از خیابان «صبوری» تا بن‌بست «چه کنم؟»
نگاهی روان‌شناسانه به بهانه ویدئوی پربازدید دکتر «انوشه» درباره نشانی موفقیت و شکست که چند نکته قابل تامل دارد
ویدئویی به تازگی در فضای‌مجازی دست به دست می‌شود که در بیانی جذاب، نشانی موفقیت و شکست را توصیف می‌کند.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از خراسان/ نگاهی روان‌شناسانه به بهانه ویدئوی پربازدید دکتر «انوشه» درباره نشانی موفقیت و شکست که چند نکته قابل تامل دارد
ویدئویی به تازگی در فضای‌مجازی دست به دست می‌شود که در بیانی جذاب، نشانی موفقیت و شکست را توصیف می‌کند. دکتر انوشه در این ویدئو می‌گوید: «آدرس موفقیت: بزرگراه توکل، بولوار آرامش، خیابان صبوری، میدان عمل، مجتمع انگیزه، واحد پشتکار، منزل صداقت. آدرس شکست: بزرگراه بدبینی، بولوار حقارت (خود یا دیگری را ناچیز دیدن)، خیابان توهم، میدان شعار، بن‌بست چه کنم؟ مجتمع یأس، واحد بیکاری، طبقه زیرزمین، منزل فلاکت.» اما چرا به رغم شنیدن این نکات در مقام عمل باز هم بسیاری از ما در راه رسیدن به اهداف خود کم می آوریم و وسط کار، تلاش را رها می‌کنیم؟ آیا این رها کردن کارها نشان‌دهنده این است که پشتکار کافی نداریم یا این که نکته دیگری از چشم ما مغفول مانده است؟
صبر؛ عاملی که کمتر در نظر می‌گیریم
بسیاری از ما صبر را تحمل سختی‌ها و دشواری‌ها می‌دانیم. این تعریف شاید از برخی جهات کامل نباشد اما غلط نیست. در کنار این تعریف اما نکته‌ای که کمتر به آن واقف هستیم این است که صبر کردن قرار نیست تجربه‌ای خوشایند باشد. در واقع صبر در ذات خود تجربه‌ای تلخ و آزاردهنده است اما چرا توجه به این نکته اهمیت دارد؟ بسیاری از افراد تصور می‌کنند برای پیگیری تلاش‌ها دو نکته اهمیت بیشتری دارد؛ انگیزه بالا و پشتکار. بر این اساس هم در میان راه وقتی دیگر توان ادامه مسیر را ندارند، تصور می‌کنند پس انگیزه‌شان به قدر کافی قوی نبوده یا پشتکار لازم را ندارند. در حالی‌که شاید درست‌تر این باشد که بگوییم شما برای پیگیری اهداف‌تان باید حداقل سه نکته را در نظر داشته باشید؛ انگیزه، پشتکار و صبر.
صبر و پشتکار؛ مکمل یکدیگر
پشتکار را بیشتر می‌توانیم بخش عملی پیگیری کارها در نظر بگیریم. این‌که به عنوان مثال حاضر شویم ساعت‌های زیادی برای نتیجه‌گیری بهتر در امتحان، درس بخوانیم. صبر اما بیشتر کنار آمدن با بخش هیجانی و احساسی این پیگیری است و اجازه نمی‌دهد ناامیدی سراغ ما بیاید و انگیزه ما کمرنگ شود. در عین حال در کنار انگیزه، موتور حرکت ما برای ادامه مسیر و حفظ پشتکارمان است. به عبارت دیگر برای پیگیری کارها، جدای از تلاش‌ها در بخش عملی (پشتکار)، شما باید بتوانید از نظر روانی با سختی‌ها کنار بیایید و صبورانه با آن‌ها برخورد کنید. صبر بر دشواری‌ها و احساسات ناخوشایند به نوعی می‌تواند به ما این امکان را بدهد که تلاش‌هایمان را پیگیری کنیم، در غیر این‌صورت و در صورت توجه نکردن کافی به بخش هیجانی مسیر، ممکن است توان ادامه مسیر از ما گرفته شود و به اصطلاح ببُریم.
صبوری رفتاری منفعلانه نیست
البته شما باید توجه داشته باشید که صبور بودن به معنای خون دل خوردن و در سکوت آزار دیدن نیست، بلکه شامل روش‌های فعالانه‌ای که بتواند به ما توان کنار آمدن با احساسات ناخوشایندمان را بدهد، هم هست. زمانی که بتوانیم احساسات ناخوشایند خود در نتیجه ناکامی‌ها و شکست‌ها را بپذیریم و آن‌ها را به خوبی مدیریت کنیم و به شکلی منطقی و کارآمد بروز دهیم، آن وقت می‌توانیم امیدوار باشیم که به واسطه صبری که در کنار توکل، انگیزه، تلاش و پشتکار داریم، به موفقیت مدنظر خود خواهیم رسید.
نویسنده : نرگس عزیزی | کارشناس ارشد مشاوره