به گزارش پایگاه خبری ربیع، ساعت‌های پایانی سال ۸۷ در حالی سپری می‌شد که کشور در سال‌‌های گذشته با شتاب در مسیر پیشرفت‌های علمی، سیاسی و اجتماعی قدم برداشته بود. ساخت و پرتاب موفقیت آمیز ماهواره‌ی امید، تولید و طراحی ماهواره‌بر سفیر که ایران را به نهمین کشور صنعت فضایی جهان تبدیل کرد، توانایی غنی‌سازی ۵/۳ درصدی اورانیوم، پیشرفت‌های پزشکی هسته‌ای، صنعت لیزری، پیشرفت در بخش سلول‌های بنیادی و همچنین ادوات و تجهیزات نظامی، ایران را علی‌رغم تحریم‌های آمریکا و متحدانش به کشوری متمایز در منطقه بدل کرده بود.

در چنین شرایطی رهبر انقلاب طبق رسم هرساله‌ی خود، در نخستین ساعات سال نو، بیانات خود را در حرم رضوی پیرامون وضعیت و نقشه‌ی راه یکساله‌ی کشور آغاز می‌کنند، راهی که در ابتدای آن انتخابات دهمین دوره‌ی ریاست جمهوری پیش روی ملت قرار داشت. رهبر انقلاب علاوه بر تأکید‌ات و توصیه‌های انتخاباتی به عموم مردم و نامزدهای انتخاباتی، توجه کشور را به یک مسئله‌ و جریان مهم در کشور جلب می‌کنند: «من می‌بینم بعضی‌ها در انتخاباتی که دو سه ماه دیگر انجام خواهد گرفت، از حالا شروع کرده‌اند به خدشه کردن… این همه انتخابات در طول این سی سال انجام گرفته است -در حدود سی انتخابات- مسئولان وقت در هر دوره‌ای رسماً متعهد شده‌اند و صحت انتخابات را تضمین کرده‌اند، و انتخابات صحیح بوده است؛ چرا بیخود خدشه می‌کنند، مردم را متزلزل می‌کنند، تردید ایجاد می‌کنند؟» امری‌که در طول ماه‌های آینده، باز هم از سوی رهبر انقلاب تکرار شد و نشان‌گر فعالیت گسترده‌ی دشمنان برای زیر سؤال بردن سلامت انتخابات و سرد کردن تنور آن در کشور بود.

* دشمن اتحاد مردم را هدف می‌گیرد

روز ۲۲ خرداد، دهمین انتخابات ریاست‌جمهوری، باشکوه هرچه تمام‌تر برگزار شد، اما هنوز ساعاتی از اعلام نتایج نگذشته بود که برخی از نامزدهای انتخاباتی، با ادعای تقلب، خواهان ابطال نتیجه و برگزاری مجدد انتخابات شدند. چهار روز بعد از روز برگزاری انتخابات، رهبر انقلاب جلسه‌ای با نمایندگان چهار نامزد انتخابات برگزار می‌کنند و ضمن شنیدن انتقاد‌های معترضین به نتیجه‌ی انتخابات، و استدلال‌های وزارت کشور و شورای نگهبان، به هر چهار ستاد تأکید می‌کنند که عده‌ای نمی‌خواهند مردم اتحاد داشته باشند، بنابراین کاندیدا و ستاد آن‌ها باید با ایجاد دشمنی مقابله کنند. علاوه بر این برای شفافیت و از بین رفتن ابهام و بهانه‌های احتمالی، پیشنهاد بازشماری برخی از صندوق‌ها را نیز ارائه می‌دهند.

* اغتشاش‌گران از مردم نبودند

بازشماری صندوق‌ها انجام شد و تغییر محسوس چندانی در نتیجه‌ی آرا حاصل نشد و دو تن از نامزدهای انتخاباتی، همچنان با شبهه‌افکنی و القای تهمت تقلب در انتخابات، فضای جامعه که آماده‌ی یک جشن همگانی بود را به سوی تردید و ابهام کشاندند. اردو‌کشی‌های خیابانی، آسیب‌ به وسایل‌‎عمومی و اخلال در امنیت عمومی، از جمله رفتارهایی بود که تحت عنوان طرفداری و حمایت از کاندیداهای شکست‌خورده انجام می‌گرفت. رهبر انقلاب اما حساب اغتشاشگران و مردم عادی طرفدار کاندیدای شکست‌خورده را جدا کردند: «آن کسانى که نامزدشان رأى نیاورده، طبیعى است افسرده باشند، اوقاتشان تلخ باشد؛ اما این معنایش اغتشاش نیست؛ اینها اغتشاش‌گر نیستند. اغتشاش‌گر یک عده‏ى معدودى هستند؛ همانهائى که بودجه‏ى تصویب شده‏ى بعضى از دولتهاى غربى را براى ایجاد اختلاف در داخل ایران مصرف می‌کنند، آنها اغتشاش‌گرند.»(۱۳۸۸/۰۴/۱۵)

* پیوند شومی که نگسست

روزهای پاییزی سال ۸۸ فرا ‌می‌رسد، سردمداران حرکت فتنه‌خیز، علی‌رغم هشدار‌های رهبر انقلاب، راه خود را از ضدانقلاب و دشمنان جمهوری اسلامی جدا نمی‌کنند. همین امر باعث می‌شود تمامی گروه‌ها و نیروها‌ی ضدانقلاب در زیر ردای مخالفت با انتخابات، به مقابله با جمهوری اسلامی بپردازند. ادامه‌ی این پیوند شوم، راه هتاکی‌ها به اصول اسلام و انقلاب را باز می‌کند که نقطه‌ی اوج آن در روز قدس و شانزدهم آذر ماه ۸۸ رقم می‌خورد: توهین به مقدسات، هتک حرمت امام راحل و شعارهای انحرافی چون “استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی”، “نه غزه نه لبنان، جانم فدای ایران” و “مرگ بر اصل ولایت فقیه”، از تلخ‌ترین وقایع این روزها برای ملت ایران است. رهبر انقلاب اما باز هم زبان نصیحت را در پیش می‌گیرند: «آن کسى که براى انقلاب، براى امام، براى اسلام کار می‌کند، بمجردى که ببیند حرف او، حرکت او موجب شده است که یک جهتگیرى‌اى علیه این اصول به وجود بیاید، فوراً متنبه می‌شود. چرا متنبه نمی‌شوند؟ وقتى شنفتند که از اصلى‌ترین شعار جمهورى اسلامى – «استقلال، آزادى، جمهورى اسلامى» – اسلامش حذف می‌شود، باید به خود بیایند… باید تبرى کنند… باید خودشان را بکشند کنار، بگویند نه نه، ما با این جریان نیستیم.»(۱۳۸۸/۰۹/۲۲)

* وقتی مردم کار را تمام کردند

این جدایی اما هرگز رخ نداد تا جایی که عناصر آشوب‌گر با همراهی عده‌ای به‌ظاهر انقلابی با وقاحت هرچه‌ تمام‌تر، در عصر عاشورا اقدام به هتک حرمت مقدس‌ترین ارزش‌های انسانی و اسلامی کنند و در روز عزای سالار آزادگان و شهیدان به پایکوبی، هلهله، جشن و آتش‌زدن موکب‌های صلواتی اقدام کردند. عملی که باعث شد صبر چند ماهه‌‎ی ملت ایران بر بی‌امنیتی، آشوب، اغتشاش، تهمت و دورویی تمام شود و در روز نه دی، مردم ایران جدای از سلایق و آرای انتخاباتی با خشم و خروش برای حفظ اسلام و انقلاب قیام کردند. قیامی که مهر بطلان ملت بر فتنه‌ای بود که کشور را به لبه‌ی پرتگاه سقوط می‌کشاند. قیامی که رهبر انقلاب از آن اینگونه یاد می‌کنند:

«‌یک برنامه‌ریزی ده‌ساله بود تا سال ۸۸… به خیال خودشان زمینه‌ها را آماده کرده بودند. مطالباتی هم مردم داشتند -مردمی که وابسته‌ی به نظامند، وفادار به نظامند- فکر کردند از این مطالبات بتوانند استفاده کنند؛ لذا آن قضایای سال ۸۸ به وجود آمد. دو سه ماه تهران را متلاطم کردند – البته فقط تهران را – دو سه ماه توانستند دل‌ها و ذهن‌ها را به خودشان مشغول کنند. اینجا هم مردم آمدند توی میدان. بعد از آنکه باطن‌ها ظاهر شد، در روز قدس مردم دیدند که اینها حرف دلشان چیست، در روز عاشورا فهمیدند که اینها عمق خواسته‌هاشان تا کجاست، مردم عزیز ما به میدان آمدند و حماسه‌ی نُه دی را به راه انداختند. نه فقط در تهران، بلکه در سراسر کشور، میلیونها نفر در روز نهم دی… آمدند توی میدان، غائله را ختم کردند. این، هنر مردم است. درود به مردم ایران.»(۱۳۹۰/۰۳/۱۴)

انتهای پیام/