وصیتی از شهدا | دست از یاری امام امت و حمایت انقلاب اسلامی برندارید
شهید محمود منفردی در بخشی از وصیتنامه خود آورده است؛ از همه امت حزبالله تقاضا میکنم که هرگز دست از یاری امام امت و حمایت انقلاب اسلامی برندارند و هر چه در توان دارند در این راه ایثار کنند.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از فارس از بجنورد، شهید محمود منفردی در ششم تیرماه ۱۳۴۵، در روستای تاتار از توابع شهرستان بجنورد دیده به جهان گشود. وی بهعنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت و درنهایت بیست و پنجم اسفند ۱۳۶۳، در شرق رود دجله به شهادت رسید. پیکرش مدتها در منطقه بر جای ماند و پس از تفحص، در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد. وصیتنامه این شهید سرافراز را با یکدیگر مرور میکنیم؛
پدر و مادر مهربانم، برادران و خواهران عزیزم و شما ای امت حزبالله، بدانید که من به یاری اسلام و مسلمین و لبیک به ندای وارث حسین علیهالسلام حضرت امام خمینی راهی جبهههای نبرد حق علیه باطل شدم. امروز که دشمنان اسلام کمر به نابودی ما بستهاند و برای از بین بردن ما دندانتیز کردهاند، وظیفهداریم که هر چه در توان داریم برای دفاع از مکتب و میهن اسلامیمان بهکار ببریم.
ای مسلمین، بدانید که راهنما و راهگشای ما حضرت امام حسین علیهالسلام است که خود و فرزندان و یاران پاکش را در این راه فدا کرد، مگر ما همیشه فریاد نمیزنیم کهای اباعبدالله ایکاش با تو بودیم و به رستگاری بزرگ میرسیدیم پس ای برادران و خواهران، به پیروی از سرور آزادگان امروز آماده شوید و بر یزیدیان زمان هجومآورید و آنها را به هلاکت رسانده و مسلمانان عراق را از لوث وجود آنها آسوده کنید.
پدر و مادر عزیزم، برادران و خواهران و همه خویشان و بستگانم، از شما خواهش میکنم که هرگز برای من متأسف نباشید و افسوس نخورید زیراکسی که درراه خدا کشته شود نه تنها نابود نشده بلکه به لقای پروردگار خود شتافته و در نزد او از نعمتهای فراوان بهرهمند است. آیا شما ناراحت هستید که فرزندتان به نعمتهای فراوان برسد و از زندان دنیا آسوده شود، شما باید از حضرت زینب قهرمان کربلا درس بگیرید و به هدف ما توجه فرمایید.
مادر عزیزم، اگر خداوند تعالی شهادت را نصیبم فرمود و مرا به میهمانی خودش دعوت کرد غم و غصه به دل راه ندهید زیرا من به سعادت بزرگی رسیدهام و از اینکه نتوانستم خدمت شما برسم و دست شمارا ببوسم معذرت میخواهم. امیدوارم که فرزندتان را حلال نمایید.
پدر و مادر عزیز، برادران و خواهرانم، من اقرار میکنم که نتوانستهام حق شمارا ادا نمایم و شاید هم نسبت به تمام شما بیاحترامی کرده باشم. از شما میخواهم که به خاطر خدا مرا عفو فرمایید و حلال نمایید.
از همه امت حزبالله تقاضا مینمایم که هرگز دست از یاری امام امت و حمایت انقلاب اسلامی برندارند و هر چه در توان دارند در این راه ایثار نمایند.
انتهای پیام/