چهارشنبه سوری را چهارشنبه سوزی نکنیم
آیینهای کهن ایرانی مظهر انسجام، مودت و نیکویی بین اقشار و اقوام مختلف در گذشته بوده است. جشنهای نوروزی و رسمهایی نظیر شب یلدا و همین آیین چهارشنبه سوری از مواردی هستند که ماندگار ماندهاند، حال بماند که رسوم (آبریزگان، آبانگان، ومهرگان وغیره…) فراموش شده است.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، آیینهای کهن ایرانی مظهر انسجام، مودت و نیکویی بین اقشار و اقوام مختلف در گذشته بوده است. جشنهای نوروزی و رسمهایی نظیر شب یلدا و همین آیین چهارشنبه سوری از مواردی هستند که ماندگار ماندهاند، حال بماند که رسوم (آبریزگان، آبانگان، ومهرگان وغیره…) فراموش شده است. در این نوشته نمیخواهیم توصیه و پند واندرز هرساله را تکرار کنیم، بلکه میخواهیم بدانیم که جشن با این قدمت کارش به کجاها کشیده که دل خانوادهها را پر از اضطراب و نگرانی کرده و آنچه امروز هست با آنچه در قدیم بوده اصلاً همخوانی ندارد.
چند سالی است که این جشن تبدیل به کابوسی وحشتناک شده است؛ سوختگیهای شدید، انفجارهای سهمگین و صداهای مهیب که در موارد متعددی مشکلات جدی برای سلامت افراد بوجود آورده است و سایر مواردی که این آیین را به خشونت تأسف بار و میدان جنگ تبدیل کرده است. از اینها مهمتر البته شاید میلیاردها تومانی باشد که برای خرید ترقه و مواد انفجاری به هدر میرود. اخیراً در یکی از شهرها حرکت بسیار خوبی صورت گرفته و بچههای یک مدرسه بجای خرید ترقه و وسایل آتش بازی، پولهایشان را صرف تعمیر مدرسهشان کردهاند. ای کاش این رسم این سالها به صورت گسترده تبلیغ میشد چرا که اصل آیینهای ایرانی هم برای ارتقاء کارهای خیر و دوستی مردم بوده است. جای ناخرسندی است که این همه هزینه صرف ایجاد رعب و وحشت میشود و این کجایش با چهارشنبه سوری ما همخوانی دارد.
پلیس تهران در همین اواخر خبر داد فقط در شهر تهران حدود چهار میلیارد تومان مواد آتش زا و محترقه جمع آوری شده است! حالا حساب کنید در ایران به این بزرگی با بیش از سی استان و بالغ بر ۴۰۰ شهرستان، اگر در هریک از این استانها وشهرستانها فقط نصف شهر تهران از این مواد وجود داشته باشد به چه رقم سرسام آوری میرسیم که با این رقم میتوان بخشی از مشکلات موجود در جامعه را حل کرد. هر چند بماند که واردات این وسایل چگونه و از چه طریقی انجام میگیرد!
در پایان امید است این جشن باستانی سال به سال تغییر کند و به اصل خویش باز گردد. ما باید جشنهایمان را با دوستی و مهربانی پاس بداریم نه با خشونتهایی که در آینده نه چندان دور تأثیر بسزایی در روح و روان ما و فرزندانمان خواهد گذاشت. این جشن و همه اعیادمان، میراث بزرگان ما برای دوست داشتن و محبت به یکدیگر بوده پس این آیین را به نیکویی پاس بداریم.