احیا و تکریم مقام دختران
اول ذیعقده، میلاد باسعادت بانوی باکرامت اهل‌بیت حضرت معصومه (س)، آغاز دهه کرامت و روز دختر را گرامی می‌داریم و به همه دختران سرزمینم ایران تبریک می‌گوییم و امیدواریم این نام‌گذاری منشأ ارزشمندی برای توجه، تفکر، تصمیم‌سازی و اقدامات پرخیر و برکت برای این بخش مهم و سرنوشت‌ساز از جامعه ما باشد.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، اول ذیعقده، میلاد باسعادت بانوی باکرامت اهل‌بیت حضرت معصومه (س)، آغاز دهه کرامت و روز دختر را گرامی می‌داریم و به همه دختران سرزمینم ایران تبریک می‌گوییم و امیدواریم این نام‌گذاری منشأ ارزشمندی برای توجه، تفکر، تصمیم‌سازی و اقدامات پرخیر و برکت برای این بخش مهم و سرنوشت‌ساز از جامعه ما باشد.
این نام‌گذاری باید هویت واقعی دخترانی که زنان آینده این کشور و مادران تربیت‌کننده جامعه خواهند بود را احیا و ساماندهی کند. اکنون دنیا با تبلیغات پرزرق و برق خود و با استفاده از رسانه‌های بی‌حد و حصرش و سرمایه‌گذاری‌های آشکار و پنهان تلاش می‌کند دختران ما را از مسیر خود دور و به فرهنگ خودش فراخواند تا هویت دینی و ملی ما را در درازمدت محو و فرهنگ رفتاری موردنظرش را جایگزین نماید لذا این نام‌گذاری برای جلب توجه و نشان دادن اهمیت این گروه از اجتماع است که همه مسئولان باید به آن بپردازند.
اسلام و آموزه‌های مترقی آن و رفتارهای قرآنی پیامبر (ص) جایگاه و هویت زن در جامعه‌ای که دختران را زنده‌به‌گور می‌کردند احیا و هویت بخشید و با احیاء و اصلاح جایگاه زن در جوامع مختلف بشری، پدیدآورنده تحولی مثبت و شگرف در تبیین جایگاه دختران و تکریم شخصیت و حقوق آنان گردیده و همواره مبین اوج تکریم و تجلی ارزش‌های والای انسانی دختران است. رفتار رهبر جهان اسلام در ابتدای دوران رسالت در جهان آن‌روز و حتی امروز الگویی ارزشی و احیاکننده جایگاه شخصیتی دختران و زنان بوده و خواهد بود.
چنانکه پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله با تمام عظمتش به زنان و دختران احترام می‌گذاشت؛ آن حضرت در برخورد با دخترش فاطمه علیهاالسلام همگان را به حیرت وامی‌داشت.
مکرر دست دخترش فاطمه علیهاالسلام را می‌بوسید و می‌فرمود: «پدرش فدای او باد.» این حرکت در زمانی که جاهلیت حاکم بود و زنانی که دختر متولد می‌کردند می‌هراسیدند و دختر خود را پنهان می‌کردند که پدرش او را زنده‌به‌گور نکند که آخر هم می‌فهمید و زنده‌به‌گور می‌کرد مهم است باید شرایط آن جامعه را متصور شد تا درک موضوع و ارزش آن میسر گردد آری، زمانی که حضرت عازم سفر بود فاطمه علیهاالسلام آخرین کسی بود که پیامبر از او خداحافظی می‌کرد و در بازگشت نیز زودتر از هر کسی به دیدن وی می‌رفت و می‌فرمود: «بوی بهشت را از دخترم فاطمه استشمام می‌کنم.»
رسول مکرم اسلام (ص) با این سخنان و برخورد عملی با دختر خود، علاوه بر شناساندن مقام و عظمت اهل‌بیت علیهم‌السلام و تأکید بر ادامه سلسله ولایت و امامت از طریق دختر خود، می‌خواستند به تمامی انسان‌ها ثابت کنند که در آخرین دین الهی، «دختران و زنان» از کرامت و جایگاه خاصی برخوردارند.
همچنین آن فرستاده بزرگوار میزان سنجش و ارزش مردان را در نوع برخورد و تعامل با زنان و دختران دانسته و می‌فرمود: «بهترین شما (مردان) کسی است که برای زنان و دخترانش بهترین باشد.»
همچنین در فرهنگ اهل‌بیت علیهم‌السلام نیز که ریشه در وحی و کلام الهی (قرآن) دارد، زنان و دختران از جایگاه خاصی برخوردارند. تعابیر زیبا و بلندی که برای دختران به کار گرفته شده است، حاکی از این موضوع است.
در سخنان معصومان علیهم‌السلام از دختران با واژه‌هایی چون: ریحانه (گل)، قواریر (بلورها)، و حسنه (نیکی) یاد شده است؛ که هر یک، نشان از امتیاز و ویژگی خاص طبیعی و روحی دختران دارد. لذا به حق می‌توان دین مبین اسلام را بنیان‌گذار تکریم دختران و زنان دانست.
اما حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها دارای شخصیتی رفیع و والامقام است به طوری که ائمه طاهرین علیهم السلام از این بانو، با جلالت و تکریم یاد کرده‌اند و حتی پیش از ولادت آن حضرت، بلکه پیش از ولادت پدر بزرگوارش، نام او بر لسان بعضی از ائمه علیهم السلام آمده و از مقام والای او سخن گفته‌اند امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: «شهر قم، حرم ما است و در آن زنی از فرزندان من مدفون می‌شود، به نام فاطمه هر کس او را زیارت کند بهشت برای او ثابت می‌شود… .»
این فرمایش که نمونه‌اش بسیار است حاکی از شأن و عظمت و فضیلت این بانوی مکرم اسلام است.
بی‌شک این فضایل و خصوصیات اخلاقی این بانوی بزرگ است که او را دارای چنین مقام و منزلتی نموده است و بر اساس احادیث امامان معصوم مدفن فاطمه معصومه در قم ملجأ و پناهگاهی برای علاقه‌مندان خاندان عصمت و طهارت گردیده است.
اگر دختران جامعه اسلامی آن حضرت را الگوی خود قرار دهند آینده‌ای سعادتمند خواهند داشت و شخصیت والای خود را به دست می‌آورند و راه رشد و کمال و پیشرفت برای آنان گشوده می‌گردد.
مظفر حاجیان