به گزارش پایگاه خبری ربیع، «ﺍﺭﺯ ﻛﺎﻏﺬ ﺭﺍ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮﺩ ﻩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺻًﻼ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ»! ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻰ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ. ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﻣﻰﭘﺮﺳﺪ: ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺭﺯ ﺑﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻣﺠﻬﻮﻝ ﺍﻟﻬﻮﻳﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷــﺪﻩ؟ ﻭ ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻰﺩﻫﺪ: «ﻣﺎ ﻣﻜﺎﺗﺒــﻪ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺠﻮﺯ ﻣﺎ ﺍﻳــﻦ ﻛﺎﻏﺬﻫﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﻮﺩ. ﺁﻗﺎﻯ ﺷﺮﻳﻌﺘﻤﺪﺍﺭﻯ [ﻭﺯﻳﺮ ﺻﻤﺖ] ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ، ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ!» ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺗﺮﺍژﺩﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﻤﺪﻯ ﺳﻮﻕ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰﻛﻨﺪ. ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺏ! ﺁﻗﺎﻯ ﻭﺯﻳﺮ ﺻﻨﻌﺖ ﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺕ! ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ! ۲۴ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻳﻮﺭﻭ ﺍﺭﺯ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﻭﺯﻳــﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻛﺎﺑﻴﻨﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺻﻮﻻً ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ! ﺣﺎﻻ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺴــﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﻬﺎﻡ ﺑــﺰﺭگ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪﻫﻴﺪ. ﺍﻵﻥ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺍﻳﻦ ﺳــﻄﻮﺭ ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺧﺒﺮﻫﺎﻯ ﺑﺎﻻ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧــﺪ. ﺟﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺯﺩﻯ ﻭ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﺪﻯ ﺷــﺪﻩ ﻭ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩ ﺍﻧﺪ ﻻﭘﻮﺷﺎﻧﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﭘﺎﺳــﺦ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻧﻤﻰﺩﻫﻴﺪ ﭼﻪ ﻛﺴــﻰ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ؟ ﻫﻤﻴﻦ ﻛــﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺮﺳﺶ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﻰ ﻫﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻠﻮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻭﺍﻏﺮﻳﺒﻢ ﺭﺍﻩ ﻣﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻛﻨﻨﺪ؟ ﺑﺎ ﺗﺄﺳﻒ ﺍﮔﺮ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻣﺎ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺘﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺑﻰﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻰ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﻰﺭﻭﺩ، ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪﻩﺍﺵ ﺍﺛﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺯﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺴــﺌﻮﻻﻥ ﺑﻰﻣﺴــﺌﻮﻟﻴﺘﻰ ﺍﺳــﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺪﻧﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﻗﻠﺪﺭﻯ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺑﻰﺗﻔﺎﻭﺗﻰ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻧﻈﻴﺮ ﻭﺯﻳﺮ ﻧﻤﻚﭘﺎﺷﻰ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ، ﺑﺎ ﺑﻠﺒﻞ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺣﺮﺍﻓﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﭼﺎﺭﻩ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻳﻰ. ﺑﺘﺎﺯﮔﻰ ﻣﺘﻔﻜﺮ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﻛﺸﻮﺭ، ﻳﻌﻨﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﺣﻴﻢﭘﻮﺭ ﺍﺯﻏﺪﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﺮﺡ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﻭ ﻣﺸــﻜﻼﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻌﺎﺭﻓﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: «ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻧﻴﻤﭽﻪ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺩﺯﺩ ﻭ ﻓﺎﺳــﺪ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﻛﻨﺎﺭ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ». ﺑﺎﻭﺭ ﻛﻨﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﻃﻨﺰ، ﻛﻨﺎﻳﻪ ﻭ ﺣﺎﺷﻴﻪﺳﺎﺯﻯ ﻧﻴﺴﺖ. ﻋﻴﻦ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﻪ ﻧﻮﻛﺮﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺗﻠﻘﻰ ﻳﻚ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻧﺰﺩ ﺁ ﻥﻫﺎﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻧﺪ. ﺑﺮﺧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻧﻮﻛﺮﻯ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻣﺮﺩﻡﺍﻧﺪ. ﻟﺤــﻦ ﻣﻐﺮﻭﺭﺍﻧﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻣﻠﺖ ﻭ ﺭﺳــﺎﻧﻪﻫﺎ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻠﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺳﻤﺎً ﺩﺭﺻﺪﺩ ﻧﺎﺭﺍﺿﻰﺳﺎﺯﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺮﺧﻰ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﻣﺴــﺌﻮﻟﻴﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺨﺼﺺ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺑﺮﺧﻰ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻰﺣﻮﺻﻠﻪ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺣﺐ ﺭﻳﺎﺳــﺖ ﻧﻤﻰﮔﺬﺍﺭﺩ ﺟﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻥﺗﺮﻫﺎ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺑﺮﺧﻰ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺭﺍﻧﺖ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞﺑﺎﺯﻯ ﻭ ﻏﻴﺮﻩﺍﻧﺪ ﻭ… ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ.
ﺍﻳﻦﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﻳﻦﻫﺎ ﻋﻴﻦ ﻓﺴــﺎﺩ ﺍﺳﺖ. ﻣﮕﺮ ﻓﺴﺎﺩ ﺷــﺎﺥ ﻭ ﺩﻡ ﺩﺍﺭﺩ. ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳــﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺳﺒﺐ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﭼﺮﺧﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺍﺭﺷﺪ ﻛﺸﻮﺭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﻫﻪﺍﻯ ﻟﻨﮓ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺷــﺒﻴﻪ ﻳﻚ ﻭﻳﺮﻭﺱ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺨﺶﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ. ﭘﺲ ﻣــﺎ ﻛﻪ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﻣﻰﺩﺍﻧﻴﻢ ﭼﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺁﻥ ﺗﻌﻠﻞ ﻭ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ؟
ﻛﻤﺘــﺮ ﻣﺪﻳﺮﻯ ﺍﺳــﺖ ﻛــﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﭘﺎﻯ ﻣﻘﺎﻳﺴــﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼــﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻰﺁﻳﺪ، ﻣﺜﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﭼﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﭼﻴﻨﻰﻫﺎﻯ ﻛﺎﻓﺮ، ﺩﺭ ﻭﻫﻠﻪ ﻧﺨﺴــﺖ، ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺪﻧﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻛﻼﻥ ﺧــﻮﺩ، ﺑﻮﻳﮋﻩ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯﺷــﺎﻥ ﭼﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﭼﻨﺎﻥ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻓﺸﺎﻯ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﻓﺴــﺎﺩ ﻳﻚ ﻣﺪﻳﺮ ﻭ ﻭﺯﻳــﺮ، ﺣﺘﻰ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﺧﻮﺩﻛﺸﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ. ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ ﺩﺍﻋﻴﻪ ﻧﺒﺮﺩ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺷــﻌﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﻔﺴﺪﻩﻫﺎﻳﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺍﺭﺷﺪ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺷﻮﺩ.