به گزارش پایگاه خبری ربیع، ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﻜﺎﻥ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷﻬﺮﻯ ﻣﺸﻬﺪ ﻣﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻳﻚ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﺩﺍﻥ ﻭ ﻣﺪﻳﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺸﻬﺪﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ. ﺍﺯ ﺑﺮﻛﺎﺕ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻨﻊ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﮔﻴﺮﻯ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﺎﻥ، ﻳﻜﻰ ﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﻬﺮﻩﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺭﺃﺱ ﺷــﻬﺮﺩﺍﺭﻯ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺸﻬﺪ ﺭﻭﻯ ﻛﺎﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﻏﺪﻏﻪ «ﻫﻮﻳﺖ ﺷﻬﺮﻯ» ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺮﺁﻣﺪﻥ ﺍﺯ ﭘﺲ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎﻯ ﻧﻈﺮﻯ، ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳــﻰ ﻭ ﺭﺳــﻮﺥ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﺩﺭ ﺑﺪﻧﻪ ﭼﻨﺪﻻﻳﻪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻣﺘﺼﻠﺐ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷﻬﺮﻯ، ﺳــﺨﺖ ﻭ ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﭼﺎﺭﻩﺍﻯ ﺟﺰ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺷــﺮ ﺳﻠﻴﻘﻪﻫﺎ ﻭ ﺳﻨﺖﻫﺎﻯ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻟﻮﻛﺲ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻮﻳﺖﺳﻮﺯ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷﻬﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ. ﻣﻌﺎﺩ ﻭ ﻣﻌﺎﺵ ﻣﺎ، ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺎ، ﺗﻌﺎﺩﻝ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺳﻼﻣﺖ ﺯﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻰ ﻣــﺎ، ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﮔــﺮﻭ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﻣﺪﻟﻰ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺷــﻬﺮﻯ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﻫﻮﻳﺖ ﻭ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﺳﺖ.

ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺷــﺎﺋﺒﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ، ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺳــﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻡ. ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ، ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻘﺪ ﻣﺴﻴﺮﻫﺎﻯ ﺭﺍﻳﺞ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻇﺮﻓﻴﺖﻫﺎﻯ ﻫﻮﻳﺘﻰ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻣﺸﻬﺪ، ﺳﺮﺍﻍ ﻳﻚ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﺩﺍﻥ ﺁﺷــﻨﺎ ﺑﻪ ﻫﻮﻳﺖ ﺷﻬﺮﻯ ﺭﻓﺘﻴﻢ، ﮔﻔﺘﺎﺭﻯ ﺷــﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﻀﺎﻣﻴﻨﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ:
«ﺍﮔﺮ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻇﺮﻓﻴﺖﻫﺎﻯ ﺷــﻬﺮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺷﻜﻮﻓﺎ ﺷــﻮﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺑﺮﻧﺪﺳــﺎﺯﻯ ﻛﻨﻴﻢ. ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ، ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ(ﻉ) ﺑﺎﻋﺚ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻣﺎﻥ ﻣﻰﺷــﺪﻩ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺵ ﺷــﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺴــﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻛﺎﻻﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﭘﻮﺷــﺎﻙ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻮﻏﺎﺕ ﺩﺭ ﺷــﻬﺮﻣﺎﻥ ﺍﺭﺯﺍﻥﺗﺮ ﻳﺎ ﺑﺎﻛﻴﻔﻴﺖﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﻛﺸﻮﺭﻣﺎﻥ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻰﺷــﺪ، ﺍﻣﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺣﺮﻡ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎ ﻭ ﺑــﻪ ﺗﺒﻊ ﺁﻥ ﻗﻴﻤﺖﻫﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎً ﻣﺰﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺗﺠﺎﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻜﻨــﺪ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗــﻮﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﺻﻠــﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻟﻄﻤﻪ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﺗﻮﺭﻳﺴــﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﭘﺰﺷﻜﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻣﺎﻥ ﺭﻭﻧﻖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻮﺍﻳﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺁﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺷﺪ. ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩ ﻭ ﻧﮕﺮﺵ ﺩﺭﺳﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ».
«ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻗﻴﻘﺎً ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﺑﺴﻨﺠﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﻬﺮﻯ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﮔﺮﺍﻥ؟ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩﻫــﺎﻯ ﺟﺎﺭﻯ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ، ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳــﻤﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺸــﻬﺪ ﺷﻬﺮﻯ ﮔﺮﺍﻥ ﺷﻮﺩ. ﻧﻜﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻣﺸﻬﺪ ﺷــﻬﺮﻯ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺯﻳﺎﺭﺕ، ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﺕ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ… ﻫﺴــﺘﻴﻢ، ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻣﺎﻥ ﺗﺼﻮﺭﻯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺁﻥ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺑﻮﺩﺟﻪﻫﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﺳﺪ!»
«ﻣﺴــﺎﻓﺮﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺸــﻬﺪ ﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ ﭼﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﭼﻪ ﻣﻰﺩﻫﻴــﻢ؟ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺯﻳﺎﺭﺕ، ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺗﻮﺭﻳﺴــﺘﻰ ﺧﺎﺻﻰ ﺟﻠﺐ ﺷــﺪﻩ ﺍﺳــﺖ. ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑــﻞ، ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻴــﺪ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﻳﺸــﮕﺎﻩ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺳــﻔﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ(ﻉ) ﺍﺯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺗﺎ ﻣﺮﻭ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻛﻨﻴﻢ، ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﻙ ﺁﺑﻰ ﻳﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺗﻔﺮﻳﺤﻰ ﺍﻓــﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻣﻰﻛﻨﺪ؟ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎً ﺍﻳﻦﻫﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﺯﻳﺒﺎﺗﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺸــﺘﻦ ﺯﺍﺋﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﺎﻻﺩﺳﺘﻰ ﺧــﻮﺏ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺰﻳﺖﻫــﺎ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ، ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻭ ﺳــﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬﺍﺭﻯ ﻫﻢ ﻓﻌﺎﻝ ﻣﻰﺷﻮﺩ».
«ﻣﺸﻬﺪ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻛﻪ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﻴﻨﺠﺎﻣﺪ. ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬﺍﺭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﻓﻌﺎﻝ ﻣﻰﺷﻮﺩ. ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺸــﮕﺎﻩ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻣﺸﻬﺪ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ. ﺷــﻬﺮﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭگ ﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺧﺎﺹ ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ. ﺁﻳﺎ ﻧﻤﻰﺷــﻮﺩ ﻣﻮﺍﻗﻌﻰ ﺩﺭ ﻣﺸــﻬﺪ ﻫﻢ ﺗﺪﺑﻴــﺮﻯ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺧﺪﻣــﺎﺕ ﺍﺭﺯﺍﻥﺗﺮ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷــﻮﺩ؟ ﻭ… ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﻝ، ﻫﻤﻪ ﺷــﻬﺮ ﻳﻜﭙﺎﺭﭼﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻓﻌﺎﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﻯ ﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬﺍﺭﻯ ﻫﻢ ﺷﻜﻞ ﻣﻰﮔﻴﺮﺩ».
ﺑﻠــﻪ. ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮﻯ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺩﻛﺘــﺮ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﻛﻼﻳﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻳﮋﻩ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ۹۳ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺷــﻬﺮﺁﺭﺍ (ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺷــﻬﺮﺩﺍﺭﻯ ﻣﺸﻬﺪ) ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ؛ ﺩﺭ ﻧﺨﺴــﺘﻴﻦ ﻣﺎﻩﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷــﻬﺮﻯ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ «ﺩﺑﻴﺮﺧﺎﻧﻪ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ» ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﻯ ﻣﺸﻬﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺷــﻮﺩ ﻳﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻯ ﻣﻨﻔﺮﺩﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ «ﻧﻤﺎﻳﺸــﮕﺎﻩ ﻣﺸﻬﺪ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻨﻰ» ﺁﺯﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺗﻘﺒﻴﺢ ﺷﻮﺩ! ﻧﮕﺎﻫﻰ ﻛﻪ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺸﻬﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳــﺎﺧﺘﻦ «ﺷﻬﺮﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ، ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﺭﺯﺍﻥ» ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﻓﻬﻢ ﻳﻚ ﻧﺴﺒﺖ ﻃﻮﻟﻰ ﻣﻴﺎﻥ ﻇﺮﻓﻴﺖﻫﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻣﺸــﻬﺪ ﻭ ﻇﺮﻓﻴﺖﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ. ﻧﮕﺎﻫﻰ ﻭﺣﺪﺕ ﮔــﺮﺍ ﻭ ﻛﻞﻧﮕﺮ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﮕﺎﻩﻫﺎﻯ ﻗﻄﺒﻰ ﻭ ﺳﻜﻮﻻﺭ. ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺍﺻﻴﻞ ﻛﻪ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﻛﺎﺭﮔﺰﺍﺭﺍﻥ ﻋﺠﻮﻝ ﻭ ﻛﻮﺗﻪﺑﻴﻨﻰ ﺍﺳــﺖ ﻛــﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍ ﻭ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ﻭ ﻣﻌﺘﺪﻝ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳــﻨﺪ. ﺑﻪ ﺭﺍﺳــﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻫﻪﻫﺎ ﻭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﮔﺬﺷــﺘﻪ، ﭼﺸــﻢﺍﻧﺪﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺵ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺸــﻬﺪ ﺭﺍ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﻛﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺁﻥ ﻭ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻨﻪﺳــﺎﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺛﺮﻭﺕ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﺍﺗﻜﺎﻯ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﻣﻠﻰ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻰﻛﺮﺩﻳﻢ، ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺷــﺎﻫﺪ ﺍﻟﮕﻮﻳﻰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺩﺭﻭﻥ ﺯﺍ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ؟
ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻢ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻳﮋﻩ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺭﻭﺯﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ، ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﭘﺸــﺖ ﺳــﺮ ﮔﺬﺍﺷــﺘﻦ ﺗﻠﻘﻰ ﻫﺎﻯ ﻋﻮﺍﻣﺎﻧﻪ ﻭ ﺻﺮﻓﺎً ﺍﻧﺘﻘــﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻫﻮﻳﺖ ﻭ ﺧﺼﺎﻝ ﺑﻮﻣﻰﻣﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﻮﺷــﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ: «ﺗﺎ ﻣﺰﻳﺖﻫﺎﻯ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺳــﻴﻢ، ﻣﻨﻔﻰﺑﺎﻓﻰﻫﺎ ﺩﺭﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﻭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ. «ﭘﻴﺸــﺮﻓﺖ» ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻛﺸــﻒ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺍﻳﻦ «ﻣﺰﻳﺖ»ﻫﺎﺳــﺖ ﻭ ﻣﺰﻳﺖﻫﺎﻯ ﻫﻴﭻ ﺟﻤﺎﻋﺘﻰ ﺟﺰ ﺑﺎ ﺩﺭﻙ «ﻫﻮﻳﺖ» ﺑﻮﻣﻰ ﻭ ﻣﺤﻠﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﻤﺎﻳﻰ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻰﺍﺵ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ… ﻣﺎ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﻛﺠﺎﻳﻴﻢ؟ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺎﻯ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺑﺰﺭگ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ، ﺩﺭ ﻣﺮﻛﺰ ﺧﺮﺍﺳــﺎﻥ ﺑﺰﺭگ ﻭ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻰ، ﺩﺭ ﻣﺤﻮﺭ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﺳﻴﺎﺳــﺖ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ، ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭﺓ ﺷــﺎﻫﺮﺍﻩﻫﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺁﺳﻴﺎﻯ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻳﻰ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺁﺳﻴﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ، ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺍﻧﺠﻤﻦﻫﺎ ﻭ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﻯ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﺧﻮﺩﺟﻮﺵ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﻣﻘﺪﺱ، ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ «ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ» ﻓﻘﻂ ﻧﺎﻡ ﻣﻠﻰﺍﺵ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷــﺪ. ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻭ ﺻﺪﺑﺎﺭﻩ ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ: ﻣﺸﻬﺪ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﻩﺍﺵ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﭘﺮﺳﺸﻰ ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺨﺶ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻗﻄﻌﺎً ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺧﻮﺭﺩﻩ، ﺍﻣﺎ ﺣﺘﻤﺎً ﭘﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻫﻮﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ. ﻧﺨﺒﮕﺎﻥ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻓﻌﺎﻻﻥ ﺷــﻬﺮﻯ ﻣﺸــﻬﺪ، ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻳﻨﺪﺓ ﺍﻳﻦ ﺷــﻬﺮ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺯ ﺁﻳﻨﺪﻩ، ﻧﺎﭼﺎﺭﻧﺪ ﭘﺎﻯ ﻣﺰﻳﺖﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻜﺸﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺟﺰ ﺑﺎ ﺩﺭﻙ ﻫﻮﻳﺖ ﻣﺸﻬﺪ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻯ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻯ ﺁﻥ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ. ﭘﺲ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺎﺭﺁﻣﺪﻯ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻰ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ، ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ: ﻫﻮﻳّﺖ… ﻣﺰﻳّﺖ… ﺣﺮﻛﺖ!»
ﺍﻟﻐﺮﺽ، ﺣﺎﻻ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺳــﺎﻝ ۹۷، ﺩﺭ ﭘﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﻬﻢ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷﻬﺮﻯ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻓﻀﺎﻯ ﻛﺎﻟﺒﺪﻯ ﻳﺎ ﺯﻳﺮﺳﺎﺧﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﺮﻯ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺳــﺎﻝ ﺑﻼﺗﻜﻠﻴﻔﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﺴﺒﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺧﻴﺮ، ﺍﻣﻴﺪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺸــﻬﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ، ﻭﻗﺘﻰ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﺷﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺗﺼﻨﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻳﺎﺑﺪ. ﺷــﻬﺮﺩﺍﺭ ﻣﺸــﻬﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﮔﺰﺍﺭ «ﭘﻴﺸــﺮﻓﺖ» ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻳﻦ ﺷــﻬﺮ ﺑﻪ ﺍﺗﻜﺎﻯ ﻣﺰﻳﺖﻫﺎﻯ ﻭﻳﮋﻩ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻧﺴﺨﻪﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻃﻌﻪ ﻛﺎﺭﺍﻥ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﻯ ﻭ ﭘﺮُﻣﺪﻋﺎﻳﻰ ﺷــﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳــﻰ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺘــﻰ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺩ ﭘﺮﻭژﻩ ﻫﺎﻯ ﻛﻠﻴﺸﻪ ﺑﻨﺪﻯ ﺷــﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻧﺸــﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺩِﺭ ﺑﺎﻍ ﺳــﺒﺰ، ﺣّﺮﺍﻓﻰ، ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﺳﺎﺯﻯ، ﭘﺮﺯﻧﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﻰ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ، ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺗﻤﺎﻡﺍﻧﺪ. ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳــﺎﺱ، ﺳــﺨﻨﺎﻥ ﺻﺒﺢ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺩﻛﺘﺮ ﻛﻼﻳﻰ ﺩﺭ ﻧﺨﺴــﺘﻴﻦ ﻧﻄﻖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ «ﻣﺸــﻬﺪ ﭘﻴﺸــﺮﻭ، ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ، ﻣﻠﻰ ﻭ ﺍّﻣﺘﻰ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷــﺘﻨﻰ، ﺭﺍﻧﺖﺳﺘﻴﺰ، ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻣﺤﻮﺭ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻣﺤﻮﺭ» ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ «ﺷــﻬﺮﺩﺍﺭِﻯ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﮔﺮﺍ، ﺣﺎﺷﻴﻪ ﮔﺮﻳﺰ، ﻛــﻒ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ، ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﻮﺭ ﻭ ﻣﺘﻜــﻰ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﻪ ﭼﺎﺑﻚ، ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﭘــﺮﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﮔﺎﻩ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﻭﻳﻪﻫﺎﻯ ﻏﻠﻂ ﻣﺠﺎﻝ ﺷﻜﻮﻓﺎﻳﻰ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ» ﺳﺨﻨﺎﻧﻰ ﺑﺸﺎﺭﺕﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﺩﻟﮕﺮﻡﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻮﺍﺿﻌﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳــﺨﻨﺮﺍﻧﻰ، ﻣﺆﻳﺪﻯ ﺑﺮ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﻘﺪﺍﻥ ﺩﻟﺴــﻮﺯ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩ. ﻧﮕﺮﺍﻧﻰﻫﺎﻯ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﻴﺎﺳﺖﺯﺩﮔﻰ ﻭ ﺍﻋﻤــﺎﻝ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﺮﺧﻰ ﺟﺮﻳﺎﻧــﺎﺕ ﺧﺎﺹ ﻳﺎ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﺑــﻪ ﺟﻮﺍﻥﮔﺮﺍﻳﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﺤــﻮﻻﺕ ﺑﻨﻴﺎﺩﻳﻦ ﻭ… ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻧﺪ. ﺑﻪ ﻫــﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﻛﻼﻳﻰ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺷــﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﻭﻻً ﺍﻫﻞ ﺗﺄﻣﻞ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﺳــﺖ ﻭ ﺛﺎﻧﻴــﺎً ﺍﻫﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﻣﺒّﺮﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﺣﻴﺎﺕ ﺍﺳــﺘﺒﺪﺍﺩﻯ ﻭ ﺍﻋﻼﺣﻀﺮﺗﻰ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﺍﺟﺮﺍﻳﻰ. ﻓﺮﺯﺍﻧﮕﻰ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﻫﺮﺟﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺘﻮﺩﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﺣﻀﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺎﻝ ﻧﻴﻚ ﻣﻰﮔﻴﺮﻳــﻢ ﻭ ﻧﻮﻳﺪﻯ ﻣﻰﺩﺍﻧﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﺲ، ﻣﻨﻈﺮ ﻭﺳــﻴﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻫﻮﻳﺘﻰ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺭﻗﻴﺒﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺳــﻌﻪ ﺷﻬﺮﻯ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺴﺘﺮﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻮﻣﻰ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﮕﺮﺍﻧﻪ ﺷﻬﺮ، ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺩﺭﻙ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻛﻢ ﻣﺤﻞ ﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮﻯ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳﺰﻯ ﺩﻗﻴﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ. َﻭﺍﻟَْﻌﺎﻗَِﺒُﺔ ﻟِﻠُْﻤَّﺘِﻘﻴَﻦ.