ابزارها و اهداف جنگ نرم (۲)
به گزارش پایگاه خبری ربیع، کمهزینهترین حرکتی که دشمن انجام داده است و به طور قطع با شدت بیشتر ادامه خواهد داد، جنگ نرم است. در شماره قبل تعریفی از جنگ نرم ارائه شد که با توجه به آن، میتوان ابزارهای این جنگ را بسیار ساده و کمهزینه دانست که البته مهم هستند. این سادگی […]
به گزارش پایگاه خبری ربیع، کمهزینهترین حرکتی که دشمن انجام داده است و به طور قطع با شدت بیشتر ادامه خواهد داد، جنگ نرم است. در شماره قبل تعریفی از جنگ نرم ارائه شد که با توجه به آن، میتوان ابزارهای این جنگ را بسیار ساده و کمهزینه دانست که البته مهم هستند. این سادگی بسیار پیچیده و کاربردیتر از جنگ سخت است؛ زیرا نیاز به لشکرکشی و مقاومتهای فیزیکی ندارد، بلکه با تصرف اندیشه و اراده یک جامعه و نفوذ آرام در لایههای فکری آن جامعه صورت میپذیرد.
به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی: «جنگ نرم یعنی جنگ به وسیله ابزارهای فرهنگی به وسیله نفوذ، به وسیله دروغ، به وسیله شایعهپراکنی با ابزارهای پیشرفتهای که امروز وجود دارد.
ابزارهای ارتباطی که ۱۰ سال قبل و ۱۵ سال قبل و ۳۰ سال قبل نبود، امروز گسترش پیدا کرده است؛ جنگ نرم یعنی ایجاد تردید در دلها و ذهنهای مردم.»
امروز با شرایطی که در دنیای رسانه به وجود آمده، کار مقابله با مهاجم سخت شده است؛ مگر اینکه با هوشیاری از اصل پیشگیری و به تعبیری واکسینهکردن جامعه استفاده شود. دشمن برای اجرای این تهدید که جدی و از جنگ نظامی سختتر است و باید به دقت رصد و سدهای فولادین در مقابلش با ایمان و اعتقاد ایجاد شود، از ابزارهای گوناگونی بهره میبرد؛ یکی از این ابزارها تبلیغات است؛ تبلیغاتی که در راستای اهداف دشمن با استفاده از ماهواره و اینترنت و… صورت میگیرد و روح و جان جوانان را نشانه رفته است و اتفاقا به تهیکردن اعتقادات قانع نیست؛ بلکه فرهنگ منحط غرب را جایگزین میکند و سبک زندگی جامعه به سبک غربی کشیده میشود.
از ابزارهای دیگری که از آنها استفاده میشود، رسانه، احزاب، شبههپراکنی، تریبونهای آزاد، جوسازی روانی، شایعهسازی و… است که با هدف فتح سنگرهای فکری، اخلاقی و عقیدتی جامعه اقدام میکنند: «در جنگ نظامی دشمن به سراغ سنگرهای مرزی ما میآید. مراکز مرزی ما را سعی میکند منهدم کند تا بتواند در مرز نفوذ کند. در جنگ روانی و آنچه امروز به آن جنگ نرم گفته میشود دشمن به سراغ سنگرهای معنوی میآید که آنها را منهدم کند.»
در جنگ نظامی دشمن مشخص است و ما دشمن را میبینیم و از آن نفرت داریم؛ سعی میکنیم آن را از بین ببریم، چون آن را مانع تجلی اهداف خود میدانیم و دوست نداریم کسی به ما زور بگوید و بخواهد فرهنگ و دینمان را از ما بگیرد؛ ولی در جنگ نرم، دشمن مشخص نیست؛ چون آنها خود را دوست ما و خواهان پیشرفت ما نشان میدهند؛ در صورتی که هدفشان همان دوری از دین و فرهنگ ایرانی و رواج فرهنگ ضد اسلامی غربی است؛ ولی چون ما آنها را به اشتباه دوست میبینیم، سعی میکنیم به آرمانهای آنان عمل و دین و فرهنگمان را فراموش کنیم.
آنها همان ممانعت در تشکیل اهدافمان را ایجاد میکنند و فرهنگ و دینمان را از ما میگیرند. در صورتی که در جنگ نظامی ما در مقابل این دشمنی میایستیم، ولی در جنگ نرم چون دشمن و سلاحهای او را نمیبینیم و نمیشناسیم، نهتنها در مقابل او نمیایستیم بلکه بیآنکه بدانیم با او همکاری میکنیم.
در اینجا درمییابیم جنگ نرم به مراتب خطرناکتر و دامنه تأثیرگذاری آن به مراتب بیشتر از جنگ سخت (نظامی) است. دشمنان ما در جنگ نظامی حریف وحدت و ایمان ما نشدند، ولی با جنگ نرم راحتتر به این هدف میرسند و موفقتر میشوند. آنها مشکلات را بزرگ جلوه داده و قوانین اسلامی را مانع رشد کشور نشان میدهند و از این طریق بر فکر ما نفوذ میکنند و این همان نفوذی است که رهبری هشدارش را دادند.
آنان نمیتوانستند از خارج به ما نفوذ کنند؛ ولی با برنامهریزی بسیار دقیق سعی دارند مردم را به جان هم بیندازند و از درون کشور را ویران کنند. رسانهها بیشترین تأثیرگذاری را در این تخریب ذهنی و انحراف فکری دارند.
چیزی که هست رسانهها، موسیقیهای مبتذل، فیلمها و بازیهای رایانهای به طور مرموز و پنهان روی ضمیر ناخودآگاه فرد تأثیر میگذارند و فرد بدون آنکه احساس کند نتایج این تأثیرگذاری برنامهریزیشده را بروز میدهد، از دین دوری میکند، منکر اصول وحدتبخش میشود و …؛ بنابراین کاملا نامحسوس سبب ایجاد باورهای نادرست، شایعهپراکنی و ابلاغ دروغ رسانهها میشود. مردم دیگر هم تأثیر میپذیرند و این چرخه ادامه مییابد و باور نادرست در میان مردم و توسط خود مردم شکل میگیرد که عواقب جبرانناپذیری دارد؛ برای نمونه شایعه دزدیهای مدیران، در حالی که اقلیتی دست ناپاک دارند، شایعه ضایعشدن مقامات سیاسی در جوامع بینالمللی، بیاحترامی و بیاعتنایی دیگر کشورها نسبت به ما، ضعف قدرت سیاسی، اینکه کمر ایران در برابر فشارهای غرب خم شده است، ضعف دولت در اداره کشور، نبود آزادی، فلان کس فامیل فلان مقام سیاسی است، ما پیشرفت نداریم و دهها شایعه و دروغ بیاساس که توسط خود مردم در حال رواج است.
اگر این دشمنیها و کارشکنیها توسط کارشناسان و متخصصان به مردم نشان داده و ذهن مردم از این فتنهانگیزیها روشن شود، دیگر جامعه در برابر این نوع حمله روانی دشمن بهخوبی واکسینه میشود و جنگ نرم راه به جایی نخواهد برد.