش افزایی و توجه به خلاقیت و نوآوری را وظیفه دائمی خود میداند و در این راه سر از پا نمی شناسد. خود را موظف به پاسداری از جغرافیای اسلام و مستضعفین می داند و این وظیفه مهم را تا سپردن پرچم اسلام و انقلاب به دست صاحب حقیقی اش حضرت مهدی (عج) انجام خواهد داد.

مظفر حاجیان