به گزارش پایگاه خبری ربیع، راه‌یافتگان به مجلس یازدهم پس از افتتاحیه و انتخاب هیئت رئیسه در اولین اقدام باید اعتبارنامه‌ها را بررسی و تصویب نمایند تا جریان نمایندگی کامل شود و به عنوان نماینده بتوانند فعالیت رسمی داشته باشند. مجلس ازجمله‌ نهادهای برآمده از نظام جمهوری اسلامی است که با رأی مردم سررشته تقنین و نظارت بر امور کشور را در اختیار دارد. حضرت امام خمینی(ره)، بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی دیدگاه‌های بدیع و تازه‌ای درباره ویژگی‌ها و وظایف نمایندگان مجلس شورای اسلامی دارند که بازخوانی آن‌ها می‌تواند در هدایت مجلس به جایگاه درست و واقعی خود که در شأن جمهوری اسلامی و مردم بزرگوار آن است، تأثیرگذار باشد.

نماینده تراز از نگاه حضرت امام خمینی(ره) چند ویژگی مهم و کلیدی دارد. مهم‌ترین عنصر در اندیشه حضرت امام(ره) آن است که نماینده باید از بطن توده‌های مردم باشد. به تعبیر دیگر، نماینده باید سختی کشیده و پابرهنه باشد. کسی که حال و روز مردم را درک کرده و گذشته‌ای داشته که بر اساس آن بتواند برای محرومین تصمیم‌گیری کند. امام(ره) معتقد است کسی که زندگی فقیرانه‌ای داشته و حالا زندگی اشرافی دارد نمی‌تواند نماینده خوبی برای مردم باشد، لذا زندگی فعلی نماینده مجلس نیز باید زندگی ساده و در حد مردم عادی باشد. پرهیز از اشرافیگری از مواردی است که امام خامنه‌ای نیز بارها بر آن تأکید و پافشاری داشته‌اند.

از منظر امام، نماینده مجلس باید خداترس باشد و از دشمنان واهمه‌ای نداشته باشد. امام بر عدم ترس از دشمن تأکید ویژه‌ای دارند و می‌فرمایند اگر از دشمن نترسیدید می‌توانید برای مردم خود تصمیم درست بگیرید. تعبیر امروزی این جمله این است: راه نجات، دست دراز کردن به سوی آمریکا نیست. نماینده مردم باید شجاع باشد و با شناخت دقیق از نقشه‌های دشمن در مجلس به نفع ملت تصمیم بگیرد و از نهیب‌های دشمن نهراسد.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که امام برای نماینده تراز برشمرده‌اند تا نماینده بتواند مجلس را در رأس امور قرار دهد، داشتن بینش و فهم سیاسی دینی است. یعنی نماینده باید سیاست‌مدار و وقت‌شناس باشد تا مجلس وزن پیدا کند و در رأس امور قرار گیرد. قوانین و مقررات را با توجه به شرایط زمان و مکان و به لحاظ محکمات و متشابهات دینی بتواند ارائه و تصویب کند و با مصوبات به موقع و شجاعانه گره‌های کشور را باز کند.

حضرت امام(ره) تأکید فراوان بر ساختارمند کردن حاکمیت داشتند. چنانچه گفته‌اند در موارد متعددی مجلس مصوباتی را خلاف نظر ایشان تصویب نمود، عده‌ای که از نظر ایشان آگاه بودند به ایشان مراجعه کرده و خواستند امام(ره) به نوعی این دسته از مصوبات را وتو کنند. اما ایشان در پاسخ می‌فرمودند که ساختار قانونی رعایت شود؛ اگر این مصوبات ایرادی دارد باید از طریق شورای نگهبان بررسی و اصلاح شود.

امام خمینی، آن پیر فرزانه با این دیدگاه واقعا مجلس را بر اساس شأنی که قانون اساسی برایش قائل شده، در رأس امور می‌دانستند. اینکه هر نماینده مجلس پس از سوگند دیگر نماینده شهر خودش نیست و نماینده مردم کل کشور است و اختیار دارد که در تک‌تک شئون کشور اظهار نظر نماید. امام به معنای واقعی این مسئله را در ساختار جمهوری اسلامی تعبیه کردند و خودشان هم مؤمن به این قضیه بودند.

مبحث دیگر در رابطه با وکیل‌الدوله یا وکیل‌المله بودن است. این مسئله دولبه یک شمشیر است که گاهی دچار افراط و گاهی دچار تفریط می‌شود. برخی نظر حضرت امام را بر این مبنا می‌دانند که مجلس مجموعه‌ای از افرادی باشد که به‌هیچ‌وجه با دولت مستقر کنار نیایند و همیشه بین دولت و مجلس زد و خورد باشد. در نتیجه کشور با این شرایط هیچ وقت سر و سامان نخواهد داشت. از سوی دیگر عده‌ای می‌گویند ما باید نمایندگانی داشته باشیم که با دولت هماهنگ باشند تا کار کشور سامان گیرد، در مسیر همراهی با دولت مصوبات راحت‌تر به اجرا دربیاید و کار کشور سرعت پیدا کند.

تاریخ جمهوری اسلامی هر دوی این‌ها را تجربه کرده است. مجلسی داشتیم که کاملا در دست دولت بود؛ مجلس دیگری هم بود که کاملا با دولت در حال ارّه دادن و تیشه گرفتن و منازعه به سر می‌برد. امام و رهبری نظرشان این نیست. اصل بر استقلال وکلای مجلس و مقامات دولت است. این از ولایت تبعیت کردن است و بارها و بارها بر آن تأکید شده که نماینده باید استقلال و حرّیت داشته باشد. نماینده اگر به یک وزیر و تشکیلات اداری وابسته شد عملا دیگر نمی‌تواند نماینده مردم باشد؛ زیرا دائما در حال داد و ستد است. این نماینده اگر سؤالی می‌کند یا تذکری می‌دهد آن‌ را ابزاری برای ستاندن داد مردم نمی‌داند. بلکه سؤالات و تذکرات این دسته از نمایندگان ابزاری برای داد و ستد با معاون پارلمانی فلان وزراتخانه است. این نماینده هرگز نمی‌تواند نماینده مردم باشد.

تیزبینی و رصد به‌موقع جامعه از ویژگی‌های نماینده مجلس است. از دیگر نکات مهم نمایندگی داشتن خوی مردمی و با مردم بودن است. نماینده باید صدای مردم را در صحن مجلس خالصانه برساند و مطالبه کند. شاید نماینده به خاطر این مطالبه‌گری‌ دنیا و آینده کاری‌اش به خطر بیفتد؛ آن کسی می‌تواند این کار را انجام دهد که به فکر آینده جلوتر یعنی آخرت باشد. مسئله‌ای که حضرت امام(ره) همواره بر آن تأکید داشتند.

 مظفر حاجیان