به گزارش پایگاه خبری ربیع، ویژگی های ساختار سیاسی در عراق به گونه ای است که رقابت جناحی و گروهی و مبارزات انتخاباتی تنها به پیش از انتخابات محدود نمی شود، بلکه به دلیل تأثیراتی کــه پارلمان در تعیین کابینه، تعیین رئیس جمهور و به عبارت بهتر تعیین قوه مجریه دارد، رقابت ها و مبارزات حزبی پس از انتخابات تا زمان تشکیل پارلمان و تعیین نخست وزیر به طور گسترده و تأثیرگذاری ادامه پیدا می کند.
از طرفی به سبب داشتن موقعیت راهبردی و اهمیت سیاسی عراق در معادلات منطقه ای، قاعدتاً ریشه های رقابت های سیاسی احزاب این کشور، تنها به مسائل داخلی مربوط نمی شود، بلکه بعضاً معادلات منطقه ای و جهانی در این صحنه نقش مهمی ایفا می کند و به همین خاطر شاهد بودیم که در انتخابات اخیر این کشور، آنچه سبب شد تا تشکیل فراکسیون های مختلف در عراق بیش از حد انتظار طول بکشد، تنها مسائل داخلی مطرح نبود، بلکه رقابت های منطقه ای تضادها و حتی خصومت های منطقه ای و جهانی بر روند تشکیل کابینه در عراق تأثیر بسیار زیادی داشت و دارد.
با این همه باید توجه داشت که آنچه امروز بیش از پیش به مصلحت عراق است، جبران عقب ماندگی هایی است که این کشور در عرصه بازسازی و نوسازی دارد. عراق به خاطر برخورداری از جمعیت جوان و ثروت هنگفت ناشی از صدور نفت، شرایط بسیار مساعدی برای رشد و ارتقا دارد که به خاطر مسائلی همچون حضور رژیم بعث و صدام، جنگ با آمریکا و حضور داعش در این کشور بشدت از توسعه یافتگی عقب ماند و حالا منافع ملی مردم عراق در تشکیل کابینه و پارلمانی است که بتواند از این پشتوانه بزرگ در این مقطع حساس برای جبران عقب ماندگی و پیشرفت برنامه ریزی کند، گرچه در این راه جریان های بین المللی اثرگذاری های خاص خود را خواهند داشت، به طوری که مراکز و کشورهایی هستند که به هیچ وجه خواستار این موضوع نیستند، بلکه می خواهند عراق همچنان در مسیر تأمین منافع آنان حرکت کند، کما اینکه همیــن جناح ها بودند که داعش را به وجود آوردنــد و عراق را تخریب کردند، بنابرایــن این جناح ها مورد اعتماد مردم عراق نخواهند بود.
در چنین شرایطی مسلماً مردم عراق نیازمند کنارگذاشتن اختلاف ها هستند و پارلمان جدید فرصتی برای انسجام، وحدت و همکاری برای ایجاد یک روند آرام و سازنده به سمت تأمین اهداف ملی آنان است که به توسعه بینجامد. طبیعی است در این عرصه یکی از ابزارهای مهم، سیاست خارجه خواهد بود.
مردم عراق امروز می دانند که دوست آنان کیست و کمک کرد که آنان از منجلاب داخلی داعش خارج شوند و دشمنان خود را نیز به خوبی می شناسند، گرچه باید توجه داشت همان طور که آمریکایی ها و رژیم صهیونیستی در کشاندن عراق به جنــگ با ایران در زمان صدام نقش ایفا کرده و عراق را تخریب کردند، امروز نیز دنبال همان سیاست ها هستند و می خواهند با ایجاد تفرقه و خصومت های فلج کننده، از نزدیکی عراق به دوســتانش در منطقه جلوگیری کرده و این کشور را همچنان در عقب ماندگی نگه دارند.
در هرصورت باید توجه کرد که رابطه میان عراق و ایران مبتنی بر یک ســاختار اجتماعی، فرهنگی و تاریخی است و هر دولتی که سرکار بیاید، اگر در چارچوب منافع ملی عراق حرکت کند، طبیعتاً همسویی در مبارزه با استکبار، در برخورد با صهیونیســت و همکاری با ایــران در عرصه های اقتصــادی را از جمله ارکان فعالیت های منطقه ای خود خواهد دانســت و ناگزیر هر دولتی که انتخاب شود، نمی تواند اشتراکات تاریخی و فرهنگی و توانایی های بالقوه که می تواند با کمترین هزینه مکمل ایران و عراق باشد را نادیده بگیرد.